We are still here (2015)

Korte Inhoud
Paul en Anne verhuizen naar het rustige platteland van New England voor een nieuw begin nadat hun tienerzoon omkwam in een auto-ongeluk. Maar het rouwende koppel valt onbewust ten prooi aan een familie wraakzuchtige geesten die in hun nieuwe huis verblijven. Al snel ontdekt het koppel dat er achter de schijnbaar rustige stad een duister geheim schuilgaat.

Genre : Horror
Land : VS

Cast :
Barbara Crampton : Anna Sacchetti
Andrew Sensenig : Paul Sacchetti
Lisa Marie : May Lewis
Larry Fessenden : Jacob Lewis

Regisseur : Ted Geoghegan

My Opinion

"Moving away from the city isn't the same as moving away from the memories.
He's always going to be with us.
Annie, honey, yes, in our hearts but not in the house.”

Mijn doorzettingsvermogen werd weeral eens beloond. Nadat ik ettelijke horrorfilms de revue heb zien passeren die qua originaliteit en uitvoering echt wel tekort schoten, werd ik aangenaam verrast door deze retro-aanvoelende horror. Als je de synopsis leest dan verwacht je je natuurlijk aan een doorsnee “haunted house” horror. Voor de zoveelste keer een akelig, oud huis waar je al de koude rillingen van krijgt als je er nog maar naar kijkt. Een soort “Villa Kakelbont” dat weer ergens geïsoleerd staat te verkommeren en waarover griezelige verhalen de ronde doen. Ondanks de gekende clichés die reeds gebruikt werden in “The Amityville Horror” en “Poltergeist”, trachtte men er toch een originele wending aan te geven. Het resultaat is een vintage horror dat zich situeert in de jaren 70-80. En dit mede dankzij de cast.

Deze keer zijn het geen afgeborstelde tieners die voldoen aan het schoonheidsideaal in een perfectionistisch gemaakte hedendaagse horror waarbij het moment dat iemand het loodje erbij neerlegt dit foutloos in beeld wordt gebracht. Hier zijn het Anne (Barabara Crampton) en Paul Sacchetti (Andrew Sensenig) die een centrale rol spelen. ’t Is een ouder koppel dat de dood van hun zoon tracht te verwerken en naar het platteland in New England verhuist. Als Anne al onmiddellijk bij aankomst het gevoel heeft dat de geest van haar overleden zoon aanwezig is en na enkele paranormale gebeurtenissen, beslist Anne om haar hartsvriendin May (Lisa Marie), die enige ervaring heeft op gebied van paranormale verschijnselen, en diens echtgenoot Jacob (Larry Fessenden), een leeghoofdige hippie die waarschijnlijke zijn persoonlijke spookverschijnselen heeft dankzij de hoeveelheid wiet die hij rookt, uit te nodigen (Ondanks de nodige scepsis van Paul die niet echt gelooft in zulke nonsens).

Men heeft beroep gedaan op enkele oudgedienden die al opdaagden in een resem klassiekers uit het horror-genre. Zoals Barbara Crampton, vooral gekend van “Re-animator” (waar ze in al haar glorie te bewonderen was) , “From Beyond”, “You're next”, “The Lords of Salem” en “The Well”. Lisa Marie acteerde in “Sleepy Hollow” en “Tales of Halloween”. En vooral Larry Fessenden die in een oneindig aantal films al verscheen zoals “Late Phases”, “Pod” en “You're next”. Alhoewel de aanvang nogal voorspelbaar was en niet bepaald onontgonnen terrein betreedt, wist de film naar het einde toe me compleet te verassen. De overgang van een traditionele, old-school horror, waarbij wraaklustige geesten de aandacht krijgen, naar een splatter vol rondspattend bloed en uiteenspattende hoofden, verloopt subtiel. Zowel liefhebbers van horror vol paranormale gebeurtenissen en fans van de meer gore flicks, kunnen hun hart ophalen aan deze originele film.

Het meest geslaagde waren voor mij de juist van een barbecue afgehaalde, houtskoolachtige entiteiten die je knisperend en door gensters omzwermd aanstaren met die lege, zielloze ogen. Ondanks dat je weet waar en wanneer ze zullen verschijnen, werd ik toch meermaals opgeschrikt. Tevens werden er wat afwijkende eigenschappen aan ze toegekend. Zo verschijnen ze zowel overdag als ’s nachts. Ze verplaatsen zich zelfs naar locaties buitenshuis. Het gevoel dat de inwoners nergens veilig zijn op welk tijdstip dan ook, wordt hierdoor versterkt. Het feit dat de gebeurtenissen gelinkt zijn aan een geheim waar de lokale bevolking op de hoogte van is, zorgt voor een mysterieuze sfeer.

“We are still here” is een film zoals ze ze tegenwoordig niet meer maken. Men flirt een beetje met de reputatie van horrorfilms uit de jaren 70, maar slaagt er toch in om tegelijkertijd een uniek concept erin te verweven. Een voordeel was de speelduur. Niet vanwege het feit dat het snel voorbij was (wat van toepassing is op andere films) , maar omdat dit het tempo ten goede kwam. De aanloop is dan wel in een gezapig tempo, maar zo gauw de hel losbreekt, mag je je verwachten aan een chaotische, bloederige ontknoping. Dit is in ieder geval een aanrader van formaat waar elke horror liefhebber van zal genieten.