Valerian and the city of a thousand planets (2017)

Korte Inhoud 

In de 28ste eeuw zijn speciale agenten Valerian en Laureline een team dat de orde in de menselijke gebieden handhaaft. In opdracht van de minister van Defensie gaan de twee op missie naar de wonderbaarlijke stad Alpha – een bloeiende metropool waar inwoners uit alle hoeken van het universum al eeuwen samenkomen om hun kennis, intelligentie en culturen met elkaar te delen. Maar een duistere kracht in het centrum van Alpha bedreigt het vredige leven in de ‘Stad van Duizend Planeten’. In een race tegen de klok moeten Valerian en Laureline deze verwoestende bedreiging identificeren om zo niet alleen Alpha, maar de toekomst van het hele universum veilig te stellen. 

Genre : SF
Land : Frankrijk/China/Belgie/Duitsland/VS

Cast :
Dane DeHaan : Major Valerian
Cara Delevingne : Sergeant Laureline
Clive Owen : Commander Arun Filitt

Regisseur :
Luc Besson

Mijn mening 

 
“It's our mission that doesn't make sense, sir.”
 
Na het bekijken van “Valerian and the City of a thousand planets” kan ik me een beetje voorstellen hoe iemand onder invloed van psychedelische middelen zijn omgeving waarneemt. Deze op een stripverhaal gebaseerde SF-opera is een kakofonie van surrealistische en groteske beelden afkomstig uit een onmetelijk universum waar een bont gezelschap van buitenaardse wezens hun opwachting maken. Geloof me vrij, het duurde echt niet lang voor ik tot het besef kwam dat ik niet meer wist waar het eigenlijk over ging. Het enige dat me restte was me comfortabel in mijn knusse zetel te placeren en me vergapen aan het spektakelstuk dat Luc Besson in elkaar had geflanst.

Visueel is deze SF echt overweldigend. De kleurschakeringen spatten van het scherm af. En de verzameling buitenaardse wezens is oneindig. Al bij de openingsscène krijg je een aaneenschakeling van delegaties die arriveren op het ruimtestation Alpha door de jaren heen. Vervolgens verplaatst het schouwspel zich naar de planeet Mül bevolkt door een vredelievende beschaving, wiens dagdagelijkse leven bestaat uit flaneren over idyllisch uitziende stranden aan een helderblauwe oceaan en het produceren van magische bollen die over een ongeziene kracht beschikken. Het beeld van een sensuele buitenaardse schoonheid (die zo zou kunnen prijken op de centerfold van een buitenaards naaktblad) staat in schril contrast met de destructie waaraan de planeet onderhevig is naderhand. En zo gaat het van een virtuele markt in een kurkdroge woestijn, met een triljoen bazaars en shops die je alleen kan zien en tasten met behulp van een speciale helm en handschoenen, naar het bizarre ruimtestation Alpha. Een oord waar meer dan 3000 levensvormen samenhokken in verschillende territoria met elk hun specifieke eigenschappen en deskundigheden.

Ik weet niet uit hoeveel delen de Franse stripreeks Valerian bestaat maar het lijkt wel alsof Besson een poging waagde om de gehele reeks in één film te proppen. De verschillende personages en nevenplots volgen elkaar op met een adembenemende snelheid zodanig dat je van de ene in de andere verbazing valt. Misschien heeft dit overaanbod samen met het sensationeel beeldmateriaal tot doel om onze aandacht af te leiden van de eenvoudige verhaallijn. Het verhaal op zichzelf is verre van indrukwekkend. Ik ben geen kenner als het over de verhalen van Valerian gaat en vond dan ook dat het nogal verwarrend overkwam. Op dat vlak blijft het dus teleurstellend minimalistisch, ondanks het reusachtige budget.

De grootste miskleun van Besson is toch wel de keuze van acteurs die de rollen van Majoor Valerian en Sergeant Laureline voor hun rekening nemen. Als het de bedoeling was om er cartooneske figuren van te maken, dan is hij op dat vlak toch geslaagd. Voor de rest vond ik het irritante, kinderachtige personages die zeker niet een heldenstatuut uitstralen. Dane DeHaan en Cara Delevingne zien eruit als twee minderjarigen die terecht zijn gekomen in een beladen, volwassen verhaal. Precies Suske en Wiske die met een kwinkslag het universum redden. Daarom ook dat het zogenaamde romantische gedeelte, vol geflirt en gezemel over verbintenissen en trouw, niet echt geloofwaardig overkwam. Niet dat het slechte acteurs zijn want DeHaan was formidabel in “A cure for Welness”. En Delevingne’s vertolking in “Paper Towns” was van een ander kaliber.

“Valerian” lijkt wel een samenraapsel van fragmenten uit andere groots opgezette SF-epossen. Iedereen zal wel iets opmerken dat hem bekend voorkomt. Het lijkt soms wel op een futuristisch schilderwerk vol bombastische elementen. De beelden variëren van “Star Wars”-achtig tot PC-game toestanden. Zo leek het uitzicht van de planeet Mül op dat wat je te zien kreeg in “Myst” dat ik eeuwen geleden tot vervelens toe speelde op mijn computer. Maar zinnenprikkelende beelden zijn niet voldoende om een film geslaagd te noemen. “Valerian and the city of a Thousand Planets” lijkt wel op een pretpark met een overdaad aan attracties. Leuk om mee te maken, maar naderhand zit je met een gevoel van teleurstelling omdat je het niet allemaal ten volle hebt kunnen beleven. En dat dankzij het overdonderende (en overdreven) aanbod.

Het Verdict 6/10
Links : IMDB, Moviemeter