Occupation (2018)

Korte Inhoud
Na een verwoestende intergalactische aanval op de aarde moet een groep bewoners van een klein stadje zich zien te verenigen om te overleven. Terwijl de oorlog opdoemt en de strijd om in leven te blijven verslechtert, beseffen ze dat de enige manier om de mensheid te redden is om hun aanvallers een stap voor te blijven en terug te slaan.

Genre : Actie/SF
Land : Australie

Cast
Dan Ewing : Matt Simmons
Temuera Morrison : Peter Bartlett
Stephany Jacobsen : Amelia Chambers
Izzy Stevens : Bella Bartlett

Regisseur
Luke Sparke

Mijn mening

I got out of worse situations than this.
Been married three times.

Dit moet toch wel de domste film zijn die ooit gemaakt is over buitenaardse wezens die onze planeet weer willen gebruiken als vervangmiddel. We zagen het al in “War of the worlds” en “Independence Day” waarin we werden overweldigd door peperdure speciale effecten en immense gevechten tussen aardbewoners en niet-aardbewoners. Het origineelste aan “Occupation” is dat het zich nu eens niet op Amerikaanse bodem afspeelt, maar helemaal aan de andere kant van de wereld. Met name down-under in Australië. Wat ze wel hebben overgenomen van hun Amerikaanse voorbeelden is het patriottisch gewapper met een vlag op het uiteinde. Verwacht je dus maar aan een half verbrande Australische vlag.

Op dit moment is er een 15 jarig Zweeds meisje dat bij de Europese Unie komt pleiten voor betere milieumaatregelen voordat we allen onze planeet ruineren. Blijkbaar hebben deze buitenaardse indringers niet goed geluisterd naar hun lokale “Rise for climate” beweging en daardoor hun planeet naar de knoppen geholpen. Het moment waarop de opper-Alien dit verkondigde, moest ik spontaan lachen. Ik weet niet of er bij de release van deze film al sprake was van milieu-betogingen in de wereld, maar ik vond het wel toepasselijk. Maar dat was dan ook het enige humoristische waar ik spontaan en oprecht om moest lachen. De rest van de film is eigenlijk om te wenen. Behalve de eerste 15 à 20 minuten. Die stemden me nog hoopvol. Toegegeven, de speciale effecten waren niet om over naar huis te schrijven, maar het zag er veelbelovend uit. Die 20 minuten werden ten volle benut om de complete groep mensen voor te stellen die aan de basis liggen van de revolutie.

Allereerst maken we kennis met Matt Simmons (Dan Ewing) en zijn vrouw Amelia (Stephany Jacobsen). Hij is een wegenwerker en recupererend “Australian Football” speler die nog eens het veld betreedt na het innemen van een dosis pillen tegen de hoofdpijn. Verder ontmoeten we Peter (Temuera “Once were Warriors” Morrison) en zijn beeldschone dochter Bella (Izzy Stevens) die toevallig het kleine Australische dorpje als kortstondige halte tijdens hun trip met de mobilhome hebben gekozen. En vervolgens wordt Jackson (Charles Terier), concurrent van Matt die zijn aanvoerdersrol heeft overgenomen in het team en dat wel expliciet laat merken, en zijn vriendin Vanessa (Rhiannon Fish) voorgesteld. Op het moment dat de elektriciteit uitvalt en apocalyptische, stroboscopische lichtschijnselen de intro zijn voor een moorddadige buitenaardse invasie, verzeilt dit allegaartje aan personages in de mobilhome van Peter (samen met de lokale commentator Seth Grimes vertolkt door Felix Williamson). En ja hoor, ze weten dit superieure ras te ontlopen en een onderkomen te vinden ergens in een vervallen boerderij.

Het verhaal “Occupation” is al ontelbare keren verteld geweest. Niets nieuws onder zon. Vanzelfsprekend worden de bij toeval bijeen gesprokkelde personages de basis voor een opstand tegen de buitenaardse invallers. Daarvoor moeten allereerste onderlinge vetes en misverstanden worden opgeklaard om dan tot de vaststelling te komen dat samenwerken en samenhorigheid een geducht wapen zijn. Zelfs tegen wezens die op technologisch vlak veel verder geëvolueerd zijn. Wat wel indruk op me maakte was dat het er somtijds verbluffend uitzag. Zeker als je beseft dat het budget aanzienlijk veel kleiner was dan dat van Amerikaanse blockbusters. De CGI gebruikt voor het moederschip van de marsmannetjes was zeker niet slecht. De oprukkende grondtroepen zagen er misschien wat ouderwets uit en deed me een beetje terugdenken aan Scifi uit de jaren 70. En ja, het uiterlijk van de aliens, eens hun helm was verwijderd, zag er clichématig uit met die vliegenogen. Het meest realistische in de film was dat men het conflict niet over een paar dagen spreidde maar over ettelijke maanden. Maar het verhaal zit zo vol onrealistische dingen en belachelijkheden dat men dat al snel vergeet.

Een kleine bloemlezing. Buitenaardse wezens veroveren de planeet met hun reusachtige ruimteschepen en een legertje met laserwapens uitgeruste stormtroopers. Wat doe je dan als ze in je schuilplaats infiltreren? Inderdaad, je kruipt gewoon achter een matras of deur. Gegarandeerd veilig. En als je concludeert dat de natuurlijke gewassen als een soort camouflage werken, waarom gebruik je dat dan niet om je beter te beschermen? Blijkbaar realiseerden ze zich dat op een bepaald moment als ze met een beperkt groepje een aanstormend legioen aliens kunnen ontwijken door een korenveld in te rijden. De aanstormende troepen zijn terstond het spoor kwijt van onze helden (Dommeriken, ze zijn gewoon links afgedraaid) en blijven dan maar verdwaasd rondkijken. Herinner je je nog de troepenmacht die de Amerikanen bijeentrommelden om de aanval tegen het moederschip in te zetten? Wel hier redden ze de wereld door met pakweg 12 man een ultieme aanval in te zetten. Zelfs in een voor de oorlog klaargemaakte Smart. En als een slachtoffer net aan de dood is ontsnapt en comateus in bed ligt, dan kan je hem direct op de been krijgen door een emmer ijskoud water over hem te gooien. En het eindgevecht is gewoon te grotesk voor woorden.

Maar vooral het einde is totaal geschift. Dan zijn ze er eindelijk in geslaagd om de wreedaardige veroveraars te overmeesteren, gaan ze ineens de evangelische toer op en keren ze de andere wang toe. Kortom, de helft van de bevolking is gedesintegreerd of in de slavernij verzeilt geraakt maar we gaan toch eventjes de handjes schudden en met vereende krachten de wereld verbeteren. Elke spirituele en godsdienstige beweging zou dit kunnen gebruiken als studiemateriaal. Toch gek dat men ineens zo goedaardig is als je dit vergelijkt met de scene waar Temuera Morrison afrekent met een gevangengenomen alien. Dat was pure razernij. Maar er zijn meer van die rariteiten te ontdekken in deze moedige poging van de Australiërs om te bewijzen dat ze ook in staat zijn om Scifi te produceren. Ik hoop in ieder geval dat indien we ooit te maken krijgen met een buitenaardse invasie, deze marsmannetjes ook zo tam en dom zijn als die uit deze film.