Penance Lane (2020)

Korte Inhoud
Crimson Matthews wordt na een gevangenisstraf vrijgelaten. Hij wil een belofte die hij gedaan heeft aan zijn celgenoot vervullen en strandt in een klein stadje. Crimson besluit op zoek te gaan naar werk, maar niet iedereen in het stadje is blij met zijn komst. Hij krijgt een baan aangeboden als klusjesman in een bouwvallig huis. Al snel ontdekt Crimson dat er in het huis angstaanjagende dingen gebeuren.

Genre : Horror
Land : VS

Cast
Tyler Mane : Crimson Matthews
Scout Taylor-Compton : Sherry
John Schneider : Father John

Regisseur
Peter Engert

Mijn mening

I'm gonna get us out of this.
We're gonna be okay.

“Penance Lane” is kijkvoer voor de liefhebbers van goedkoop geproduceerde B-horrorfilms die niet bepaald uitblinken als het over de verhaallijn gaat. Ik was eigenlijk wel enorm benieuwd naar deze film na het lezen van de synopsis op IMDb. En ook de filmaffiche zag er interessant uit. Laat me zeggen dat ik dus met een dosis gezond enthousiasme aan de film begon. Spijtig genoeg zakte dat enthousiasme halfweg de film in elkaar als een soufflé die pas uit de oven komt. Toch wel een spijtige zaak want die eerste helft was toch wel van een behoorlijk niveau.

De proloog op zich maakte me al nieuwsgierig genoeg en bevestigde wat ik verwachtte. Een vervallen huis waar enkele bendeleden zich schuilhielden na het plegen van een overval. Zo’n bende” bad asses” met indrukwekkend schiettuig en een houding alsof ze de hele wereld aan kunnen. Spijtig genoeg zijn ze niet opgewassen tegen hetgeen hen belaagd vanuit duistere hoekjes en donkere plekken in dit creepy huis. Waarom dit eigenlijk het meest boeiende deel was van de film, heb ik niet echt een verklaring voor. Misschien omdat je hier niet echt goed weet welke richting het zal uitgaan. Is het iets demonisch of krijgt het een “Texas Chain Saw Massacre” tintje?

Tijd om de protagonist in beeld te brengen. Crimson Matthews (Tyler Mane) kuiert rond in de straten van het stadje. Een ex-gedetineerde met een ruig uiterlijk. Hij krijgt het aan de stok met de zoon van de lokale politiecommissaris als blijkt dat die zijn vriendin (Scout Taylor-Compton) gebruikt als boksbal en maakt vervolgens kennis met de eigenares (moeder van het bewuste meisje) van het lokale eethuis. Crimson laat er geen gras over groeien en zoekt praktisch onmiddellijk een baantje als klusjesman. En hij verzeilt bij het bewuste verlaten huis dat blijkbaar in bezit is van de lokale pastoor (John Schneider) die hem zonder dralen in dienst neemt. Van meet af aan is het wel duidelijk dat onze stoere held niet van plan is om vernuftige doe-het-zelf technieken te gaan demonstreren. Het is ook evident dat het geen toeval is dat hij in dit huis terechtkwam. En dat zijn nachtrust gestoord zou worden door iets wat als een schaduw door het huis dwaalt, was ook te verwachten. Desondanks er somtijds te overdreven geacteerd wordt en tenenkrullende, knullige dialogen worden gebruikt, bleef de film toch boeiend. Tot hier dan toch. Want als we ergens middenin de film zitten, dient zich de plotwending aan en verandert de toon van de film wel enorm drastisch.

Als je “Penance Lane” in zijn geheel bekijkt qua verhaallijn en de algehele look en feel, zou je kunnen zeggen dat deze thuishoort in het oeuvre van Rob Zombie (maar dan wel bij de minder geslaagde probeersels). Toevallig zijn er een deel acteurs die ook al eerder in een Rob Zombie figureerden. Zoals Tyler Mane die onder andere Michael Myers speelde in “Halloween II”. Ook Scout Taylor-Compton had een belangrijke rol in deze laatste film. En dan is er Daniel Roebuck (de politiecommissaris) die bijna in elke Rob Zombie film een rolletje kreeg precies. Het zal wel geen invloed hebben gehad op de makers van deze film, maar het is toch wel uiterst toevallig. Ik ben geen echte Rob Zombie adept maar kon “31” wel appreciëren.

Uiteindelijk was “Penance Lane” toch een redelijke tegenvaller voor mij. Als de gradatie van mijn enthousiasme in een grafiek verwerkt zou worden, ben ik er zeker van dat het op eender welke COVID-19 grafiek zou lijken. Behalve dat er dan geen “afvlak”-effect te zien is. De curve gaat na zijn hoogtepunt pijlsnel naar een nulpunt. Misschien dat mijn verwachtingen niet ingelost werden omdat het concept drastisch wijzigde. Het werd uiteindelijk een soort thriller zonder bovennatuurlijke toestanden. Eerder een misdaadverhaal waarbij een waanzinnige een lucratief handeltje heeft opgezet. Het verhaal sloeg nergens op en werd op een bepaald moment ronduit belachelijk. Ik heb hier de volgende les uit getrokken. Hoe goed een samenvatting ook klinkt of een filmposter eruit ziet, het is nooit een garantie. En toch zat er ergens, diep verscholen, een uitstekende film in. Spijtig genoeg slaagde men er niet in om die tevoorschijn te toveren.