Bird Box (2018)

Korte Inhoud

In de nasleep van een wereldwijde dreiging van onbekende oorsprong moet Malorie de kracht vinden om haar kinderen veilig te kunnen stellen. Ze vlucht met ze weg via een verraderlijke rivier, op zoek naar een veilig onderkomen. Vanwege dodelijke onzichtbare krachten moeten ze hun weg blind vervolgen.

Genre : SF/Horror
Land : VS

Cast
Sandra Bullock : Malorie
Trevante Rhodes : Tom
John Malkovich : Douglas

Regisseur
Susanne Bier

Mijn mening

You never, ever take off your blindfold.
If you look, you will die.
Do you understand?

Elk jaar eindigt met een knal wanneer de eindejaar festiviteiten losbarsten en iedereen polonaisegewijs het nieuwe jaar in walst. Wel, op filmgebied is voor mij deze “Bird Box” datgene wat voor een knal zorgde. Eerlijk gezegd verwachtte ik er niet al te veel van. Maar daar zal dan mijn vooroordeel over Sandra Bullock wel iets mee te maken hebben. Ik geef grif toe dat ik niet echt een fan ben van deze actrice. Is het haar manier van praten? Of haar gezichtsuitdrukking? Geen flauw idee. Maar ik heb al veel films gemeden louter en alleen omdat ze er in meespeelde. Maar voor haar acteerprestatie in “Bird Box” verdient ze een staande ovatie.

Schitterend hoe Sandra Bullock het personage Malorie hier neerzet. Een vrijgevochten vrouw die op weg is om een alleenstaande moeder te worden. Alles wijst erop dat ze een cynicus is die liefst geen al te emotionele band wil hebben met anderen. Zelfs de manier waarop ze praat over haar ongeboren baby toont hoe afstandelijk ze zich opstelt. Zelfs de beide kinderen waarmee ze de gevaarlijke boottocht maakt, spreekt ze nog altijd na 5 jaren aan met de namen “jongen” en “meisje”. Is het puur egoïsme? Of zelfbehoud? Of bindingsangst? Waarschijnlijk. Maar naarmate de film vordert, merk je ook dat ze over andere karaktertrekken beschikt die haar menselijker maakt. Ze staat haar mannetje, toont begrip, verdedigt anderen en laat zien hoe kwetsbaar ze zelf is. Dus duim omhoog voor Bullock, ook al lijkt ze met de jaren meer en meer op Michael Jackson.

Maar het is niet alleen het acteren van Sandra Bullock waarom deze film met stip gestegen is in mijn lijstje “Beste film 2018”. De film zelf maakte indruk op mij. Het is het constante gevoel van dreiging, hulpeloosheid en angst dat je bekruipt bij het bekijken van deze film. Onvermijdelijk dat men “Bird Box” zal vergelijken met “A quiet place”. In deze laatste moesten de overlevenden zo weinig mogelijk geluid produceren, daar diegenen die onze geliefde aardbol hebben verovert over een geraffineerd gehoor beschikken. Elke zucht of kreun kunnen ze dus over kilometers afstand horen, met als resultaat dat diegene die het geluid voortbracht dit geen tweede keer meer kan doen. In “Bird Box” is het aankijken al fataal. Daarom dat er lustig geblindeerd wordt met kranten, gordijnen en blinddoeken. Een voordeel voor de zwangere onder de overlevenden. Geen probleem om hier dus al te luidruchtig te bevallen.

Je kan deze film zien als een samensmelting van “A quiet place” en “Cell”. Net zoals er in “Cell” een chaos uitbreekt nadat een telefoonsignaal de bellende medemensen veranderde in moorddadige psychoten, is in “Bird Box” het aankijken van iets onbekends het moment waarop de hel losbarst. In "Bird Box" vond ik dat moment angstaanjagender en adembenemender. Bij “Cell” was ik hierover lichtelijk ontgoocheld. Misschien wel omdat ik het boek van Stephen King ook had gelezen en King het zo weergaloos heeft neergeschreven dat het onmogelijk was om dit te verfilmen. Na de algehele massahysterie waarbij er en masse zelfmoorden worden gepleegd, zien we hoe een groepje willekeurige personen zich verschanst in iemands huis. Algauw worden ze met de gekende problemen geconfronteerd. Hun voedselvoorraad slinkt zienderogen waardoor ze verplicht zijn zich naar buiten te begeven om deze terug aan te vullen. Een hachelijke onderneming die voor de nodige spanning zorgt. Tevens is er de constante dreiging om ten prooi te vallen van het onbekende gevaar of hulpzoekenden die aan hun deur staan.

De meeste kritiek zal waarschijnlijk gegeven worden op het feit dat het fenomeen die een mondiale zelfmoordgolf veroorzaakt geen enkel moment te zien is. Buiten wat windverplaatsingen, schaduwen en bladeren die schijnbaar roerloos in de lucht lijken te zweven, is er niets te zien. Is het een buitenaardse invasie? Een mislukt wetenschappelijk experiment? Een virus? Een sociaal media syndroom? Geen flauw idee. En raar maar waar, zelfs dit punt stoorde me niet. Het stimuleert je nieuwsgierigheid en zorgt dat je met hetzelfde gevoel zit als de slachtoffers. Een gevoel van hulpeloosheid en angst voor het onbekende. Gedurende de gehele film flitst men heen en weer tussen heden en verleden. Normaalgezien ben ik niet zo’n flashback-liefhebber omdat dit meestal het ritme en sfeer uit de film haalt. Hier had ik dat gevoel niet zo en bleef de onderhuidse spanning constant aanwezig.

Overduidelijk dat deze film meedingt voor de titel “Beste film van het jaar 2018”. Sandra Bullock steelt de show en is nadrukkelijk aanwezig in bijna elke scene. Ook nog vermeldenswaardig is John Malkovich als de soms hardvochtige cynicus en pessimist Douglas. Zo iemand die direct ervan uitgaat dat zijn land in staat van oorlog is. Hij paradeert dan ook constant rond met een geweer. Er is ook nog Trevante Rhodes die de absolute tegenpool is van Douglas. Een sympathiek medemens die hulpvaardig is en over mededogen beschikt. En tenslotte de twee jonge kinderen die op bepaalde momenten zo naturel overkomen. Het moment waarop een verschrikkelijke beslissing moet genomen worden tijdens de tocht op de rivier, was ontroerend en schitterend geacteerd. ’t Is overduidelijk. “Bird box” liet op mij een verpletterende indruk na. Het was niet dusdanig spannend dat ik mijn ogen wou bedekken. Maar het scheelde niet veel! Een echte aanrader dus.