Second Nature (2016)

Korte Inhoud 

Een man en een vrouw in een strijd voor het burgemeesterschap als plots de vrouwen de eigenschappen van een man erven op een magische manier.

Genre : Komedie
Land : VS

Cast :
Collette Wolfe : Amanda
Sam Huntington : Bret
Riley Shanahan : Dex

Regisseur :
Michael Cross

Mijn mening 

 

“Behind every great woman, there is a man …
staring at her ass.”
 
Wie herinnert zich Mel Gibson nog in “What women want” waar hij volop experimenteert met cosmetica artikelen en nylonkousen om zich te kunnen inleven in de gevoelswereld van vrouwen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik telkens weer blijf kijken als ik deze film ergens tegenkom tijdens het zappen. Het is niet helemaal identiek aan het concept van “Second nature”, maar de film tracht ook aan te tonen hoe verschillend vrouwen en mannen over bepaalde dingen denken. Mel Gibson had het privilege in deze film om de gedachten van de zich omringende vrouwen op te vangen en ze vervolgens te gebruiken in zijn voordeel. Tja, misschien was het wel het concept dat me aantrok en het nut dat ik hierin zag als man zijnde. Of misschien kwam het door de aanwezigheid van de niet zo onaantrekkelijke Helen Hunt. In “Second nature” is het een volledige gemeente waar de persoonlijkheden van vrouwen en mannen worden omgewisseld. Behalve de hoofdrolspelers. Die behouden hun typische karaktertrekken. Wat dan weer voor hilarische toestanden zorgt. Althans dat zou dan de bedoeling moeten zijn. Veel hilariteit is er echter niet te bespeuren in deze op “Switch” lijkende pseudo komedie.

Als Amanda (ColletteWolfe) haar grootmoeder Estelle (Carolyn Cox) vertelt over het seksistisch gedrag van haar baas Bret (Sam Huntington) en de manier waarop ze als persoon door de mannengemeenschap wordt beoordeeld, komt Estelle af met een verlossend idee . Voor je het weet zijn de twee lustig aan het graven in een wei, nadat de grootmoeder enkele vernielzuchtige tieners heeft weggejaagd met enkele welgerichte schoten met haar karabijn, op zoek naar een tijdscapsule (hoe verzinnen ze het?). Daarin zit tot Amanda’s verbazing, naast de gigantische dildo (luidkeels gelach), ook een magische spiegel die blijkbaar iets teweeg kan brengen. Verwacht geen uitgebreide uitleg hierover. Geen flauw idee hoe de in-vroegere-jaren-seksueel-hoogst-actief-zijnde grootmoeder deze in haar bezit kreeg en wat deze voor haar betekende. Misschien maar goed ook, anders had deze film nog langer geduurd.

Als naderhand de burgemeester fellatiogewijs van een lokale rots rijdt, zijn het Bret en Amanda die zich kandidaat stellen voor de vrijgekomen positie. Bret heeft de meeste kans om deze bevoorrechte positie te bemachtigen daar hij als toekomstige burgemeester ervoor zal zorgen dat er in Louisburg geen gebrek is aan striptenten en drinkgelegenheden waar wulpse, rondborstige diensters de altijd geile mannelijke bevolking gedienstig zal bedienen. Terwijl Amanda weggelachen wordt met haar voorstellen over veiligheid en andere minder indrukmakende slogans. Totdat tijdens een politieke meeting de vermaledijde spiegel in werking treedt (want blijkbaar zeult Amanda dit antiek kleinood overal met zich mee) en ineens de kansen er voor Amanda rooskleuriger uitzien. De magische spiegel zorgt ervoor dat vrouwen zich gaan gedragen als mannen. Terwijl de mannen plotsklaps de eigenschappen overerven van de vrouwen.

Wat volgt is een aaneenrijging van flauwe toespelingen op de uitwisseling van mannelijke en vrouwelijke karaktereigenschappen. Mannen zijn onzekere, gevoelige personen die een veegje schmink niet schuwen en constant geviseerd worden door op mannen beluste vrouwen. En die vrouwen zijn ineens individuen die rechtopstaand plassen, schunnige opmerkingen maken en als straatwerkers voorbijlopende mannen nafluiten (terwijl ze langs een waarschuwingsbord staan “Caution : woman-hole! Hoe subtiel). Echt grof wordt het omzeggens nooit, maar je hebt na een tijd wel door welke boodschap ze willen overbrengen. 

Het is inderdaad wel zo dat de huidige maatschappij soms vrouwonvriendelijk overkomt. Hun meningen worden soms gewoonweg niet gevraagd of aanhoort. Of ze worden koudweg genegeerd. Anderzijds voel ik me toch een klein beetje beledigd daar alle mannen afgeschilderd worden als seksistische, billenkletsende, onhygiënische varkens die voortdurend hun mannelijk lid volgen en vrouwen respectloos behandelen. Sorry, maar ik vind niet dat ik aan dat profiel voldoe.

Is het dan echt zo’n rampzalige film? Nee, dat nu ook weer niet. Misschien is de film niet echt humoristisch (misschien heb ik ook gewoon geen gevoel voor humor), maar de interactie tussen Collette Wolfe en Sam Huntington kwam natuurlijk en amusant over. Het is dankzij hun enthousiasme dat ik geneigd was om te blijven kijken. En sommige situaties waren ludiek vanwege de herkenbaarheid zoals de toiletscene bijvoorbeeld. En achteraf bekeken was de transformatie die Dex Gamble (Riley Shanahan) onderging ook op een bepaalde manier redelijk grappig. Tja, hoe langer ik erover nadenk zaten er toch enkele spitsvondigheden in deze film verwerkt. Zou die besluiteloosheid dan toch veroorzaakt worden door de kleine hoeveelheid vrouwelijke hormonen waar ik over beschik?

Het Verdict 5/10
Links : IMDB