47 Ronin (2013)

Korte Inhoud
Een gezelschap van ronin - verbannen samoerai zonder meester - probeert de eer te herstellen door wraak te nemen op de verraderlijke Lord Kira, die verantwoordelijk was voor de dood van hun meester. Kai is het getroebleerde lid van het gezelschap, die in twijfel wordt getrokken door de overige leden. Dat wordt alleen maar erger wanneer hij verliefd wordt op Mika, de dochter van hun gevallen meester. Hierbij wordt de moed en trouw van de ronin jegens elkaar danig op de proef gesteld.

Genre : Actie/Avontuur/Fantasy
Land : USA

Cast :
Keanu Reeves : Kai
Hiroyuki Sanada : Oishi
Kô Shibasaki : Mika

Regisseur :
Carl Rinsch

Mijn mening

"I see only samurai before me."

Als ik de recensies van deze "47 Ronin" moet geloven zou dit een verschrikkelijke Hollywood poging zijn om een Japanse legende te verfilmen. In de internationale filmpers wordt de film dan ook genadeloos, hoe toepasselijk, neergesabeld. Een greep uit het jargon dat op Rotten Tomatoes wordt gebruikt : cloddish, dour, tedious to watch, a funeral march, humorless as your junior high principal, as Japanese as a grocery-store California roll, Keanu Reeves looks as miserable and bored as the audience …” En zo kan je nog doorgaan waardoor de score van 13% een logisch resultaat is. Het is overduidelijk dat Keanu Reeves geviseerd wordt en ongeschikt wordt bevonden voor het vertolken van deze Samoerai saga.

Ik begrijp het eigenlijk niet zo bijster goed. Persoonlijk heb ik zo'n gevoel dat dit weer zo'n opgeklopt gedoe is, maar dan in de negatieve zin. "Gravity" werd door de experts de hemel in geprezen en overladen met Oscar-nominaties (Onterecht vond ik, behalve dan voor het technisch gedeelte natuurlijk). “47 Ronin” krijgt daarentegen de volle lading en wordt vervolgens met de grond gelijk gemaakt.

Op 3 Februari 1982 verscheen er in het weekblad "Robbedoes" een nieuwe stripheld , "Kogaratsu", Een samoerai die een ronin werd, getekend door Michetz. Op het voorblad stond vermeld « Kogaratsu, een stripverhaal zoals je er nog nooit gezien hebt... ». Sinds de jaren 70 ben ik een verwoed lezer van dit weekblad en heb dus ook die eerste afleveringen met groeiende verbazing bekeken. Een totaal andere manier van het benaderen van een strip en ik heb dan ook deze verhalen verslonden. Wat vond ik, buiten de tekenstijl, zo uniek aan dit stripverhaal ? Dat was de kennismaking met het unieke Japan : de tradities en gewoontes waar wij westerlingen soms van opkijken, de loyaliteit, het eergevoel, de kalmte en sereniteit, de rituelen, het mystieke en het magische. Dat alles bevatte dit stripverhaal en om eerlijk te zijn, dat vond ik ook een beetje terug in "47 Ronin".

De 2 uur durende actie-avonturen film was voorbij voordat ik het wist. Kai (Keanu Reeves) is een halfbloed, half Japans, half Brits, die door Lord Asano in de bossen werd gevonden en die hem onder zijn hoede nam. Kai werd echter nooit als een volwaardig iemand aanzien en verstoten door de andere samoerai onder leiding van Oishi. Op de dag dat hun meester Asano door de shogun Tokugawa Tsunayoshi ter dood veroordeeld wordt en de samoerai verbannen worden, en dus ronin worden, wordt Kai afgevoerd en verkocht als slaaf. Uiteindelijk nemen deze samoerai met de hulp van Kai weerwraak voor wat hun meester is aangedaan.

Keanu Reeves vond ik eigenlijk best passen in de rol van Kai. Buiten zijn precies Aziatisch uiterlijk heeft hij ook zijn uitstraling mee. Reeves heeft echt zo’n apathische en emotieloze gelaatsuitdrukking. Maar dat hebben de meeste Japanners ook wel, zodanig dat hij niet te expliciet opvalt tussen die andere samoerai. Trouwens is er ook al eens zo’n rol vertolkt door Tom Cruise in “The last Samurai”. En om eerlijk te zijn vind ik Cruise nu eens echt geen persoon die daarin thuishoort. Dat de Japanners een gebrekkig (alhoewel het niet zo gebrekkig klonk) stotterend Engels praten, stoorde mij niet. Dan kan je ook de vele WWII films opnoemen waar de Duitsers telkens weer een Engels praten met een vettig dialect ondertoontje. Of zelfs recent de film "The Family" waar een heel Bretoens dorp vlekkeloos Engels praat. En er zal ook wel een commerciële reden zijn om het Engelstalig te houden met een Keanu erbij.

De film is een afwisseling van prachtige beelden uit de natuur en de gemeenschap waar Kai verblijft. Vlotte actie en strijdtaferelen met andere samoerai,mythische wezens en magische personages. En een prachtige setting met overdadige en kleurrijke settings en kostuums. Met momenten worden we getrakteerd op prachtige digitale effecten. Het oranjekleurig monster met 6 ogen en een immens gevaarlijk rondzwiepende staart. De heks Mizuki die meermaals van gedaante verandert, zich voortbeweegt als een rondwapperend kleed en getooid is met als Medusa rondkronkelende haarlokken. Het meest geslaagde effect vond ik de laaghangende mist waarin zich menselijke gedaantes vormen. De test die de samoerai ondergaan in het Tengu-bos is redelijk spannend. De grote finale is de bestorming van het paleis van Kira.

Een ondergewaardeerde actie film die elementen van fantasy heeft meegekregen. Ik vreesde dat ik Reeves de hele tijd zou bekijken als een Japanse "Neo", maar uiteindelijk bleek dit redelijk mee te vallen. Een voor mij wonderbaarlijk geslaagde film.