The Monkey's Paw (2013)

Korte Inhoud
Jake Tilton komt in het bezit van een talisman die hem in staat stelt drie wensen te doen. Na de eerste twee wensen, wat er voor zorgde dat zijn collega Tony Cobb uit de dood is herrezen, staat de wereld van Jake op zijn kop. Wanneer Tony Jake onder druk zet om zijn laatste wens te gebruiken om Tony te laten herenigen met zijn zoon, escaleert het in een meedogenloze moord. Jake zal nu zijn psychotische vriend te snel af moeten zijn en zijn overgebleven dierbaren zien te redden.

Genre : Horror
Land : USA

Cast :
C.J. Thomason : Jake Tilton
Stephen Lang : Tony Cobb
Corbin Bleu : Catfish

Regisseur :
Brett Simmons

Mijn mening

"The Monkey’s Paw" is een tussendoortje en lijkt wel een verfilming van één of andere Stephen King kortverhaal. Bij nader onderzoek blijkt het afkomstig te zijn van W.W. Jacobs die dit kortverhaal geschreven heeft in 1902. Het verhaal is gebaseerd op de welgekende 3 wensen die iemand toegewezen krijgt. In deze film is het de poot van een dode aap die dit kan bewerkstelligen. Er zit echter een addertje onder het gras. De wensen worden wel uitgevoerd maar vragen wel een enorm zware prijs omdat er op één of andere manier wordt geknoeid met het lot.

De basis van het originele verhaal wordt in grote lijnen wel behouden in deze film. Alleen het einde heeft een andere wending. De uiteindelijke boodschap achter het hele verhaal zit in deze beschrijving van de poot. "Er was een spreuk opgeschreven door een fakir. Hij was een zeer heilige man. Hij wilde laten zien dat het leven van de mensen afhangt van het lot, en diegenen die zich hiermee bemoeien zullen dit niet zonder verdriet doen.” Eigenlijk is het een perfect verhaal met de juiste sfeer voor een aflevering van "Tales from the crypt" of "Creepshow”. Ook van de "The Monkey’s paw" verschenen er comics en zelfs een radioprogramma. Het klinkt eigenlijk een beetje oubollig en voelt aan als een ouderwets spookverhaal om voor te lezen aan kinderen tijdens Halloween.

Ondanks dat ik er eigenlijk niet veel van verwachte, viel het toch redelijk mee. Je moet er dan wel de tot vervelens toe gebruikte banaliteiten, zoals een telefoon die juist op het verkeerde moment begint te rinkelen, bijnemen. Uiteindelijk is het een doodgewoon griezelverhaal met een beetje voodoo en een zombie gedeelte. Het gevoel en de sfeer uit "Pet Sematary" leunt er dicht bij aan, maar toch heeft deze film zijn eigen persoonlijkheid.

Het acteerwerk valt redelijk mee. Je hebt wel steeds het gevoel dat je naar een televisiefeuilleton kijkt. Ik vrees dat het dan ook niet veel vertoond is in de filmzalen. Blijkt het ook nog dat de hoofdrolspeler C.J. Thomason redelijk wat ervaring heeft in de wereld van de televisiefeuilletons. Over het algemeen speelde hij het wel overtuigend. Er zit echter geen logica in zijn handelingen. Jake heeft niet bepaald een rooskleurig leven. Zijn moeder ligt in het hospitaal en lijdt aan kanker. Zelf heeft hij een nietszeggende, waarschijnlijk slecht betaalde job met een klier van een baas, die dan ook nog eens getrouwd is met zijn ex-vriendin waar hij blijkbaar toch nog altijd gevoelens voor heeft. Een redelijk mens zou bij zijn eerste wens dan toch direct aan zijn moeder denken. Nee hoor. Het eerste wat hij zich wenst is eigenaar te worden van een blitse sportwagen die voor de pub geparkeerd staat. Je kan dan wel de argumenten aanhalen over zijn dronken toestand en zijn sceptische houding t.o.v. de zogenaamde wensen. Maar toch !

Stephen Lang kwam me bekend voor, maar ik kon ik hem toch niet direct plaatsen. Vergeleken met Jake is het een iets kleurrijkere figuur. In het begin vertolkt hij een doodgewone collega die blijkbaar wel goed kan omgaan met drank. De uiteindelijke verandering in een moordende zombie die al bloed kwijlend, alle obstakels uit de weg ruimt die in de weg staan naar de vervulling van zijn enigste wens, is redelijk geslaagd te noemen. We krijgen dus een soft-slasher zombiefilm voorgeschoteld waarbij de slachtingen niet al te goor in beeld worden gebracht. De origineelste was die met de persluchtmachine.

Een doorsnee griezelverhaal gegoten in een genietbare avondvullende film. Meer moet je er niet van verwachten. Eén ding blijft me toch altijd verbazen. Ben ik dan de enige die als eerste wens spontaan nog 1000 wensen erbij zou wensen ?