The Dead don't die (2019)

Korte Inhoud
Het stadje Centerville wordt geteisterd door een zombieplaag. De zombies lijken gevoed te worden door hetgeen ze deden vlak voor ze om het leven kwamen. Lokale agenten moeten zo snel mogelijk zien op te treden om hun burgers te beschermen.

Genre : Komedie/Horror
Land : VS/Zweden

Cast

Bill Murray : Chief Cliff Robertson
Adam Driver : Officer Ronnie Peterson
Tilda Swinton : Zelda Winston

Regisseur
Jim Jarmusch

Mijn mening

This isn't gonna end well.

Het leven zit vol verrassingen. Allereerst de locatie waar ik deze film heb gezien. Ik vond dat het een unieke ervaring was. Deze “The dead don’t die” heb ik in openlucht gekeken in Ljubljana, de hoofdstad van Slovenië. En ja, dit is iets wat ik niet al te vaak doe. Om eerlijk te zijn is het de tweede maal dat ik een film onder de sterrenhemel bekijk. De eerste keer hadden ze echter naar het kostenplaatje gekeken, denk ik. Daar was niet echt sprake van een scherm dat windbestendig was. Het gevolg was dat Matthias Schoenaerts er in “Racer and the Jailbird” ongewild komisch uitzag telkens de wind opstak. In Ljubljana echter hadden ze naast de perfecte locatie, Ljubljanski Grad (Het kasteel van Ljubljana), ook nog eens voor professioneel materiaal gezorgd. Kortom, een perfect beeld en geluid (zelfs bij een vlaag wind).

Vervolgens werd ik verrast door de film zelf. Ik ben geen voorstander van de mix van komedie en horror. Recent heb ik de film “Monster Party” gezien. En ik moet zeggen dat me die film ook wel beviel. Misschien moet ik mijn mening dus herzien over deze laatste stelling betreffende humor en horror. Misschien kwam het ook wel door het type humor dat in “The dead don’t die” werd gehanteerd. Zo’n repetitieve, kurkdroge, absurde Monty Python-achtige humor waar ik dus een enorme fan van was in de jaren 80. Het soort humor dat je kan terugvinden in TV-shows zoals “Monty Python’s Flying Circus”, “The Young Ones”, “Not the Nine O’Clock News” en in mindere mate zelfs “The Muppetshow”. Ik ben er zeker van dat er mensen zijn die het “Theme song” grapje niet appreciëren. En anderen zullen verveeld gapen nadat een derde persoon dezelfde opmerking maakt over de slachtoffers in het wegrestaurant en de mogelijkheid dat één of ander wild dier hier iets mee te maken heeft. Tja, dat is dus de humor waar ik van hou.

Als je echter een rasechte zombie-film verwacht, dan zal de ontgoocheling des te groter zijn. Want echt griezelen doe je hier niet. Zelfs de poging tot het inbrengen van enige goorheid, werkte niet echt. De reden waarom overledenen massaal hun graf verlaten is dan weer origineel te noemen. Misschien is het zelfs een subtiele milieu-boodschap voor de regeringsleiders van deze wereld. In ieder geval zorgt fracking naar aardgas ervoor dat er zich wereldwijd onbegrijpelijke fenomenen manifesteren. Zo blijkt het ritme van de aarde verstoort te zijn waardoor het tijdstip van de zonsondergang niet echt meer klopt (Schijnbaar heeft het iets te maken met de rotatie van de aarde). Huisdieren en veestapels verdwijnen plotsklaps. En mobiele telefoons en digitale uurwerken blijken niet meer te werken. Ook het gedrag van de wederopgestane medemensen wijkt af van het standaard zombie-gedrag. Ditmaal geen hersenloze niet-levenden wiens zucht naar bloed en vlees oncontroleerbaar is. Nee, deze creaturen strompelen door de straten op zoek naar Wi-Fi, Bluetooth, Xanax en Snickers. Waarschijnlijk datgene wat hun bezighield net voor ze de pijp aan Maarten gaven.

Dat je figuren zoals Bill Murray en Steve Buscemi ziet opdagen in deze absurde horror-komedie, is nog begrijpelijk. Bill Murray heeft die natuurlijke uitstraling van een niet uit het lood te slagen manspersoon, die ogenschijnlijk telkens heel nuchter reageert op situaties waar een doorsnee mens van zou gaan hyperventileren. En Buscemi’s uiterlijk is uitermate geschikt voor dit soort geschifte films. Bill Murray heeft blijkbaar ook de smaak te pakken wat zombie-films betreft. Vandaar zijn medewerking aan de film “Zombieland : Double Tap”.

Maar acteurs zoals Adam Driver (Jedi Kylo Ren in Star Wars) en Tilda Swinton (Mason uit “Snowpiercer” en The Ancient One in “Avengers : Endgame”) verwacht je niet direct in dit soort films. En toch blijken ze op één of andere manier perfect te passen in het geheel. Driver met ook zo’n neutrale gelaatsuitdrukking die op een gezapige manier de situatie bekijkt. En Tilda Swinton zorgde voor de meest hilarische rol als de met een Schots accent sprekende begrafenisondernemer Zelda die met haar Samoerai zwaard vervaarlijk rondzwiept gelijk een Uma Thurman in “Kill Bill”. En last but not least kan je de beruchte Iggy Pop bewonderen. Daar hadden de mensen van de schminkafdeling niet veel werk aan volgens mij.

Alhoewel ik me kostelijk geamuseerd heb met deze film, moet ik spijtig genoeg concluderen dat de film niet een welbepaald einddoel voor ogen had. Het geheel is redelijk ludiek en absurd. De ontknoping slaagt erin om de absurditeit in deze film te overtreffen. Het verbaasd me nog altijd dat dit de openingsfilm was voor het festival van Cannes. Ik denk dat Jim Jarmusch een heel ander doelpubliek voor ogen had. Zeker niet een publiek bestaande uit in smoking zittende heren en in avondjurken getooide kokette dames. Ik vrees dat men in Cannes nog jaren zal spreken over “The dead don’t die”. Er is er wel eentje die enorm voordeel haalt uit deze groteske film. En dat is Sturgill Simpson wiens nummer “The dead don’t die” ettelijke keren te horen is. Schitterend!