My father Die (2016)

Korte Inhoud

Asher is al sinds zijn twaalfde doofstom. Al jaren doet hij aan vechtsport en is hij bezig met trainen, om wraak te nemen op de man die 21 jaar geleden zijn broer ombracht. Deze man, genaamd Ivan, komt binnenkort vrij uit de gevangenis. Asher is vastbesloten de dood van zijn broer te wreken en heeft het tevens gemunt op de vader van Ivan.

Genre : Actie
Land : VS

Cast :
Joe Anderson : Asher

Gary Stretch : Ivan
Gandace Smith : Nana

Regisseur : Sean Brosnan

Mijn mening

“I do know that my father was a ferocious fighter, had great potential.
Mama said he could have gone all the way to the top.
Said the safest place for him was in the ring.

She blamed America for sending him into the jungle.

I blame Vietnam for not bringing him home in a box.”

Rauw, gewelddadig en ultra-bloederig. Dat is wat “My father die”, het opmerkelijk debuut van Sean Brosnan (zoon van de befaamde spion), qua inhoud eigenlijk te bieden heeft. Een orgie van zinloos geweld. Een revenge film avant la lettre. Een beetje zoals “American muscle” waar het nemen van wraak ook het centrale onderwerp was. Het enige verschil zit er in de stijl en de look van deze film vergeleken met de voorgaande. Waar “American Muscle” meer een jaren zeventig sfeer uitstraalt, tracht “My father die” er meer stilistisch uit te zien. Het gebruik van zwart-wit beelden doet in eerste instantie vermoeden dat het meer is dan een doorsnee wraakfilm vol brutale scenes. Totdat de wraaknemer op pad gaat om het aangedaan leed en onrecht recht te zetten.

De persoon die wraak wilt nemen is Asher (Joe Anderson). Een jongeman die in de achtertuin alligators vilt en griezelig veel op Kurt Cobain met een wasberenmuts lijkt. Qua uiterlijk dan toch, want op gebied van gehoor zal dit zeker niet het geval zijn. Asher is namelijk doof, doordat zijn agressieve vader Ivan (Gary Stretch) hem op jeugdige leeftijd nogal hardhandig op zijn oren heeft geklopt. En tegelijkertijd heeft deze geestelijk doorgedraaide bruut, Asher’s oudere broer Chester (Chester Rushing) doodgeslagen nadat hij deze betrapt had in een innige omstrengeling met een lokaal meisje genaamd Nana (Candace Smith). Ik veronderstel dat Ivan ook iets had met haar, als ik de eerste zin die hij uitschreeuwde juist interpreteer.

Als jaren later Asher en zijn moeder te horen krijgen dat Ivan vervroegd vrijgelaten is wegens goed gedrag, lijkt er maar één opdracht te zijn voor Asher. En dat is Ivan opzoeken en vermoorden voordat die krankzinnige opdaagt. En dat is dan het begin van een lange chaotische en gewelddadige trip doorheen dit armzalige deel van de V.S. Wat me allereerst opviel in deze toch wel redelijk inhoudsloze film, is het ijzersterke en overtuigend acteren van de hoofdpersonages. Ivan is angstaanjagend brutaal. Een bullebak die zonder verpinken iemand de hersenen intrapt, gewoonweg omdat de persoon in kwestie in de weg liep. Ivan maakt het niet uit of hij nu een politieagent, bendelid van de motorbende of een fragiele vrouw trakteert op een vernietigende vuistslag. Zo gevoelloos en meedogenloos is deze vechtersbaas. Zijn postuur en uiterlijk is ook van die mate dat je een stapje opzij zet als je hem tegenkomt. En blijkbaar is dit alles het gevolg nadat hij in Vietnam heeft gevochten.

Nu, Asher heeft denk ik toch een deel van de genen van zijn vader geërfd, want echt medelijden heeft hij ook niet met diegenen die hem niet willen helpen met zijn zoektocht naar Ivan. Een koppel afgeschoten tenen en wild om zich heen geklop met een stevig schop zijn enkele handelingen die hij vervolgens demonstreert. Door zijn doofheid en de angst om aanzien te worden als een achterlijke als hij ook zijn mond maar opentrekt, maakt dat de gehele film Asher oorverdovend stil is. Geen klank komt over zijn lippen, waardoor hij genoopt is om zich te bedienen van gebarentaal en gezichtsuitdrukkingen. Ondanks die klankloze rol, vond ik het toch een prachtprestatie van deze voor mij onbekende acteur. Daarnaast zijn Candace Smith en Kevin Gage (als bloedbroeder Tank) zeker vermeldenswaardig met enkele schitterende momenten.

Maar achteraf bekeken is “My father die” toch niet echt een overweldigende film. De verhaallijn komt nogal slapjes over en het hele verhaal lijkt op een samenraapsel van willekeurige gebeurtenissen waarbij vreselijke brutaliteiten niet worden geschuwd. Spijtig genoeg is de ontknoping een beetje overdreven. Het leek eerder op een modernere versie van een vuurgevecht uit een ouderwetse cowboyfilm. Ik ben niet echt een aanhanger van dit soort exploitatie films over achtergestelde wijken waar toekomstloze individuen hun tijd verdoen aan banale en onwereldse bezigheden. En zeker niet als het gebruikt geweld zo onzinnig, doelloos en onverschillig is. De film overtreft “American Muscle” moeiteloos en neigt een soort cultstatus te willen verwerven zoals “VANish”. Dat ik niet geneigd was om het vroegtijdig af te zetten, is dan ook weer een positief teken. Ik ben er wel van overtuigd dat Asher’s laatste gedachte de volgende zin bevatte “It’s better to burn out than to fade away”.