Annihilation (2018)

Korte Inhoud
'Annihilation' volgt een groep van vier vrouwen: een bioloog, een antropoloog, een psycholoog en een surveillant. De groep besluit op een gevaarlijke expeditie te gaan naar een locatie waar de natuurwetten niet gelden. Het onbewoonde en verlaten gebied is de laatste plek waar de man van een van de groepsleden is geweest.

Genre : SF/Drama
Land : UK/USA

Cast :
Natalie Portland : Lena
Oscar Isaac : Kane
Jennifer Jason Leigh : Dr. Ventress

Regisseur :
Alex Garland

Mijn mening

“Blackwater National Park reported
that a lighthouse was surrounded by something they termed "a shimmer."
One of the wardens went in to investigate.
Never returned.”

Om maar met de deur in huis te vallen. “Annihilation” is niet bepaald een makkelijke SF. Deze horrorachtige SciFi kan zich aansluiten bij het groepje “de meer intellectueel aanvoelende SF-film” waar “Arrival” ook al in terug te vinden is. De meer subtielere vorm van SF waarbij je je de hele tijd afvraagt wat er nu eigenlijk aan de hand is (net als de hoofdrolspelers in deze film). En op het uiteinde zit je nog met een hele hoop vragen. Qua beeldvorming lijkt het wel “Predator” vermengt met invloeden uit “Invasion of the body snatchers” dat zich afspeelt in een reusachtige zeepbel. Het ene moment strompelt het groepje van vijf vrouwen doorheen een soort jungle waar ze belaagd worden door grotesk, gemuteerde roofdieren. Het volgende moment lijkt het wel een sprookjesbos met vreemdsoortige, kleurrijke begroeiingen en exotische bloemen. Waar de dames naar op zoek zijn weten ze zelf niet precies. En om eerlijk te zijn, zijn ze het besef over tijd en plaats na een poosje helemaal kwijt.

En alles begint met een inslag van een meteoriet, dichtbij een vuurtoren ergens aan de kust van de V.S. En voordat Lena (Natalie Portman) het beseft, zit haar echtgenoot (een Amerikaanse militair die vermist werd na een missie) terug tegenover haar in de keuken, wordt ze afgevoerd naar een militaire basis en wordt ze ingelicht over het mysterie dat er nu is na de meteoorinslag. Na die inslag is er een reusachtige zone ontstaan, die ze “the shimmer” noemen en waaruit niemand ooit is teruggekeerd. Behalve haar echtgenoot die dan ook in een erbarmelijk slechte staat is teruggekeerd. Dit eerste gedeelte is al moeilijk om door te geraken. Enerzijds is het vreselijk traag met veel flashbacks. Niet bepaald gemakkelijk om te volgen, maar boeiend genoeg om de nieuwsgierigheid op te wekken.

Na “The Cloverfield Paradox” en “Mute” heeft Netflix weeral een originele SF in haar stal opgeslagen. En ditmaal is het exclusief voor de kijkers van Netflix, want er zijn maar een beperkte aantal bioscoopvoorstellingen wereldwijd. Het enige waar men over kan discussiëren, is of deze film niet meer tot zijn recht zou komen op het grote doek. Want de scenery ziet er toch wel buitengewoon prachtig uit bij momenten. En het is ook soms razend spannend en super mysterieus. De beelden die ze te zien krijgen op een camcorder zien er bizar uit. De ontdekkingen die ze doen op de militaire basis echt angstaanjagend. Niet voor niets dat er enkele zijn die zo snel mogelijk hun biezen willen pakken. Alleen de vraag is waar naartoe want desoriëntatie en onderling wantrouwen zijn niet bepaald hulpmiddelen. En als er zich ook nog eens moorzuchtige wezens opdagen, lijkt de vergelijking met bepaalde actierijke scenes uit de “Alien” reeks niet ver weg.

“Annihilation”, een film geregisseerd door Alex Garland die de magistrale film “Ex Machina” op zijn conto heeft, mag je zeker geslaagd noemen. Misschien is het een tikkeltje te ingewikkeld en krab je je meermaals in je haren. Maar toch is deze film uniek op zijn manier en kan je er als kijker je eigen interpretatie aan geven. Een meesterwerk zou ik het nu ook weer niet noemen. Het groepje vrouwen dat zich wagen aan deze expeditie, zien er misschien wel uit als de jungle-versie van die wat op andere geesten jaagden in “Ghostbusters”. Maar deze film is toch van een ander niveau en zeker niet zo rampzalig als de laatst genoemde. Deze eigenzinnige SF heeft ervoor gezorgd dat ik een nog grotere fan ben geworden van de Netflix Originals.