Korte Inhoud
Abe is een jonge, ambitieuze journalist. Hij werkt voor een krant in
Chicago. Hij is ervan overtuigd dat hij een bron heeft die hem kan
helpen carrière te maken. Debra, de vrouw die beweert dat zij een
belangrijke baan met betrekking tot de nationale veiligheid heeft,
vertelt hem dat ze hem een grote onthulling kan doen. Abe denkt dat hij
hierover een bijzonder artikel kan schrijven. De twee spreken af op een
afgelegen locatie.
Genre : Thriller
Land : VS
Cast :
Carol Roscoe : Debra
Connor Marx : Abe
Regisseur : Nathan Williams
Mijn mening
“You know why people
like snowden fucked up? Because they became the story.”
Ik kijk enorm graag naar niet-traditionele, kunstige en mysterieuze
films waarbij er nog ruimte is voor een klein beetje eigen
interpretatie. Zo’n film waar je naderhand nog eens over peinst en
waarin verschillende lagen zijn verwerkt. Het probleem bij “If there’s a hell below”
(en nee het is geen horror) is het feit dat er weinig aangeboden wordt
om over te peinzen. Zo onwetend als je de film begint, zo onwetend zal
je ook zijn bij het einde van de film. Echt een uitleg over hetgeen er
nu effectief aan de hand was, moet je niet echt verwachten. Om eerlijk
te zijn eindig je met nog meer onbeantwoordbare vragen. En mijn grootste
frustratie is dat ik eigenlijk wel echt wilde weten wat Debra (Carol
Roscoe) aan de grote klok wilde hangen.
Debra is een klokkenluider van één of andere Amerikaanse
inlichtingendienst (veronderstel ik) die al maanden bezig is om een
geheim interview te organiseren met de jonge journalist Abe (Connor
Marx). Als “senior information processing engineer” had ze beter wat
dieper gegraven in de achtergrondinformatie over Abe, want echt
opgewassen was deze knaap niet voor deze taak. Dat ze zijn naam, social
security nummer en activiteiten van die welbewuste dag accuraat kan
opsommen, wil zeggen dat ze over welingelichte bronnen beschikt. Maar
dat het een pedante betweter is die de ernst van de zaak niet wil of kan
inschatten, kon ze blijkbaar niet achterhalen. En dit alles om iets te
onthullen dat de nationale veiligheid aanbelangt. Wat die informatie
juist inhoudt, wat de implicaties zijn door de onthulling en de reden
waarom Debra dit initieel wil doen, wordt miniem toegelicht. Iets over
een lijst van namen en een hysterisch pleidooi over machthebbers die
armoedige mensen manipuleren om mensen zoals Abe te voorzien van hun
noodzakelijke hebbedingetjes. Ja, ’t is nogal vaag.
Debra ziet zichzelf als een beter versie van Snowden, Manning en Assange
die volgens haar hun eigen persoonlijkheid centraal plaatsten waardoor
de publieke aandacht niet meer gericht was op de essentie van datgene
wat ze aan het licht brachten. Dat het over gevoelige informatie blijkt
te gaan, is wel overduidelijk want voor ze het weten worden ze door een
onbekende SUV achtervolgt. De grootste ergernis voor mij (buiten het
totale gebrek aan informatie) was vooral het gedrag van Abe. Als je al
maanden voorbereidingen treft om in het allergrootste geheim een
ontmoeting te hebben met iemand van één of andere inlichtingendienst die
zeer gevoelige informatie aan het licht wil brengen met verstrekkende
consequenties, dan mag je toch ook aannemen dat dit niet zonder enig
risico is. Tja, blijkbaar ziet Abe dit niet zo en beschouwd hij het als
een doorsnee fait d'hiver. Waarom zou hij anders eventjes een kijkje
gaan nemen bij de SUV waar Debra zo achterdochtig over doet. En weigert
hij verder te rijden tijdens een achtervolging, omdat Debra hem geen
gedetailleerde uitleg kan of wil geven.
“If there’s a hell below” zal zeker niet door iedereen gesmaakt
worden. Het is redelijk minimalistisch en bestaat hoofdzakelijk uit
stilistische beelden van een kurkdroog vlak woestijnlandschap en
oppervlakkige conversaties terwijl het duo doorheen dit landschap rijdt.
Trouwens ook iets wat ik me afvroeg. Waarom in godsnaam afspreken in
deze regio waar je je echt nergens kan verschuilen? Het enige afwijkende
element zijn de twee verhalen die worden verteld door Abe en één van de
achtervolgende onbekenden. Alhoewel de film vreselijk traag is, zijn er
toch momenten van intense spanning.
Maar ik kan nu al één ding verklappen. Na de aftiteling zal je vol
verbazing naar je scherm kijken, totaal in de war en vol vragen die
nooit beantwoord zullen worden. Geen flauw benul waarom het zo moest
eindigen. Zaten er verborgen aanwijzingen in de twee verhalen over de
rupsen en schildpadden? Was het de intentie van Abe om er foutieve
feiten in te stoppen? Wist hij dan niet dat Debra de samenstelling van
zijn gezin kende? En hoe kon Schafer bepaalde elementen uit het verhaal
weten? Was het verhaal van de schildpadden een soort parabel? Een hint
over Debra? Over haar lotsbestemming? En wat was dat apparaat dat Debra
gebruikte aan het begin? Teveel vragen en geen antwoorden. Alleen maar
gissingen. Voor sommigen zal dit de sterkte van de film zijn. De ruimte
voor interpretatie. Tja, stilistisch gezien was dit een pareltje. Qua
verhaal is het me te raadselachtig echter.
Post a Comment