Korte Inhoud Robert
Trench, een undercover agent van de DEA, gaat akkoord met het plan van
zijn partner Michael Stigman om een bank te overvallen om alzo een
drugsbaron een hak te zetten. Ongelukkigerwijs loopt het een klein
beetje in het honderd, waarna ze tot de vaststelling komen dat ze meer
geld hebben kunnen ontvreemden dan oorspronkelijk bedoeld was. Naast het
feit dat Stigman ook undercover werkt , zijn ze uiteindelijk op de
vlucht voor de CIA. Genre : Actie/Komedie Land : USA Cast : Mark Wahlberg : Michael Stigman Denzel Washington : Robert Trench Paula Patton : Deb Regisseur : Baltasar Kormakur
Mijn mening
"You're my people and we have a code. You fight for the guy that's fighting next to you." Wat een actie/komedie moest voorstellen, bleek uiteindelijk een
slaapverwekkende vertoning te zijn. Slaapverwekkend is dan letterlijk
bedoeld. Het heeft me twee sessies gekost om deze uit te kijken want ik
was in de helft ergens in slaap gedenderd. Zo intrigerend was deze film.
Het is een vermoeiende film met een redelijk chaotisch in elkaar
gestoken verhaal. De actie bleef beperkt tot een bijster ongeïnspireerd vuurgevecht op het
einde van de film. Ik had nog de ijdele hoop dat de woest uitziende
stier nog een kleine rol zou krijgen om zijn frustraties uit te razen op
Papi Greco. Spijtig genoeg was dit niet het geval. Dat had nochtans
aardige beelden kunnen opleveren. De rest van de actie bleef beperkt tot
wat stoerdoenerij.
De humor was ook ver te zoeken. Mijn grootvaders humor vond ik sterker
dan wat de 2 heren hier tentoonspreiden. Nochtans ging mijn grootvaders
humor niet verder dan de "Trek eens aan mijn vinger"-mop. Het was niet
meer dan een kruisvuur van one-liners. Het olijke duo zat constant in
een competitie om de coolste one-liner te spuien. Zelfs in situaties die
zo uitzichtloos zijn en waar ze ondersteboven hangen te bengelen met
een redelijk duister toekomstperspectief, trachten ze toch nog om op dat
ultieme laatste moment nog grappig uit de hoek te komen. Bruce Willis
deed dit trucje reeds vele jaren geleden in de eerste "Die Hard" films,
maar hij was dan nog grappig.
Als bad ass kwam Denzel Washington nog het beste uit de verf. Hij heeft er het
uiterlijk en de uitstraling voor. Hij leek zo weg gelopen te zijn uit
"Training Day" en "Safe house". Als je dan het traject bekijkt wat
Washington heeft afgelegd, weet je op voorhand dat hij weer een
oerdegelijke prestatie neerzet en dat hij iemand is die een film naar
een hoger level kan optrekken. Dat laatste was vergeefse moeite bij deze
prent. Mark Wahlberg daarentegen heeft niet de allures om er uit te zien als een
keiharde kerel waar je beter geen problemen mee krijgt. Met zijn
tandpasta smile en zijn engelengezicht is het eerder een vlotte kerel
waar de vrouwen voor vallen. Hij komt bij mij ook steeds over als een pretentieuze snobistische doordrammer. Deze film ligt dan eigenlijk ook
in de lijn van "Pain & Gain" waar hij ook een komische would-be
actiefiguur in speelt. Deze laatste film viel ook niet in mijn smaak. Ik
hoop dus dat hij eerder terugkeert naar een rol zoals hij vertolkte in
"Contraband". Paula Patton smukte de boel nog een beetje op met wat functioneel naakt, maar toen was het kalf al verdronken.
Het verhaal is, sinds het een verfilming is van een stripverhaal, niet diepgaand en soms onwezenlijk naïef. Dat de beide heren langs elkaar opereren zonder dat ze van elkaar weten dat ze undercover werken
, zou een mogelijkheid zijn om een interessante draai te geven aan deze
film. Uiteindelijk werkte het meer op mijn zenuwen dan iets anders. Het
verhaal verloopt dan op een uiterst creatieve manier verder : beide
heren plannen een bankoverval om de drugsbaron een hak te zetten, om
dan tot de vaststelling te komen dat ze weg zijn met het geld van de
CIA, waarna ze die uiterst perfectionistische bende achter de hielen
krijgen. Trouwens vond ik Earl , die belangrijke persoon van de CIA,
nogal een psychopathisch wreed manneke die iedereen maar wat zat te
folteren om die centen terug te krijgen. We eindigen dan met een knal en
rond dwarrelende dollarbiljetten waarvan je dan al weet dat het niet de
volledige som is die daar de lucht in vliegt. Niet bijster origineel dus.
Het beste en meest grappige moment in heel de film was bij het kippenschieten
(Heel Greenpeace minnend Europa wel in alle staten). Op dat moment was
Wahlberg op zijn best. Spijtig genoeg alleen dat korte ogenblik evenwel
Mijn mening
Post a Comment