Z (2019)

Beth en Kevin zijn de trotse ouders van Joshua. Dat hun achtjarige knul
tijd doorbrengt met zijn ingebeelde vriendje Z vinden ze schattig. Tot Z
een grote invloed lijkt te hebben op Josh en ze hun eigen kind niet
meer herkennen. Beth en Kevin voelen zich in hun eigen huis
geterroriseerd.
Land : Canada
Cast
Keegan Connor Tracy : Elizabeth Parsons
Jett Klyne : Joshua Parsons
Sean Rogerson : Kevin Parsons
Stephen McHattie : Dr. Seager
Brandon Christensen
Z likes it dark.
Films met akelige jongetjes. Ook hier bij “Z” heb je bij aanvang het gevoel dat je de zoveelste horror voorgeschoteld krijgt waarin zo’n demonisch jongetje de plak zal zwaaien. Nog maar recent zag ik “The Prodigy” waarbij de zoon des huizes langzaamaan een afwijkend gedragspatroon ontwikkelt. Daar handelde het over een soort reïncarnatie. In “Z” gaat het over het hebben van een imaginaire vriend. Als Joshua Parsons (Jett Klyne) deze vriend "Z" introduceert bij zijn ouders, maken deze zich in eerste instantie niet echt zorgen. Waarschijnlijk zo’n fase waar een kind zich doorheen moet worstelen. Ze vinden het zelfs schattig op een bepaalde manier. Totdat plots geen enkel schoolvriendje meer iets te maken wil hebben met Josh, Elizabeth (Keegan Connor Tracy) vreemde dingen gewaar wordt en Joshua tenslotte ook nog eens geschorst wordt van school wegens niet te tolereren gedrag. Dan beseffen ze dat deze imaginaire vriend vreselijk veel invloed heeft op hun lieftallig zoontje.
En toch weet de film op een gewiekste manier de sfeer om te gooien en
het aandachtspunt te verleggen van een enge onzichtbare vriend naar een lang vergeten jeugdtrauma
die het hele mechanisme in gang heeft gezet. En voor je het beseft
heeft het enge griezelverhaal plaats gemaakt voor een soortement
psychologische thriller. Vanaf hier staat ook niet meer Joshua centraal
maar verschuift de focus compleet naar Elizabeth. En eerlijk gezegd was
de manier waarop Keegan Connor Tracy gestalte gaf aan dit personage van
exceptioneel hoog niveau. Een overduidelijk verward personage die als getormenteerde ziel langzaam maar zeker verder wegzakt in complete krankzinnigheid.
Het personage van de vader staat in schril contrast met die van zijn
familiegenoten. Uiteindelijk vond ik het een nietszeggend persoon en
vond ik hem als vaderfiguur redelijk ongeloofwaardig. Enerzijds zei hij
niets over de rode vermaanbriefjes van school die het wangedrag van
Joshua aan de kaak stelden. Anderzijds is hij wel verbouwereerd als hij
verneemt dat zijn zoon medicatie voorgeschreven werd, zonder dat hij
hiervan op de hoogte was. Ach, zoals altijd in horrors zijn het de
vaders meestal die zorgeloos doorheen het verhaal laveren en niets
verdachts opmerken. ’t Is meestal de moederfiguur die vreemde
gewaarwordingen ervaart en tot de conclusie komt dat er onheil op komst
is.
Echt angstaanjagend kan je “Z” niet noemen. Misschien dat het bewust niet expliciet in beeld brengen van het fenomeen “Z” wel zorgt voor wat spanning. Een slim toegepaste gimmick waardoor de verbeelding van de kijker het meeste werk moet doen (met een angstaanjagend muurtekening als inspiratie). Uiteindelijk is het vooral de sfeer die van wezenlijk belang is in deze film. De film behandelt in wezen verschillende onderwerpen. Jeugdige groeipijnen en ouderlijke bekommernissen. Nachtmerrieachtige fantomen en onverwerkte trauma’s. Als ouder verwacht je dat je nageslacht iets van je karaktertrekken of eigenschappen overerft. In “Z” is deze erfenis echter niet iets waar je op zit te wachten. En ook al is dit waanbeeld niet overmatig in beeld, toch is zijn aanwezigheid duidelijk voelbaar in elke duistere, grimmige scène.
Het Verdict 6/10
Links : IMDB , Moviemeter

Post a Comment