Acts of Vengeance (2017)
Korte Inhoud Frank Valera is een gladde advocaat. Zijn leven komt echter op zijn kop te staan door de brute moord op zijn vrouw en dochter. Frank besluit een fysieke transformatie te ondergaan door in training te gaan bij een karate Sensei en doet een plechtige belofte: hij zweert niet te stoppen totdat hij wraak heeft genomen.
Genre : Actie/Drama
Land : VS
Cast :
Antonio Banderas : Frank Valera
Lillian Blankenship : Sue Valera
Clive Owen : Olivia Valera
Regisseur :
Isaac Florentine
Mijn mening “Do I look crazy to you?
Unhinged? Maybe I am.
But before you rush to judgment, let's rewind a bit.”
Antonio Banderas zal nooit de rol die hij speelde in “Desperado” kunnen evenaren. Er was nog een opflakkering in “Autómata” en “The 33” een tijdje terug, maar grotendeels speelt hij alleen maar mee in matige films die net ontsnappen aan het ontvangen van het label “B-Film”. Meestal is het niet zijn acteren dat hem de das omdoet, want dat blijft eigenlijk in elke film op hetzelfde niveau. Het zijn telkens andere facetten die de film doen mislukken. In “Black butterfly” was het einde teleurstellend. En “Security” was niet meer dan een volwassen versie van “Home Alone” in een warenhuis. Ik hoopte na het zien van “Black Butterfly” dat Banderas niet in een ellenlange reeks van flut B-Films zou opdagen. Tja, die hoop heb ik dus opgegeven, want deze creatie is toch wel het schoolvoorbeeld van een B-Film. Nee, het is weeral niet het acteren dat voor ergernis zorgt, maar wel het inhoudelijke.
Ik kan begrijpen dat een mens zichzelf niet kan vergeven omdat hij
voorrang gaf aan zijn werk als een uitstekend advocaat, die dankzij zijn
gladde tong en door het produceren van een spraakwaterval (80.000
woorden op een dag volgens Frank. Dat is één woord per seconde een
etmaal lang. Verbazingwekkend!) er in slaagde om criminelen uit de
gevangenis te houden, in plaats van tijd te spenderen met zijn familie.
Dat die persoon dan overgaat tot zelfkastijding door zich dronken in het
illegale vechtcircuit te storten waar zijn gezicht en lichaam danig
toegetakeld wordt door anderen, nadat zijn lieftallige vrouw en
dochtertje vermoord werden, terwijl hij druk doende was met wettelijke
paperassen te ondertekenen, is ook nog begrijpelijk. Dat diezelfde
persoon, die meestal vreedzaam een betoog hield in een rechtszaal, zich
ontpopt tot deskundige op gebied van gevechtssporten na enkele
privélessen en dankzij wat stretchoefening en schijnbewegingen rond een
boksbal, is dan wel echt overdreven. Voordat je het beseft raast hij in
een Ford Mustang door de stad op zoek naar de daders en mept hij diegene
die hem in de weg lopen het ziekenhuis in als een rasechte John Wick.
Elk denkbaar cliché uit een jaren 80 actiefilm met een wraakthema, werd
in deze film gebruikt. Misschien is de gelofte van stilte die Banderas
aflegt hier een meerwaarde. Om eerlijk te zijn was dit geen meerwaarde
voor mij. Ik hou wel van dat met een Spaans accent gesproken Engels dat
Banderas hanteert. Dat je gehoor er op vooruit gaat indien een ander
zintuig niet in gebruik is, is een feit. Dat Frank Valera ineens over
een Daredevil-gehoor beschikt na zo’n korte periode, is dan toch weer
bij de haren getrokken. En voordat je het weet krijgt hij het
gezelschap van een herdershond en een toegewijde verpleegster (Paz Vega)
na een aanvaring met een bende. Vervolgens is er ook nog een
politieagent (Karl Urban) die hem duidelijk maakt dat het onderzoek in
een doodlopend straatje zit. En tenslotte knalt Frank ook nog eens
doorheen de vitrine van een boekhandel waar hij een met zijn bloed
besmeurd exemplaar van “Meditations” door Marcus Aurelius ontdekt. Een
duivelse zet van het lot, want dit boek leert hem zijn geestelijk
vermogen te beheersen waardoor hij beter observeert en zijn lichaam en
geest in balans krijgt. Schitterend toch.
Post a Comment