The Boy (2015)

Korte Inhoud
De zomer van 1989. De negen jaar jonge Ted is de zoon van John Henley, de eigenaar van een vervallen hotel in de bergen. Sinds Ted's moeder het gezin heeft verlaten wordt hij steeds vaker aan zijn lot overgelaten door zijn vader. Door het ontbreken van ouderlijke aandacht begint de jongen steeds meer aandacht te besteden aan zijn donkere kant.

Genre : Thriller/Drama/Horror
Land : VS

Cast :
David Morse : John
Rainn Wilson : William Colby
Jared Breeze : Ted

Regisseur : Craig William McNeill

Mijn mening

“Your wife is nothing but a pile of dirt now.”

Heb je net een paar nachten slecht geslapen ? Of een zware nachtdienst achter de kiezen ? Of hebben die ettertjes van kinderen je de hele dag het bloed onder je nagels vandaan gehaald ? Met andere woorden je bent compleet groggy en verlang je naar een welverdiende nachtrust, dan moet je zeker “The Boy” niet kijken want je zal gegarandeerd in slaap dommelen. Deze psychologische thriller ( en zeker geen horror) over een would-be psychopaat in wording is angstaanjagend traag en griezelig saai tegelijkertijd. Voordat er een heksenjacht ontketent wordt tegen mijn persoontje, toch eventjes vermelden dat ik wel degelijk de initiële bedoeling van deze film (toch wel geslaagd als het op beeldmateriaal aankomt) doorhad (waarschijnlijk). Alhoewel je het op meerdere manieren zou kunnen interpreteren.

Misschien was de film op zodanige manier opgezet dat het monotone, geïsoleerde en eenzame leven van Ted tot zijn recht kwam. Een saaie en eentonige dagelijkse routine zonder zicht op verbetering. Vandaar de zich herhalende trage stillevens en momenten. Het takelen van een auto wordt gedetailleerd vertoond, sheriff Whit die in zijn patrouillewagen het motel bekijkt en vooral Ted die zich blijkbaar in zijn lot berust en telkens naar de verre einders tuurt. Of is Ted een ingenieus plan aan het bedenken om zich uit deze hopeloze situatie te redden ? Zijn alle zorgvuldig uitgevoerde handelingen een onderdeel van een groter plan ? En een goed plan heeft natuurlijk een precieze voorbereiding nodig. Of is het gewoon het verhaal over een opgroeiende tiener die dagelijks zonder ouderlijk toezicht rondslentert in de nabije omgeving van het motel ? Een vervelend en monotoon bestaan waar hij zichzelf tracht te vermaken door het verzamelen van prularia dat hij hier en daar ontdekt, en het opsnorren van platgereden kadavers van overstekende beesten. Of zijn we echt getuige van een zich langzaamaan ontwikkelende psychopaat die gefascineerd is door de dood ? Persoonlijk denk ik dat het een mix is van dit alles.

Echt veel gebeurd er dus niet in “The Boy”. Het duurt bijna anderhalf uur voordat het demonische uitbreekt (lichtelijk overdreven terminologie). Het is dan ook wel een vurige apotheose waarbij men van de veronderstelling uit kan gaan dat het minutieus voorbereide plan de perfecte uitkomst kent. Maar ik vrees echter dat de dierenrechtenactivisten meer ophef gaan maken over deze film. Echt spannend wordt het nergens en om Ted nu echt psychopathisch te noemen, is ook overdreven. De spanning is een soort lotto-spelen spanning, zoals ik het noem. Je wacht gespannen op het resultaat, maar teleurgesteld moet je telkens concluderen dat het alweer niks heeft opgebracht. Zo ook in “The Boy”. Er zijn enkele momenten waar je verwacht dat het eindelijk van start zal gaan. Maar uiteindelijk blijf je weer op je honger zitten en kabbelt het verhaal weer rustig verder. Het lijkt eerder op een arthouse psychologische thriller vol met placebo schrikmomenten.

Wat blijft zijn de schitterende momentopnames en de prachtige vertolkingen. Jared Breeze als de op zichzelf aangewezen Ted, heeft een aangeboren naturelle. Geen moment heb je het gevoel dat hij acteert. Het lijkt alsof het uit zijn persoonlijke leven gegrepen is. David Morse als de melancholische, aan drank verslaafde vader die beseft dat er een dag komt dat zijn zoon naar Californië vertrekt om zijn moeder te vinden. Een schitterende, ingetogen vertolking. En Rainn Wilson als de ongelukkige reiziger die in het verlaten oord toevallig blijft logeren, na een onzachte aanvaring met loslopend wild. De vriendschap die tussen hem en het vreemde jongetje groeit is enerzijds redelijk surrealistisch en anderzijds fascinerend te noemen. “The Boy” zal niet door iedereen gesmaakt worden en is zeker geen makkelijke film om te verteren. Blijkbaar is het eerste luik van een trilogie. Laten we hopen dat de twee volgende delen inhoudelijk wat versterkt worden en dat er minder nadruk wordt gelegd op het symbolische en de sfeer.