Mama (2013)

Korte Inhoud
'Mama' is een bovennatuurlijke thriller over twee jonge meisjes die verdwenen op de dag dat hun moeder werd vermoord. Als de meisjes vijf jaar later worden teruggevonden in een verlaten hut beginnen ze een nieuw leven bij hun oom Lucas en zijn vriendin Annabel. Maar hoe hebben ze al die jaren overleefd en wie hoort Annabel iedere nacht fluisteren in hun slaapkamer?

Genre : Horror
Land : Spanje

Cast :
Javier Botet : Mama
Jessica Chastain : Annabel
Nikolaj Coster-Waldau : Lucas / Jeffrey
Megan Carpentier : Victoria
Isabelle Nélisse : Lilly
Daniel Kash : Dr. Dreyfuss

Regisseur :
Andrés Muschietti

Mijn mening

"Daddy, look! There's a woman outside the window. And she's not touching the floor."

In "Mama" zitten alle elementen om er een uitstekende,creepy griezelfilm van te maken. Het begint enorm sterk met een wat wazige situatie met een wanhopige vader die zijn vrouw vermoord en de kinderen ontvoerd naar een onbekende bestemming. Ik veronderstel dat het een familiedrama in wording is door een economische crisis. Het plan om de 2 zusjes Victoria en Lilly om te brengen loopt echter in het honderd na een ongeval, waarbij ze dan terechtkomen in een afgelegen hut in het woud. Hier kan de vader uiteindelijk zijn wanhoopsdaad niet uitvoeren door de interventie van een wazig (gezien door de ogen van Victoria die slechtziende is) wezen : "Mama" blijkt naderhand. Wat hierna volgt is voor mij één van de meest indruk nalatende scene van deze film nl. het moment waarop de 2 meisjes na 5 jaren worden teruggevonden. Het beeld van de 2 wiegende, met modder besmeurde, neuriënde zusjes bovenop de koelkast waar ze zich op een razendsnelle, spinachtige manier naartoe bewogen. Opgevolgd door de beelden in de psychiatrische instelling waar de zusjes in observatie zitten en waar getoond wordt hoe ze geëvolueerd zijn naar de schichtige onderontwikkelde wezens door hun langdurige isolement. Het moment waarop Victoria ineens verschijnt aan het kijkraam is een aanzet naar gelijksoortige schrikelementen en ze deed mij toen enorm denken aan Samara uit "The Ring".

Als Lucas, de broer van de verdwenen vader, het voogdijschap over de 2 zusjes op zich neemt en samen met zijn vriendin Annabel een huis intrekt (aangeboden door het instituut waar de begeleidende psychiater werkt) blijkt dat er zich iets anders ook daar heeft genesteld. Als Lucas in het ziekenhuis belandt door toedoen van "Mama", staat Annabel er helemaal alleen voor om de meisjes op te vangen, en gaan de poppen pas echt aan het dansen. Het verhaal op zich is al ontelbare malen verteld in andere haunted-movies. Alhoewel het niet echt in de puurste zin van het woord een haunted-house film is. De bundel cliché's uit andere horror-films passeren één voor één de revue. Daar hoort dan ook de soundtrack bij. Ok, t'is goedkoop maar geef toe, de meeste horror films zijn hier afhankelijk van en zonder lijkt het eerder dat je een aflevering van de Fabeltjeskrant hebt gezien i.p.v. een zenuwslopende horror/griezelprent. Het hoort er dus gewoonweg bij.

Ik vond de acteerprestatie van de meisjes een topprestatie. Vooral Isabelle Nélisse vond ik somtijds angstaanjagend en demonisch. Het plots opdoemen vanuit het duister met die wezenloos starende blik om dan bliksemsnel al giechelend te verdwijnen. Zij was ook de enige van het tweetal die onvoorwaardelijk "Mama" aanvaardde als haar natuurlijk moeder en geen afscheid wou of kon nemen van deze entiteit. Megan Carpentier vond ik niet zo een sterk neergezette persoon maar dat lag meer in de lijn van het personage. Zij maakte sneller de stap naar de meer menselijke leefwereld en aanvaardde Lucas (Nikolaj Coster-Waldau) en Annabel (Jessica Chastain) als surogaatouders. Daarom ook de afwijzing op Lilly's verzoek om mee naar buiten te gaan spelen met "Mama". Lucas verdween snel uit het beeld en speelde dus een ondergeschikte rol. Annabel daarentegen vond ik ook een sterke vertolking. Van een alternatieve rockchick, met totaal geen moederinstinct (dacht dat ze blij was dat de zwangerschapstest negatief was in het begin van de film), die evolueert naar een moederfiguur die zich echt bekommert over de zusjes.

Maar het sterkste personage vond ik toch wel het wezen "Mama" zelf. Ik heb me geen moment gestoord aan een slechte CGI of irriterende SFX. Ik vond het een overtuigende en angstaanjagende vertoning. Groot was mijn verrassing om dan ook de naam Javier Botet te zien tussen de cast op IMDB. De vertolker van "Mama" ... duhuh.... Deze persoon kreeg op 5-jarige leeftijd te horen dat hij lijdt aan de symptomen van Marfan. Een afwijking waardoor een persoon uitgroeit tot een ongewone lichaamslengte met lange, magere armen,benen en vingers. Hij heeft deze natuurlijke afwijking gebruikt om figuren neer te zetten zoals "Mama" en Medeiros in de "[REC]" films. De CGI is dan naderhand hierop geprojecteerd. Hierdoor kreeg de figuur "Mama" een meer realistische gestalte. Het enigste lachwekkende vond ik die over de vloer rondschuifelende pruik. Dat hadden ze wel op een andere manier mogen uitwerken.

Uiteindelijk vond ik het een beangstigende film met een heel intense juist geplaatste sfeer en één, voor mij, schrikmoment waar ik een tijdje van moest bekomen (En ik schrik dus praktisch nooit). Weeral blijkt dus dat een goede horror niet altijd de nodige gore elementen nodig heeft om het beklemmend te maken. Zelf vond ik het einde ook wel een beetje ver gezocht met een in een archief bewaard baby-lijkje (jawadde) en de in een enorme zwerm nachtvlinders uiteenspattende cocoon.Net als in "The woman in black" blijkt de gevonden remedie , de vloek niet op te heffen.