Gretel & Hansel (2020)

In een periode waarin de pest heerst en er sprake is van hongersnood verlaten Hans en zijn oudere zus Grietje hun huis. Tijdens hun reis stuiten ze op een vriendelijke jager. Later ontmoeten ze de oudere vrouw Holda. Zij geeft de jonge kinderen onderdak, maar heeft hiervoor zo haar eigen obscure redenen.
Genre : Fantasy/Mysterie/Horror
Land : Canada/Ierland/VS
Cast
Sophia Lillis : Gretel
Samuel Leakey : Hansel
Alice Krige : Witch
Regisseur
Oz Perkins
Tell me the fairy tale again.
It's too scary, you'll start seeing things that aren't there.
De laatste jaren worden we overstelpt met live-action versies van bekende Disney sprookjes. Deze volgen meestal het gekende sprookje zonder van het verhaal af te wijken. Zelfs de aankleding en de sfeer is identiek aan het origineel. Met “Gretel & Hansel” is dit echter niet het geval. Regisseur Osgood Perkins heeft enorme moeite gedaan om er een eigenzinnige creatie van te maken. In grote lijnen stemt het overeen met het origineel verhaal van de gebroeders Grimm. Maar de moraal van het verhaal wijkt toch wel enorm af van het origineel sprookje. Geen vervelende stiefmoeder. Geen kiezelsteentjes of broodkruimeltjes. In het originele sprookje was Hans inventiever. Hier is het een hulpeloos klein kereltje die afhankelijke is van zijn grotere zus. Maar het is vooral de rol die Gretel speelt in dit verhaal en hoe dit personage evolueert. Vandaar waarschijnlijk ook het verwisselen van de namen in de filmtitel, wat erop duidt dat Gretel een voornamere rol speelt.
De paddenstoelenscène is amusant te noemen en laat al vermoeden dat deze
film zeker niet een toegankelijke versie is van het gekende sprookje.
Het is ook niet aangeraden om deze met je kroost te gaan kijken zoals
velen dit deden bij de verfilming van “The Lion King”. Daarvoor
is deze film te duister, naargeestig en misschien voor kleine kinderen
te angstaanjagend. Ook al vond ik dat het label horror, dat deze film
heeft meegekregen, een beetje overdreven is. Echt griezelig is “Gretel & Hansel”
niet. Verwacht je niet aan de typische elementen uit een horror. Geen
jumpscares. Geen bloederige taferelen of creepy bezetenheden. Maar wel
een onaangenaam gevoel dat zich de gehele film van je meester maakt. En
een intense, enge sfeer waarin je ondergedompeld wordt.
Ik vrees ook dat door het artistieke karakter en experimentele
uitwerking, dat dit morbide sprookje niet voor iedereen is weggelegd.
Veel horrorliefhebbers zullen vreselijk teleurgesteld zijn en het eerder
als een pretentieuze film afschilderen. Boosdoeners zijn natuurlijk het
gebrek aan spanning en het lage tempo dat aangehouden wordt. Maar voor
mij was het de unieke sfeer en het fantasierijk verhaal waardoor het
boeiende ervaring werd. Het design van het heksenhuisje (zonder
peperkoeken muren die met allerlei zoetigheid versierd zijn) zal je in
verwarring brengen. Een pikzwarte, modernistische woning opgetrokken
met hedendaagse materialen en stijlen. Niet direct iets waar je aan zal
beginnen knabbelen. Het interieur is enerzijds kenmerkend voor die
welbepaalde tijd. Maar anderzijds zijn er ook daar stijlkenmerken die
eerder in de tegenwoordige tijd thuishoren. En de rijkelijk gevulde
tafel vol overheerlijke stoofschotels en gebakjes, is een lust voor het
oog.
Wat me het meest kon bekoren, was de uitstekende cast. Vooral Alice
Krige als de angstaanjagende en duivelse toverheks was gewoonweg
fabuleus. En ook Sophia Lillis speelt op overtuigende wijze de rol van
Gretel. Een jong meisje met onverwachte toekomstperspectieven. De
prachtige muziek en geluidseffecten zorgen samen met het gebruikte
kleurenpallet voor een apart sfeertje. Alleen de ontknoping vond ik een
beetje ongelukkig gekozen en niet passend bij het gezapige tempo van de
film. Ik kan zeker genieten van een rechttoe rechtaan versie van een
sprookje. Maar deze tegendraadse versie wist me toch te verrassen. Zeker
een film voor de liefhebbers van esthetisch fraai gevormde films.
Het Verdict 7/10
Links : IMDB , Moviemeter

Post a Comment