The Magnificent Seven (2016)

Korte Inhoud

Met de stad Rose Creek onder dodelijk toezicht van goudbaron Bartholomew Bogue besluiten wanhopige stedelingen ter bescherming een groep huurlingen in te schakelen. Het betreft een groep van zeven buitenstaanders en premiejagers die de namen Sam Chisolm, Josh Faraday, Goodnight Robicheaux, Jack Horne, Billy Rocks, Vasquez en Red Harvest dragen. Terwijl de groep zich opmaakt voor de gewelddadige confrontatie, blijkt dat het gevecht niet enkel om het geld draait.

Genre : Western
Land : VS

Cast :
Denzel Washington : Chisolm

Chris Pratt : Josh Faraday
Ethan Hawke : Goodnight Robicheaux

Regisseur : Antoine Fuqua

Mijn mening

“If God didn't want them to be sheared, he wouldn't have made them sheep.”

Wie al eens één van mijn schrijfsels heeft gelezen, weet ondertussen mijn mening over remakes en mijlpalen uit de filmgeschiedenis. Ik ben dus niet zo’n aanhanger voor het terug oprakelen van succesfilms uit het verleden en deze dan te voorzien van een nieuw jasje. In de meeste gevallen wordt er feitelijk niets nieuws naar voren gebracht. In het ergste geval schiet het resultaat zijn doel voorbij en is het eindproduct een lamentabele en soms wel volledig mislukte film. “Ghostbusters” was in mijn ogen zo’n wangedrocht en bevestigde mijn stelling dat sommige mijlpalen in de filmgeschiedenis onaantastbaar zijn (ik vrees dat de remake van “Jumanji” ook zo’n geval zal zijn). Er zijn echter ook uitzonderingen zoals de recente film “The Jungle Book”. Alhoewel dit niet een remake is in de strikte zin van het woord, maar eerder een verfilming van een tekenfilm.

Ik beweer ook niet dat deze “The magnificent seven” de originele film uit 1960 overtreft. De originele zwart-wit versie is en blijft een monument. Eigenlijk kan je deze film vergelijken met de remake van “RoboCop”. In grote lijnen zijn er overeenkomsten, maar subtiele wijzigingen maken deze versie eigentijdser. Net zoals bij deze laatste moet je deze western niet te veel vergelijken met de klassieker. Er zijn raakpunten en in grote lijnen overeenkomsten, maar door enkele herinterpretaties en een blits nieuw omhulsel kan men eerder stellen dat het een “restyling” is en niet een “remake”. Ook in deze film wordt een gemeenschap onderdrukt en uitgebuit door een machtswellusteling. Het zijn ditmaal wel geen in Mexico gevestigde landbouwers die door een Mexicaanse bende beroofd worden van hun broodnodig geoogst voedsel, maar wel een doodgewoon stadje waar de inwoners voor een hongerloon goud moeten delven uit een mijn en onder druk worden gezet door een redelijk geschifte tiran (Peter Sarsgaard) zodanig dat ze hun eigendom voor een appel en een ei van de hand doen. Ook hier doen de wanhopige inwoners beroep op een zevental huurlingen die dan schijnbaar zonder aarzeling de inwoners bijstaan om zicht te verweren tegen de onderdrukkers. Dat de zeven revolverhelden beschikken over een uitzonderlijk schiettalent en de bende bandieten oliedom zijn, met als resultaat dat ze en masse worden afgeslacht, is natuurlijk een vanzelfsprekendheid. En dat er eentje (Ethan Hawke) de rol van lafaard op zich neemt zoals Robert Vaughn in de versie uit 1960, is dan ook nog een opvallende overeenkomst.

Het grootste onderscheid zit hem in de zeven revolverhelden. Een allegaartje uit verschillende culturen afkomstige ruwe bolsters zodanig dat het een politiek correcte film werd. Een Afro-Amerikaan (Denzel Washington), Mexicaan (Manuel Garcia-Rulfo), Indiaan (Martin Sensmeier) en een Chinees (Byung-Hun Lee) zorgen voor de diversiteit qua afkomst. Daarnaast krijgen ze nog het gezelschap van een woudloper (Vincent D’Onofrio) wiens gewicht waarschijnlijk zijn intellect moeiteloos overstijgt. En een rokkenjagende cowboy (Chris Pratt) die ondanks een drankprobleem toch moeiteloos een doel weet te treffen. Maar over het algemeen is dit niet meer dan een actierijke western waarbij je je zeker niet verveelt. Na de introductie van de hoofdpersonages, die één voor één toetreden tot het selecte groepje, en de voorbereidingen op de confrontatie, is het tijd voor een uitgebreid knalfestijn waarbij aanzienlijk wat dynamiet wordt gebruikt, een immense kogelregen wordt geproduceerd met een Gatling gun als apotheose. Het meedogenloze zevental wordt hierbij geholpen door de van zich afbijtende boerenbevolking met Emma Cullen (Haley Bennett), een inwoonster van het stadje die zichzelf de taak oplegde om op zoek te gaan naar hulp, als leidende kracht.

“The magnificent seven” was een vermakelijke western waarna ik weer dat jeugdige, jongensachtige verlangen voelde opkomen en stiekem wenste ook in die periode opgegroeid te zijn. Die rebelse, bestofte revolverhelden die bedaard en koelbloedig hun tegenstanders in het stof doen bijten. Misschien was het einde een beetje overdreven en werden de verschillende personages qua karakter niet uitgebreid uitgewerkt, maar het spektakelgehalte was des te groter. Als je onwaarheden of plotholes zoekt, zal je ze wel vinden veronderstel ik. Maar je moet toch toegeven dat ze trouw gebleven zijn aan de grootste leugen gebruikt in bijna alle Westerns. En dat is over de schutterskwaliteiten van cowboys. In het echte Wilde Westen kon zelfs de beste revolverheld een stevige eik niet raken op tien meter. Het moment dat je dit begint te beseffen, kan je beter stoppen met Western films te kijken.