The great Gilly Hopkins (2016)

Korte Inhoud
Gilly Hopkins is een briljant, onbezonnen en totaal onhandelbaar pleegkind. Ze maakt er een sport van om zich te vervreemden van elk pleeggezin waarin ze wordt geplaatst, net zo lang tot er geen andere keus is dan haar te laten herenigen met haar echte moeder in San Francisco. Wanneer ze bij Maime Trotter wordt geplaatst, de vreemdste pleegmoeder tot nu toe, is ze er van overtuigd dat ze snel korte metten met haar zal maken. Tot ieders verbazing begint ze haar echter leuk te vinden.

Genre : Komedie/Familie/Drama
Land : VS

Cast :
Sophie Nélisse : Gilly Hopkins

Kathy Bates : Maime Trotter
Glenn Close : Nonnie Hopkins

Regisseur : Stephen Herek

Mijn mening

"Both of us are smart and we know it.
But the thing that brings us closer than intelligence is anger.”

Klaar voor nog eens een klef en tot tranen toe bewegend tienerdrama? Zo eentje die alle bekende clichés tevoorschijn haalt en waar je al op voorhand weet hoe het zal aflopen. Het is wel geen melige love-story waar in het begin de tortelduifjes elkaar niet kunnen uitstaan om dan op het einde in een moment van opperste gelukzaligheid in elkaars armen vallen. Het is ook niet het welbekende verhaal over een jonge misdadiger die door toedoen van een vertrouwenspersoon een drastische identiteitsverwisseling meemaakt en tenslotte zich bekeerd om als vrome priester op missie te gaan in het arme Afrika. Nee ditmaal is het een weerbarstig 12 jarig meisje (Sophie Nélisse) die dankzij haar onmogelijk gedrag telkens weer in een ander pleeggezin wordt geplaatst. Gilly Hopkins heeft maar één wens. En dat is terug herenigd te worden met haar natuurlijke moeder die haar achterliet toen ze naar San Francisco vertrok.

Als ze dan uiteindelijk terecht komt bij de religieuze Maime Trotter (Kathy Bates), die een toonbeeld van goedhartigheid is en zich voordoet als de opperste moederkloek onder alle kloeken, doet Gilly er alles aan om zo hatelijk mogelijk over te komen. Ze sluit zichzelf af, wijst elk vriendelijke bejegening af, doet denigrerend over W.E. (Zachary Hernandez), imiteert op een belachelijk makende manier Maime’s gebruik van liefkozende woorden, doet zich geen enkele moeite om zich te integreren en pleegt zelfs diefstal bij de overbuur Mr. Randolph (Bill Cobbs). In school tracht ze deze rebelse houding aan te houden. De eerste schooldag eindigt al in een gevecht met 6 medeleerlingen, snauwt ze een jonge meisje af (Clare Foley als Agnes) die haar vriendelijk benadert en neemt ze een afwerende houding aan tijdens de lessen. Het lijkt er wel op dat Gilly met haar gedrag iedereen tegen zich in het harnas probeert te jagen.

Op zijn zachts gezegd zou je Gilly een irritant, respectloos en opstandig tienermeisje kunnen noemen. Het verwondert me dat Kathy Bates haar niet op bed heeft vastgebonden, een paar houtblokken onder haar benen heeft geschoven en net zoals in “Misery” met een stevig hakbijl haar voeten heeft geamputeerd. Ondanks Gilly’s intense pogingen om Maime het leven zuur te maken, kan je al raden hoe ze zich voelt als haar rijke grootmoeder Nonie Hopkins (Glenn Close) opdaagt en haar opeist. Dan is het moment suprême aangebroken waarop het rebelse meisje emotioneel ineenstort en aantoont dat diep vanbinnen ze ook over een peperkoeken hart beschikt. Voor de meeste vrouwelijke kijkers is het dan nu ook het geschikt moment om de zakdoek boven te halen.

Alhoewel het duidelijk een op een jeugdiger publiek gerichte film is, was het toch niet van dusdanige aard dat ik me er constant over zat te ergeren. De manier waarop Gilly de pestertjes op school aanpakte was hoogst amusant. En het aangesneden onderwerp over een tiener die liefst van al terug verenigd zou worden met haar natuurlijke moeder (wiens motivatie om haar achter te laten geen blijk geeft van een echt verantwoord moedergevoel) leek me volwassen genoeg. Dat het nogal Dickiaans aanvoelde nam ik er bij. Tevens waren de vertolkingen niet te versmaden. Kathy Bates speelde een schitterende rol als de zorgzame pleegmoeder die het goede in ieder persoon ziet. Haar liefde voor de verworpenen in onze maatschappij is eindeloos. Daarom ook de goedheid om de eenzame overbuur telkens bij het avondeten uit te nodigen. Tevens een schitterend vertolking van Bill Cobbs. Ten slotte is er Sophie Nélisse die toch wel een superbe prestatie levert. Ze ziet er wel geen 12 meer uit en is door haar gedrag niet echt sympathiek te noemen. Het enige wat me wel opviel was de nogal snelle persoonlijkheidsverandering die ze onderging. De transformatie van rebelse naar liefdevolle tiener verliep nogal bruusk. “The great Gilly Hopkins” is een perfecte familiefilm om samen met (iets oudere) kinderen te bekijken.