Outcast (2014)

Korte Inhoud
Prinses Lian en haar jongere broer Zhao slaan op de vlucht wanneer hun vader, de keizer, wordt vermoord door zijn ambitieuze oudste zoon Shing. Achtervolgt door Shing's bewakers, vinden ze bescherming bij Arken, een geharde ridder die op zoek is naar zijn vroegere vriend en mentor, Gallain, die nu een beruchte bandiet is. Tijdens de barre tocht ontstaat er een onwaarschijnlijke romance tussen de verfijnde prinses en de norse krijger.

Genre : Actie
Land : UK/VS

Cast :
Nicolas Cage : Gallain
Hayden Christensen : Jacob
Yifei Liu : Lian

Regisseur : Nick Powell

Mijn Mening

Nicolas Cage kan deze ook toevoegen aan zijn “Zinloze bijdrage aan nietszeggende film die voor geld in het laatje zorgt”-lijstje, want dit was een typische doorsnee film. Het is al een aantal weekjes geleden dat ik deze heb gezien, en om eerlijk te zijn kan ik me er bitter weinig van herinneren. Dat is meestal een teken dat het niet zo’n bijster goede film was, die weinig tot geen indruk heeft nagelaten. Over Cage zijn acteerprestaties kunnen we kort zijn. Zo kort als de tijdsspanne dat hij in de film aantrad. Bitter weinig dus en ook nog eens weinig overtuigend. Blijkbaar heeft Cage zich geschaard in het clubje van actiehelden die de ene zielloze flutfilm na de andere uitkiezen om wat kleingeld bijeen te scharen (met uitzondering van “Joe” naar ik vernomen heb). Zelfs het feit dat Anakin Skywalker vervaarlijk rondzwaait met een zwaard in deze avonturenfilm kan er niet voor zorgen dat het uiteindelijk resultaat ontgoochelend zwak is. Een pluspunt voor de talrijke aanwezige puberende tienermeisjes in het publiek, maar dat is dan ook het enige wat ik als positieve bijdrage kan bedenken.

Het verhaal begint met Gallain (Nicolas Cage) en Jacob (Hayden Christensen) die als vurige kruisvaarders in het midden Oosten aardig tekeer gaan en hun tijd verdrijven met moslims in de pan te hakken. Jacob, met een uiterst moderne haartooi, overschrijdt echter een voor Gallain gevoelige grens en de twee gaan uiteindelijk elk hun eigen weg. Dat ze beiden terechtkomen in China vond ik sowieso al verbazingwekkend. Dat moet dan wel een fikse wandeling geweest zijn. In dat middeleeuws China ziet de koningszoon Shing (Andy On) de troon aan zijn neus voorbijgaan, nadat de stervende koning zijn jongste zoon Zhao (Bill Su Jiahang) heeft aangesteld als troonopvolger. Uit vrees voor weerwraak, stuurt de koning Zhao samen met zijn bevallige zus Lian (Liu Yifei) en een koninklijke zegel naar een veiliger oord. Niet omvallen van verbazing, maar op hun weg ontmoeten ze Jacob, die ondertussen meer rondloopt als een te vroeg geboren hippie en doorgaans onder invloed is van opium, die hen onder zijn hoede neemt.

Het lijkt precies een beetje op wat Viggo Mortensen’s functie was voor de op weg zijnde hobbits in “The Lord of The Rings”. Een heldhaftige krijgsheer die veiligheidsagent speelt voor enkele onschuldige en kwetsbare jongeren. En alhoewel ik altijd een grote bewonderaar was van Cage, is dit toch maar een langdradige en bijster slechte film geworden. Niet alleen door het al tot treurens toe gebruikt onderwerp en de stapel clichés die gebruikt werden, maar ook door het lamentabel acteren van Cage. Uiteindelijk is hij niet de centrale figuur in deze film, alhoewel hij zo uitdrukkelijk op de voorgrond staat op de filmposter. Dat de Chinese prinses in katzwijm zou vallen voor Jacob was vanzelfsprekend en dat de kleine Zhao naar hem zou opkijken alsof het een superheld is wiens avonturen hij al jaren volgt in één of andere stripmagazine, was ook niks nieuws onder de zon. Deze film is zelfs geen alternatief om je tijd te verdrijven tijdens een regenachtige zondag. Je ogen sluiten en een dutje doen, geeft meer voldoening. Vreselijk actiescènes (te dichtbij en een misselijkmakend schokkerig beeld) worden opgevolgd door onbegrijpelijke fragmenten. Ik snap nog steeds niet hoe het komt dat een heel leger dat naarstig op zoek is naar de twee koningskinderen, hen niet herkend op het moment dat ze onder hun ogen een stadje binnenstappen. En hoe Jacob met behulp van pijl en boog een tegenstander kan raken op een belachelijke verre afstand en wetende dat hij doorgaans gedrogeerd rondloopt, is ook ronduit belachelijk.

Uiteindelijk zijn het alleen Jiahang,Yifei en On die overtuigend overkomen. Ik vraag me trouwens af welke fashion statement Cage wil maken door het dragen van die geitenwollen muts op het uiteinde was ook een compleet raadsel voor me. Maar uiteindelijk paste het wel wonderwel bij zijn gehele rol : belachelijk nietszeggends. Nu begrijp ik ook waarom de Chinese distributeur Yunnan Film Group de release stopzette enkele uren voor de geplande vertoning in duizenden cinema’s. Het zal waarschijnlijk ermee te maken hebben dat Chinezen van jongs af aan geleerd hebben dat ze nimmer hun gezicht mogen verliezen.