Byzantium (2012)

Korte Inhoud
Twee mysterieuze dames zoeken onderdak in een stadje aan de kust. Clara ontmoet de eenzame Noel die huneen onderdak aanbiedt in een verlaten hotel, Byzantium. Eleanor raakt bevriend met een klasgenoot Frank en vertelt hem hun geheim. Ze werden 200 jaar geleden geboren en overleven door het drinken van mensenbloed.
Genre : Horror/Fantasy
Land : UK

Cast :
Saoirse Ronan : Eleanor
Gemma Arterton : Clara
Sam Riley : Darvell

Regisseur :
Neil Jordan

Mijn mening

"I write of what I cannot speak, the truth. I write all I know of it, then I throw that pages to the wind, maybe the birds can read it."

Een niet traditionele visie op het vampieren-genre. Een nieuw verfrissende kijk vanuit een andere invalshoek. Niet het cliché beeld van bleke met bloeddoorlopen ogen en met vlijmscherpe hoektanden voorziene creaturen van de nacht die zich verschuilen in stoffige kelders in een doodskist. Geen smeltende,opbrandende of imploderende wezens als ze in aanraking komen met het zonlicht. Nee hier zijn het personen die deel uitmaken van een bondgenootschap die een eeuwenoude traditie overdragen.

Het is het verhaal van een moeder (Gemma Arterton) en haar dochter Eleanor (Saoirse Ronan) die al jarenlang rondtrekken om zich te verbergen daar vrouwen eigenlijk niet toegelaten zijn in het bondgenootschap. Trouwens is die Gemma nu wel een vampier die me 's nachts mag inpalmen en haar tanden (in dit geval de vlijmscherpe nagel) in mijn vlees mag planten. Ze deed me terstond denken aan de pulpboekjes van Vampirella die vroeger in de krantenkiosk lagen. Dezelfde proporties en afmetingen van wellustig deinend vlees.

Nogmaals zet Ronan hier een overtuigende en briljante rol neer (recent haar gezien in Hanna) als de dochter die gewetensbezwaren heeft en er alles voor zou opofferen om haar geheim aan een sterfelijke te kunnen vertellen i.p.v. het neer te kribbelen op een papier en het dan weg te gooien. Ze ziet er niet alleen bloedmooi uit, ze heeft ook die serene uitstraling en inlevingsvermogen om een rol als deze subliem te vertolken.

Cinematografisch is deze film ook een plaatje. Mooie beelden van een kuststreek , afgewisseld met flash-backs naar de jaren 1900. Langzaam ontrafelt zich het gehele verhaal.
De ontknoping met het bondgenootschap vond ik niet zo vanzelfsprekend maar dat Darvell uiteindelijk op het eiland terecht zou komen ,samen met Eleanor, om ook onsterfelijk te worden was ook niet bepaald een verrassing.

Voor mij was het , hoe toepasselijk, een bloedmooie film