Sleepless (2017)

Korte Inhoud

Vincent is een corrupte politieagent die samen met zijn partner een lading cocaïne van een drugsbaron weet te stelen. Het gevolg is dat deze zijn zoon kidnapt en hem vasthoudt in een nachtclub. De enige manier om zijn zoon te redden is om de drugs terug te brengen, maar hij krijgt gedurende de avond te maken met bedrog en verraad.

Genre : Crime
Country : USA

Cast :
Jamie Foxx : Vincent
Scoot McNairy : Novak
Dermot Mulroney : Rubino

Director :
Baran bo Odar

Mijn mening

“I spent the rest of my life trying to understand what I'd done wrong.
All those years I spent on the bottle fucking up my life.
And if you could've just reached out, just told me why you'd done it.”

Geen flauw idee waarom deze film de titel “Sleepless” heeft meegekregen, maar ik garandeer je dat je er geen slapeloze nacht aan overhoudt. Of het moet uit ergernis zijn, want ik heb me mateloos geërgerd aan deze film. Niet alleen vanwege het feit dat het onderwerp al tot vervelens toe gebruikt werd, maar ook vanwege de onzinnigheden en belachelijke situaties. Schijnbaar is het een remake van een befaamde Franse actiefilm. Deze Amerikaanse versie werd echter voorzien van zulke buitenproportionele toestanden en overdreven actiescènes dat het totaal ongeloofwaardig werd.

Het begint allemaal met een overval door agent Vincent Downs (Jamie “Django Unchained” Foxx) en zijn partner Sean (T.I.) waarbij ze een groot aantal kilo’s cocaïne buitmaken. Spijtig genoeg is dit eigendom van de illustere casino eigenaar Rubino (Dermot Mulroney) die de drugs beloofd had aan een zekere Novak (Scoot "Aftermath" McNairy). Niet bepaald volk waar je problemen mee zoekt. Alhoewel. Achteraf gezien is Rubino niet zo’n ijzervreter als hij in het begin laat uitschijnen, maar eerder een angsthaas die duidelijk niet weet hoe de situatie onder controle te houden. En Novak ziet er wel onguur uit (en aan de wallen onder zijn ogen te zien heeft hij wel enkele slapeloze nachten achter de rug) en heeft blijkbaar een netwerk van connecties (althans zijn vader toch), maar deelt hoofdzakelijk orders uit aan anderen om vuile werkjes op te knappen.

Soit. Als klap op de vuurpijl wordt Vincent’s zoon Thomas (Octavius J. Johnson) ontvoert en krijgt hij een messteek in de onderbuik. Dat zorgt dan wel voor nogal wat bloedverlies en enorm veel hinder tijdens het zich voortbewegen. Maar geen paniek. Tijdens cruciale momenten kan hij dit euvel mentaal overwinnen schijnbaar (ofwel heeft hij een lading cortisone spuiten bij). Laten we dan ook de twee clowneske figuren (een soort Starsky en Hutch) van Internal affairs niet vergeten die algauw in de smiezen hebben dat Vincent en Sean corrupt agentje spelen na hun uren. En dan om Vincent’s dagje echt helemaal te ruïneren, belt zijn vrouw (of toekomstig ex-vrouw) om de haverklap om te weten of hij zijn zoon al heeft gevonden. Je kan dus wel zeggen dat het niet Vincent’s dagje is.

Laten we eerst de positieve punten opsommen. Als je liefhebber bent van een potige actiefilm dan zal je deze film wel kunnen appreciëren, want de actiescènes volgen elkaar op in sneltreintempo. Jamie Foxx’s rol is verre van vergelijkbaar met die uit “Django Unchained” maar hij overtuigt toch als keiharde agent die tracht het hachje van zijn zoon te redden. Het intelligentieniveau van Novak is niet bijster hoog maar zijn psychotisch, krankzinnig gedrag was wel levensecht te noemen. Scoot McNairy speelde voor mij dan ook de meest geslaagde rol in deze voor de rest verwaarloosbare film.

Tot zover de positieve randopmerkingen. Dat de actiescènes er uitermate clichématig uitzien, is niet zo echt het probleem. Dat Foxx telkens bij een nieuwe confrontatie weer een verrijzenis meemaakt, begon me wel de keel uit te hangen. Ik ben er zeker van dat Christus stik jaloers is op mans uithoudingsvermogen en wonderbaarlijke genezingen. Telkens moet Foxx zich na een vechtpartij weer meer dood dan levend voortslepen, om vervolgens weer kwiek en monter een volgende belager plat te meppen. Dat een casino eigenaar met waarschijnlijk toch aardig wat poen en persoonlijke lijfwachten zich zo makkelijk laat intimideren op zijn eigen terrein is compleet ridicuul. En het leek wel alsof Bryant (Michelle Monaghan) het grootste deel van de film aan de ingang van het casino heeft gestaan, schaapachtig rondkijkend en onderwijl verwoede pogingen ondernemend om de zaak te doorgronden. Wie de hoofdprijs voor “Corruptste agent van het jaar” zou winnen, zag je al van ver aankomen. Maar het meest onwaarschijnlijke is de persoon die de beslissende actie onderneemt op het einde van de film. Dat er geen gebrek aan actie is in deze film is overduidelijk. Maar inhoudelijk is het allemaal een beetje lachwekkend. “Sleepless” is alternatief kijkvoer voor een slapeloze nacht.