Splice (2009)

Korte Inhoud
Twee jonge wetenschappers krijgen te horen dat ze moeten stoppen met hun baanbrekend project nl. de creatie van een nieuwe levensvorm door het verenigen van verschillende dierlijke DNA's. Ze beslissen in het geheim hun werk ver te zetten waarbij ze nu menselijk DNA gebruiken.
Genre : SF
Land : Canada/Frankrijk

Cast :
Sarah Polley : Elsa Kast
Adrien Brody : Clive Nicoli
Delphine Chanéac : Dren

Regisseur :
Vincenzo Natali

Mijn mening

Why the fuck did you make her in the first place? Huh? For the betterment of mankind? You never wanted a normal child because you were afraid of losing control.

Het uitgangspunt van deze film leek me ideaal om een soort Frankenstein-achtige variant van te maken m.a.w. de schepping zou wel een succes kunnen zijn maar de consequenties en de niet ingecalculeerde risico's zouden weer zorgen voor mistoestanden en waarschijnlijk een niet zo happy-end. Uiteindelijk begon deze film dan ook sterk en intrigerend met het manipuleren van DNA . Hierdoor konden de twee topwetenschappers , Clive Nicoli (Adrien Brody) en Elsa Kast (Sarah Polley), een nieuw organisme ontwikkelen waaruit ze een middel konden fabriceren wat een revolutie zou betekenen in de strijd tegen allerhande dodelijke ziektes en aandoeningen bij mensen.

Uiteraard kwamen daarbij deontologische kwesties bij kijken en werd ze kort en bondig duidelijk gemaakt dat het hele project in de diepvries werd gestoken. Allee zo begreep ik het toch en ik was dan ook verwonderd dat er naderhand een persconferentie was met een opvoering van de 2 nieuwe levensvormen aan een zaal persmensen of collega wetenschappers. Trouwens waren de levensvormen wanstaltige vleeshompen die eerder op rondwriemelende reuze-vleesmaden leken en geen enkel vergelijkingsvorm vertoonde met bestaande diersoorten waar ze het DNA van hadden genomen. Dat één van die twee vleeshompen plots ook van geslacht was veranderd en hierdoor een pijnlijk gevecht vertoond werd waarbij de smurrie en slijmresten over de eerste rij werd gestort, was eigenlijk het enige gore dat in de hele film zat.

Uiteraard lieten de twee topgeleerden het hier niet bij en begonnen ze hun eigen privé experimentje door dezelfde procedure toe te passen op menselijk DNA. En ’t is hier dat de film een onbegrijpelijke en vreselijk foute wending nam. Allereerst werd het wezen geboren in een kunstmatige baarmoeder waarbij Elsa al werd aangevallen als ze tracht de ongeborene te redden en hierna in een soort epileptische toestand verzeilde. Waarom dat zo was en wat er juist gebeurde is onverklaard. Het wezentje ziet er redelijk realistisch uit in de beginfase en deed me meermaals terugdenken aan andere SF-films met rondspringende abnormale wezens in labo’s. “Alien” vergelijken met deze film gaat me echter een beetje te ver. Maar uiteindelijk groeit het uit naar een soort lopende springmuis met een hagedisstaart waaruit een vlijmscherpe angel steekt, en dan ook nog eens voorzien met twee paar longen voor zowel in open lucht als onder water te kunnen overleven. Wat me begon te enerveren is het gedrag van Elsa als strenge opvoeder langs de ene kant en een verontruste moeder met een onvervulde moederwens langs de andere kant. Het kwam zelfs zo ver dat ze een amputatie van de staart uitvoerde omdat ze zich bedreigd voelde. Ook speelde er jaloezie mee daar het wezen affectie begon te vertonen voor Clive. Niet moeilijk daar Elsa het DNA van haar eigen had gebruikt. Deontologisch gezien was dit nu wel echt kort door de bocht.

*** Spoiler Alert ***

We ondergingen dan achtereenvolgens de volgende verhaallijnen : Clive doet het met het wezen, het wezen sterft en wordt begraven, een mannelijke variant verschijnt ineens en verkracht Elsa, vermoord Clive en wordt uiteindelijk door Elsa vermorzeld met een grote kei. Het uiteindelijk resultaat had ik al van kilometers ver zien aankomen nl. Elsa is zwanger van een nieuw specimen en krijgt een bom geld om haar lichaam ten dienste van de wetenschap te stellen. Wel wel wel, dat hadden we echt niet zien aankomen.

Slotsom uitstekend begin, vervelend en langdradig middenstuk en een volledig van de pot gerukte afsluiter. Dren (omgekeerde van NERD) was in de beginfase aardig gevormd door de CGI en in de eindfase kon ik het ontvouwen van haar vleugels wel appreciëren . Daarlangs leek ze me meer op een carnavaleske verschijning met een rubberen omhulsel over haar hoofd getrokken. Maar dat de erotische ontwikkeling erbij kwam kijken vond ik een brug te ver en gaf aanleiding tot nietszeggende en overtollige scènes. Niet bepaald een hoogvlieger deze film. En ze hadden er zoveel meer van kunnen maken.