Come back to me (2014)

Korte Inhoud
Sarah en Josh zijn een getrouwd stel. Na een auto-ongeluk lijdt Sarah aan blackouts en wordt ze zwanger, hoewel Josh steriel is. Als haar leven uit controle raakt, verbergt ze een camera in haar huis en ontgrendelt ze een gruwelijk geheim met verstrekkende gevolgen.

Genre : Horror/Mysterie
Land : USA

Cast :
Katie Walder : Sarah

Nathan Keyes : Dale
Matt Passmore : Josh

Regisseur : Paul Leyden

Mijn mening

“Why would God give a Christlike gift tot the very Devil himself …”

“Come back to me” is een indie horror met een fascinerend en origineel basisidee, maar het repetitief karakter begon op een bepaald moment te vermoeien. Alleen al de openingsscène waar je getuige bent van huiselijk geweld met een nogal bloederige afloop, was al een magistrale zet van de makers van deze vreemde film. De overgang van deze moordscene in Reno naar een slapend voorstadje van Las Vegas is redelijk abrupt en verwarrend. Maar later in de film kom je te weten dat het schijnbaar emotieloze jongetje uit Reno dezelfde persoon is die nu in dit rustig stadje woont en zijn intrek heeft genomen tegenover Josh (Matt Passmore) en Sarah (Katie Walder). Zijn naam is Dale (Nathan Keyes). Een zich vreemd gedragende, gesloten kerel die redelijk achterlijk overkomt en al bij de eerste ontmoeting een soort fascinatie vertoont voor Sarah.

Josh en Sarah zijn een aantrekkelijk, jong koppel wiens relatie schijnbaar rooskleurig verloopt. Josh is croupier in een casino. Sarah studeert ergens één of andere universitaire studie en maakt een thesis over de invloed van pornografie. Toch bemoeilijkt één specifiek probleem hun relatie. Sarah’s kinderwens wordt niet echt vervuld. Sterker nog, als je de reactie van Josh bekijkt, lijkt hij hierover niet echt enthousiast te zijn. Als Sarah dan geplaagd wordt door angstaanjagende nachtmerries, waarbij ze naderhand ontwaakt op een heel andere locatie met soms vreemde verwondingen en niet wetend hoe ze daar terechtkwam, en ze ook nog eens gezegend is met een onbevlekte ontvangenis, wordt alles een beetje een puinhoop. Sarah is er stellig van overtuigd dat er bepaalde dingen niet pluis zijn en beslist zelfs een camerasysteem te installeren. Op die manier tracht ze erachter te komen wat de oorzaak is van deze helse nachtmerrie.

De cover van deze film kan je niet echt indrukwekkend noemen en zeker niet beangstigend. Om eerlijk te zijn verwachtte ik er niet echt veel van. Een doorsnee horror met stalker elementen, dacht ik bij mezelf. Uiteindelijk lijkt het op het eerste zicht niet echt speciaal allemaal. Maar geloof me, het fenomeen waar Sarah mee te maken krijgt, is toch wel een unieke vondst. Toegegeven, er zijn wel meerdere films met een rare, griezelige buurman of een lieftallige dame die nachtelijke bezoekjes krijgt van ongure figuren. Maar datgene dat Sarah’s nachtrust verstoord, ben ik nog niet eerder tegengekomen in een andere horror. De film bevat de nodige spanning en suspense. Dan wordt er nog een bovennatuurlijke gave toegevoegd. En de bewakingscamera’s geven het een sfeertje dat direct doet denken aan “Paranormal Activity”. Niet dat dit één van mijn favoriete films is.

Katie Walder is niet alleen een lust voor het oog, maar slaagt er ook in om een degelijke rol te spelen. Een levenslustige en sexy blondine wiens dagdagelijks ritme verstoord wordt door nachtmerrieachtige realistische dromen. Wat we hierna te zien krijgen is een hysterische en hulpeloze jongedame. 't Is niet oscarwaardig, maar komt wel overtuigend over. Matt Passmore zijn rol is dan weer beperkter en niet zo denderend. Maar dat heeft meer met het script te maken dan met de persoon. De meest memorabele vertolking wordt verzorgd door Nathan Keyes. Zonder probleem verandert hij in de merkwaardige en creepy Dale. Misschien klinkt dit alles een beetje vaag en oppervlakkig. Maar dat is omdat “Come back to me” nu net zo’n type film is waar je best zo weinig mogelijk over te weten komt. Laat ik het erop houden dat door de excellente vertolkingen, het creepy en duistere sfeertje, de beklemmende muziek en het toch wel hoogst verrassende (en tegelijkertijd op een bepaalde wijze ook meest hilarische) einde, deze (voor het grotere publiek) onbekende film een entertainende ontdekking werd. Zeker de moeite om deze eens te kijken.