Starry Eyes (2014)

Korte Inhoud
Sarah Walker, een vastberaden en wanhopige actrice, zou er alles voor over hebben om een rol te krijgen in een grote film. Helaas valt ze hierdoor ten prooi aan een satanische sekte die al sinds de Gouden Eeuw actief is in Hollywood. Ze hebben de macht om van haar een ster te maken, maar daar staat wel een verschrikkelijke prijs tegenover.

Genre : Horror
Land : VS/Belgie

Cast :
Alex Essoe : Sarah
Amanda Fuller : Tracy
Noah Segan : Danny

Regisseur : Kevin Kolsch,Dennis Widmyer

Mijn mening

This is a great opportunity for a young actress, a great opportunity for an actress with ambition.
That's me. I'm your girl. I will do whatever it takes for this role.
Good, because we want to offer it to you.
We think you could be great in this role, Sarah.

Wat doe je als je tot de conclusie komt dat de film die je nog maar net aan het kijken bent, hoogstwaarschijnlijk in je top 10 van de meest ergerlijke en waardeloze films terechtkomt ? Inderdaad, dan zet je gezwind een andere film op in de hoop dat deze beter zal zijn. Zo ook nadat ik 15 minuten “Muck” had gekeken. Eerst was er dat nogal abrupt begin, waarbij het acteerniveau al dadelijk duidelijk werd (weeral enkele bijeengeraapte B-acteurs), en een begingeneriek waarbij meer gefocust werd op de siliconen aanhangsels van een halfnaakte, ronddraaiende cheerleader die wat heen en weer struikelt in wat op een moeras lijkt. En vooral het moment dat één van die trienen zich afvraagt of er in het huis wat ze in de verte zien liggen, ook wel wat alcoholische drank te vinden is. En die vraag stelt ze dan ook nog eens op zo’n manier waaruit moet blijken dat ze liefst van al een klein feestje zou beginnen met haar olijke vrienden, terwijl er één van het gezelschap ligt dood te bloeden en ze twee anderen blijkbaar vermoord achtergelaten hebben. Dat was voor mij het moment om naar de afstandsbediening te grijpen en mezelf verder leed op die manier te besparen. Gelukkig maar want “Starry Eyes” is van een heel ander niveau en inhoudelijk heel wat origineler. Het is evenwaardig aan “Spring”, die ik recent gezien heb. Niet dat de kern van het verhaal nog nooit gebruikt werd in een film. Maar de uitwerking ervan en de manier waarop het evolueert maakte dat dit toch weer een unieke ervaring was.

Sarah (Alex Essoe) is een actrice die schijnbaar er niet in slaagt om toch eens een rol te krijgen in een film. Dagelijks raadpleegt ze een website waar advertenties worden geplaatst door producenten en filmhuizen die op zoek zijn naar talent om ze aan te werven. Waarschijnlijk zal het wel over low-budget en arty film projecten gaan. Ondertussen werkt ze als een “Tater “ meisje bij Big Taters, een soortement McDonalds uitgebaat door een pervers uitziende uitbater. Zo iemand die telkens afkomt met een filosofische theorie over hoe ze allen functioneren als één grote familie, maar uiteindelijk meer oog heeft voor bepaalde rondingen van Sarah (vooral haar perfect achterwerk ziet er appetijtelijk uit in haar stretchy werkuniform). Sarah deelt samen met haar vriendin Tracy (Amanda Fuller) een appartement en gedurende haar vrije tijd vertoeft ze in het gezelschap van diens vrienden die haar aanmoedigen en steunen. Behalve Erin (Fabianne Therese) die het niet kan laten om telkens laatdunkende en kwetsende opmerkingen te maken. Tot ze op een dag een auditie moet doen voor Astreus Pictures en ze bereidt is om alles te doen om haar doel te bereiken.

In het kort kan je “Starry Eyes” als volgt samenvatten : een soort “Rosemary’s baby” (maar dan op een andere lugubere manier) voorzien met de schrikwekkende gevolgen zoals in “Contracted”of “The Fly” en dit dan vermengt met het betere slasher-werk van horrorfilms uit de jaren 80. De makers hebben gekozen voor een rustige opbouw. Het duurt dus ook wel even voordat het allemaal luguber en eng begint te worden. Maar de grote finale mag er gerust wezen. In het eerste gedeelte heeft men genoeg energie gestoken om de verschillende personages te introduceren. Sarah is een kwetsbaar en soms nietig uitziend personage die naar mijn inzien vol twijfels zit. Twijfels over haar kunnen, haar talent en ook haar uitstraling. Ze lijkt wel op een anorexia patiënt die bij stress momenten plukken haar uit haar hoofd rukt. Naar eigen zeggen om zich te kunnen concentreren. Een onzeker persoon vol complexen. Zelfs haar glimlach is onzeker (en lijkt griezelig veel op die van Keira Knightley, wat dan ook nog eens zorgt voor extra huiveringen). De vriendenkring van Tracy daarentegen is een samenraapsel van losbollen die van dag op dag leven (slapend in een bestelwagentje in iemands tuin) en de indruk wekken alsof ze constant dronken of high rondlopen en party’s afschuimen. Een groepje levensgenieters, maar toch waar afgunst en schijnheiligheid soms komt bovendrijven.

“Starry Eyes” zal niet door iedereen gesmaakt worden. Enerzijds is het soms redelijk bizar om te observeren. De twee personen aan het tafeltje tijdens de auditie bij Astreus Pictures en de uitbater van Big Taters zijn daar een levend bewijs van. Bizarre typetjes die zonder twijfel een plaatsje verdienen in een psychiatrische instelling. Anderzijds is de trage transformatie die Sarah ondergaat niet bepaald appetijtelijk om te zien. De beloning die ze krijgt door te voldoen aan bepaalde eisen die werden gesteld door de producer van Astreus Pictures, wordt voorafgegaan door een periode waarbij Sarah zowel fysiek als psychologisch achteruitgaat. Langzaam verandert ze in een onwezenlijk individu met psychopathische neigingen wat resulteert in een bloederig spetterfestijn. De manier waarop Alex Essoe gestalte geeft aan het personage Sarah is bij momenten schitterend en indrukwekkend. De uiteindelijke transformatie laat een verpletterende indruk na en toont de natuurlijke schoonheid waarover ze beschikt. Hopelijk zien we haar nog eens terug als hoofdrolspeelster in een andere film. Ook Fabianne Therese als de nep vriendin die voortdurend het zelfvertrouwen van Sarah tracht te ondermijnen (waarschijnlijk door haar afgunst) en de zonderlinge Taters-baas (Pat Healy) waren genietbaar. En tenslotte pasten Maria Olsen en Marc Senter als de casting director en haar assistent perfect in het geheel.

Vanzelfsprekend zullen sommigen zeggen dat het uiteindelijke verhaal niet al te origineel is en dat het uiteindelijk maar een doorsnee horror werd met enkele gore clichématige beelden. Maar voor mij was dit een geslaagde en imponerende film, die na een geduldige opbouw langzaam naar een climax toewerkt. Misschien zorgt het macabere karakter en de eigenzinnige manier van uitwerking ervoor dat deze film een indruk naliet bij mij. Het enige wat me enigszins teleurstelde was het totaal gebrek aan achtergrondinformatie over de satanische (als je het zo mag noemen) sekte. Het blijft allemaal een beetje mysterieus. Ik ben er echter zeker van dat deze film het gedrocht “Muck” moeiteloos achter zich laat. Fascinerende film !