The World's End (2013)

Korte Inhoud
20 Jaar na de poging om een epische kroegentocht te houden, komen vijf vrienden weer bijeen om het nog eens te wagen. Gary King, bedenker van dit idee en de enigste van de vriendenclub die nog in het verleden leeft, is er heilig van overtuigt dat het nu zal lukken. Hij neemt de 4 andere op sleeptouw naar hun oude stadje en samen schuimen ze alle kroegen nog eens af. Het einde van deze tocht is de befaamde kroeg "The World's End". Terwijl ze het verleden herbeleven, realiseren ze zich dat de echte uitdaging in de toekomst ligt. Het blijkt dat 'The World's End' bereiken wel het laatste is waar ze zich zorgen over hoeven te maken.
Genre : SF/Komedie
Land : UK

Cast :
Simon Pegg : Gary King
Nick Frost : Andy Knightly
Rosamund Pike : Sam Chamberlain

Regisseur :
Edgar Wright

Mijn mening

Andrew Knightley: I haven't had a drink for sixteen years Gary.
Gary King: You must be thirsty then.

Britse humor. Je moet er voor zijn. Maar ik moet toegeven dat deze film me wel beviel na een tijdje. De eerste 15 minuten was wel even doorbijten want het leek nergens op en het zag er naar uit dat het een doodsaaie film zou worden. Maar naarmate Gary King meer op gang kwam werd het soms wel enorm geestig en absurd. Sommige conversaties waren hilarisch. Het feit dat hij last heeft van een tijdelijke geheugenstoornis de hele tijd. Ook begon het camerawerk me te verrassen met de speciale overgangen en manier van filmen.

Naarmate dat de alcohol begon te vloeien , werden de conversaties nog absurder en dan ging het voor mij voorbij de grens van het absurde over naar het volslagen belachelijke.

Op het moment dat de als inktpotten gevulde buitenaardse duplicaten op het toneel verschenen en in de vernieling werden geslagen door de 4 tooghangers , zakte het niveau een beetje in elkaar en werd het allemaal een beetje te surealistisch. Het leek wel een terugkeer in de tijd naar een Dr.Who episode uit de oude doos. De met zaklantaarns voorziene aliens sloegen echt nergens op. Het enigste wat overeind bleef waren de absurde conversaties van de olijke 4. En daardoor blijf ik het toch een te pruimen film vinden door Simon Pegg en zijn companen.