Gretel & Hansel (2020)

Korte Inhoud
In een periode waarin de pest heerst en er sprake is van hongersnood verlaten Hans en zijn oudere zus Grietje hun huis. Tijdens hun reis stuiten ze op een vriendelijke jager. Later ontmoeten ze de oudere vrouw Holda. Zij geeft de jonge kinderen onderdak, maar heeft hiervoor zo haar eigen obscure redenen.

Genre : Fantasy/Mysterie/Horror
Land : Canada/Ierland/VS

Cast
Sophia Lillis : Gretel
Samuel Leakey : Hansel
Alice Krige : Witch

Regisseur
Oz Perkins

Mijn mening

Tell me the fairy tale again.
It's too scary, you'll start seeing things that aren't there.

De laatste jaren worden we overstelpt met live-action versies van bekende Disney sprookjes. Deze volgen meestal het gekende sprookje zonder van het verhaal af te wijken. Zelfs de aankleding en de sfeer is identiek aan het origineel. Met “Gretel & Hansel” is dit echter niet het geval. Regisseur Osgood Perkins heeft enorme moeite gedaan om er een eigenzinnige creatie van te maken. In grote lijnen stemt het overeen met het origineel verhaal van de gebroeders Grimm. Maar de moraal van het verhaal wijkt toch wel enorm af van het origineel sprookje. Geen vervelende stiefmoeder. Geen kiezelsteentjes of broodkruimeltjes. In het originele sprookje was Hans inventiever. Hier is het een hulpeloos klein kereltje die afhankelijke is van zijn grotere zus. Maar het is vooral de rol die Gretel speelt in dit verhaal en hoe dit personage evolueert. Vandaar waarschijnlijk ook het verwisselen van de namen in de filmtitel, wat erop duidt dat Gretel een voornamere rol speelt.

De periode waarin het zich afspeelt, is vergelijkbaar met die in “The VVitch” of “Apostle”. Ten tijde van de grote hongersnood hoogstwaarschijnlijk, toen het voor velen moeilijk was om te overleven. De meesten leefden in armoedige huisjes en hadden geen middelen om aan hun dagelijkse behoeftes te voorzien. Zo ook de moeder van Gretel en Hans, die met niet mistverstane woorden (en een vervaarlijk uitziend houthakkersbijl) de kinderen het huis uitjaagt. Allereerst krijgen ze het advies van een vriendelijke man om werk te zoeken bij houthakkers en vooral niet van het pad af te wijken. Honger en de vondst van heerlijk uitziende paddenstoelen, zorgt er echter voor dat de twee kinderen dit toch doen per ongeluk op een zwart huisje stoten in het woud.

De paddenstoelenscène is amusant te noemen en laat al vermoeden dat deze film zeker niet een toegankelijke versie is van het gekende sprookje. Het is ook niet aangeraden om deze met je kroost te gaan kijken zoals velen dit deden bij de verfilming van “The Lion King”. Daarvoor is deze film te duister, naargeestig en misschien voor kleine kinderen te angstaanjagend. Ook al vond ik dat het label horror, dat deze film heeft meegekregen, een beetje overdreven is. Echt griezelig is “Gretel & Hansel” niet. Verwacht je niet aan de typische elementen uit een horror. Geen jumpscares. Geen bloederige taferelen of creepy bezetenheden. Maar wel een onaangenaam gevoel dat zich de gehele film van je meester maakt. En een intense, enge sfeer waarin je ondergedompeld wordt.

Ik vrees ook dat door het artistieke karakter en experimentele uitwerking, dat dit morbide sprookje niet voor iedereen is weggelegd. Veel horrorliefhebbers zullen vreselijk teleurgesteld zijn en het eerder als een pretentieuze film afschilderen. Boosdoeners zijn natuurlijk het gebrek aan spanning en het lage tempo dat aangehouden wordt. Maar voor mij was het de unieke sfeer en het fantasierijk verhaal waardoor het boeiende ervaring werd. Het design van het heksenhuisje (zonder peperkoeken muren die met allerlei zoetigheid versierd zijn) zal je in verwarring brengen. Een pikzwarte, modernistische woning opgetrokken met hedendaagse materialen en stijlen. Niet direct iets waar je aan zal beginnen knabbelen. Het interieur is enerzijds kenmerkend voor die welbepaalde tijd. Maar anderzijds zijn er ook daar stijlkenmerken die eerder in de tegenwoordige tijd thuishoren. En de rijkelijk gevulde tafel vol overheerlijke stoofschotels en gebakjes, is een lust voor het oog.

Wat me het meest kon bekoren, was de uitstekende cast. Vooral Alice Krige als de angstaanjagende en duivelse toverheks was gewoonweg fabuleus. En ook Sophia Lillis speelt op overtuigende wijze de rol van Gretel. Een jong meisje met onverwachte toekomstperspectieven. De prachtige muziek en geluidseffecten zorgen samen met het gebruikte kleurenpallet voor een apart sfeertje. Alleen de ontknoping vond ik een beetje ongelukkig gekozen en niet passend bij het gezapige tempo van de film. Ik kan zeker genieten van een rechttoe rechtaan versie van een sprookje. Maar deze tegendraadse versie wist me toch te verrassen. Zeker een film voor de liefhebbers van esthetisch fraai gevormde films.