Bottom of the World (2017)

Korte Inhoud

Een jong stel, Alex en Scarlett, maakt op weg naar een nieuw leven in Los Angeles een tussenstop in een slaperig stadje. Wanneer Scarlett plotseling verdwijnt gaat Alex op zoek naar haar. Als hij de volgende ochtend wakker wordt blijkt hij opeens met iemand anders getrouwd en een ander leven te leiden. Wat is nu de droom? Wat is de werkelijkheid?

Genre : Mystery/Thriller
Country : USA/Canada

Cast :
Jena Malone : Scarlett
Douglas Smith : Alex
Ted Levine : The Preacher

Director :
Richard Sears

Mijn mening

“Wayne was doing really weird things with his eyeballs.
Wayne's dad was a Marine.
It turns out he was doing Morse code with his eyes.
He was saying, "SOS, SOS, SOS, SOS., over and over and over.”

Misschien ben ik een vreemde persoonlijkheid en is dat de reden dat ik eigenlijk stiekem geniet van films zoals “Bottom of the world”. Tegendraads, moeilijk te doorgronden, verwarrend en lichtjes gestoord. Toen de ontknoping volgde en het onontwarbaar verhaal een beetje duidelijker werd, was ik totaal verbijsterd en stond het onomstotelijk vast dat ik deze vreemde film nog wel eens wou kijken. Alleen maar om nog andere aanwijzingen die me ontgaan waren te ontdekken. Ik besef ten volle dat het merendeel van het publiek die deze film zagen, het niet bijster goed vonden. Velen zullen het zien als tijdverspilling. Een nietszeggende, domme film met een niet te begrijpen verhaallijn.

Om eerlijk te zijn had ik hetzelfde gevoel het eerste kwartier. We zien Scarlett (Jena Malone) en Alex (Douglas Smith) die al cruisend de VS doorkruisen. Twee jongeren in een oude, aftandse Amerikaanse wagen die op weg zijn naar L.A. en de verzengende hitte van de woestijn doorstaan. Waar komen ze eigenlijk vandaan? Welk doel hebben ze voor ogen? En waar ergens in Amerika bevinden ze zich? Geen flauw idee. Ze beslissen de nacht door te brengen in een vreemd uitziend hotel, waar de lobby er indrukwekkend en magistraal uitziet, terwijl het slaapgedeelte lijkt op dat van een goedkoop motel. En dan volgt het ene absurde feit na het andere. Een lokale televisiezender waar een pseudo predikant (Ted Levine) eindeloos ligt te raaskallen. Een weirdo die hun kamer observeert ’s nachts. En vervolgens lijkt Scarlett het stadje niet kunnen verlaten zonder dat het aanvoelt alsof haar hoofd explodeert. En tenslotte verdwijnt ze.

De verwarring wordt dan nog groter op het moment dat Alex vervolgens ontwaakt in een schijnbaar ander leven als een getrouwde, goedverdienende echtgenoot en de buurvrouw de verpersoonlijking is van Scarlett. Van hieraf lijken de verhaallijnen door elkaar te kronkelen als gaar gekookte spaghetti en zijn er verschillende feiten die refereren naar datgene wat werkelijkheid is. Zelf ben ik niet zo’n voorstander van films vol symboliek en metafysische toestanden. Hier tracht men een juiste balans te zoeken tussen de werkelijkheid en een soortement droomstaat. Uiteindelijk zat ik als toeschouwer me af te vragen wie nu in wezen echt bestaat en wie voortspruit uit het onderbewustzijn. Ik veronderstel dat alles te maken heeft met schuldgevoelens over een ontoelaatbare daad uit het verleden.

Jena Malone is geen Scarlett Johansson, maar op één of andere manier ziet ze er sensueel en verleidelijk uit. Anderzijds blijkt ze ook perverse trekjes te hebben waarna je twijfels krijgt over haar geestelijke gezondheid. Het verhaal dat ze verzint over haar neef en de manier waarop ze hem behandelde is niet iets dat een geestelijk gezond persoon zou kunnen verzinnen. Zelfs als het slechts als doel had om Alex te choqueren. Persoonlijk vond ik dat Douglas Smith nogal soft overkwam. En leek hij niet een beetje te jong om als getrouwde vent door te gaan? In eerste instantie dacht ik dat het zijn moeder was in de keuken. Al bij al een fascinerende film die je echter achterlaat met meer vragen dan antwoorden.