Those who hear the three bells toll, accept his invitation. When you hear the first, you must close your eyes, keeping words unspoken. If one wants to hear, you must listen closely, for they are soft and distant.
Normaal gezien ben ik zo’n persoon die zanikt over het feit dat er te weinig achtergrondinformatie wordt gegeven. En dus tast je een beetje in het duister (wat dan wel weer toepasselijk is voor deze film) wat betreft oorsprong en ontstaan van het griezelige fenomeen. Bij “Slender Man” vond ik dit echter niet zo noodzakelijk. Het maakte deze opduikende figuur nog mysterieuzer. Het oproepen van kwaadaardige demonen is ook niet bepaald iets nieuws. Nog maar recent zag je in “Pyewacket” hoe een gefrustreerd tienermeisje met behulp van een occult ritueel iets gelijkaardigs opriep. En in lang vervlogen tijden zorgde het afspelen van een tape in “The Evil Dead” ervoor dat Kandarian geesten de boel kwamen verpesten. Dat in “Slender Man” de oorzaak van al de ellende te vinden is bij het afspelen van een YouTube filmpje, kan misschien wel passen in deze tijd, maar is dan ook hetgeen me het meeste stoorde. Men trachtte het te hip te maken. Zeker als naderhand deze oeroude legende ook nog eens weet heeft hoe de technologie van een mobiele telefoon werkt.
Misschien zit daar wel het probleem van deze film. Men focuste zich meer op het voortzetten van de internet-hype en men trachtte er een moderne horror van te maken. Het concept van een goed in elkaar zittende horror werd uit het oog verloren. Misschien past het wel perfect bij het leven dat de vier tienermeisjes Wren (Joey King), Hallie (Julia Goldani Telles), Chloe (Jaz Sinclair) en Katie (Annalise Basso) leiden. Een groepje zorgeloze tieners die van een bepaalde populariteits-status genieten op school (zoals in zovele Highschool films) en een alledaagse affiniteit met de huidige moderne technologie tonen. Ze hebben meer affectie voor hun smartphone dan voor hun medeleerlingen. Er straalt een soort arrogantie uit van deze meiden. In zulke mate dat ze de waarschuwingen voor het bekijken van het filmpje gewoon langs zich neerleggen. Totdat er eentje plotsklaps verdwijnt en ze beseffen dat ze misschien wel gestakeld worden door deze lugubere figuur.
Mijn conclusie achteraf was dat de hele legende die gecreëerd werd rond Slender Man veel interessanter was dan de film an sich. Al bij al was het niet echt origineel en zag ik niets verbijsterends nieuw in deze film. Maar toch vond ik bepaalde scenes wel geslaagd. Zoals die in de bibliotheek waarbij men gebruik maakte van psychedelisch aanvoelend beeldmateriaal. En doorheen de gehele film zitten er nog van die hallucinante beelden. Ook vond ik het acteren niet zo slecht. Ok, soms deden de vier meisjes nogal kinderachtig tijdens betekenisloze conversaties. En ja, sommige van hun beslissingen waren ronduit stupide. Maar dat paste wel bij deze jongeren. En tenslotte vond ik het acteren van de mysterieuze figuur Slender Man ook redelijk geslaagd. Hij blende perfect met de achtergrond waardoor je het gevoel had dat hij elke moment weer ergens tevoorschijn kon komen. Het is weer Javier Botet die zijn eigenaardige lichaamsbouw ten dienste stelt voor het spelen van dit akelige personage. Net zoals hij deed in “Mama”, “Don't knock twice” en “Mara”. Neen, rampzalig was het niet maar doorgewinterde horror-fanaten zullen er nogal meewarig naar kijken. Beginnelingen daarentegen vrezen misschien dat deze gezichtsloze figuur wel eens zou kunnen opdagen. Ze hebben tenslotte een groot deel van de illustere video gezien. Niet?
Post a Comment