Mijn mening
While I'm learning name, do you have one for me?
Alita.
It's a nice name.
I love it!
Hier had ik wel enorm veel zin in. Een cyber-punk setting en weergaloos gecomputeriseerde beelden die perfect geïnjecteerd worden in een real-life omgeving. Je weet dan wel dat Alita (Rosa Salazar) het resultaat is van een hardwerkende grafische ontwerper die urenlang heeft liggen zweten achter zijn computerscherm om een grafische schil te projecteren op een levensecht persoon. Het stoorde me echter niet. Alita leek me een levensecht persoon. Ook al had ze van die onnatuurlijke grote Bambi-ogen. Ik geef toe dat mijn blikken aan het begin telkens afdwaalden naar haar derrière om te zien of er daar niet ook zo’n lieftallig klein kwispelend staartje te zien was. Maar uiteindelijk vond ik het eindresultaat nogal povertjes.
Misschien waren mijn verwachtingen iets te hoog. Of kwam het door de meligheid van het vader-dochter verhaal? Een alles verterend verdriet na het verlies van een dochter. Een zoektocht naar een surrogaat dochter om dit verdriet te sussen. En dat zorgt ervoor dat Dr Dyson Ido (Christoph Waltz) de stortplaats van Zalem (de laatste lucht-stad dat me direct aan de film “Elysium” deed denken) afschuimt naar afgedankte cyborg-onderdelen en alzo Alita samenstelt. Een soort Frankenstein, maar dan gebruikmakend van niet-menselijke onderdelen.
Of misschien was het romantische gedeelte. Iets waar ik niet op stond te wachten. Het moment dat Hugo (Keean Johnson) in beeld kwam, wist ik al dat deze rebels overkomende bink een romantische connectie zou maken met dit artificieel wezen. En ik had echt geen zin in romantische frivoliteiten waar jonge tienermeisjes van gaan zweven. Het enige waar je niet zeker van bent is de afloop. Een happy end? Of een katastrofische afloop?
Het enige waar ik achteraf spijt van had, was dat ik het niet op het witte doek heb kunnen zien. Waarschijnlijk zal het dan allemaal grootser en indrukwekkender zijn geweest. Want eerlijk gezegd, het visuele is toch wel echt verbluffend te noemen (mag ook wel met dat budget). Veel oog voor details. Een stad die lijkt op een vervallen mierenhoop waar metaalachtige constructies naast restanten uit het verleden staan. En een hele resem futuristische technologieën en voertuigen.
De actierijke gevechtsscenes zien er eigenlijk top uit. Eén en al wervelende beelden in slow-motion en een choreografie om u tegen te zeggen. Vooral het gevecht in de bar met Zapan (Ed “The transporter refueled” Skrein), de schermutseling in een steegje nadat ze Ido is gevolgd en het ondergronds gevecht met Grewishka (Jackie Earle Haley) spreken tot de verbeelding. Tenslotte zijn er ook nog de Motorball wedstrijden. Actierijk, flitsend en likkebaardend strak in beeld gebracht. Het deed me direct denken aan de oeroude film “Rollerball” uit 1975.
Maar ondanks al het grafisch geweld en snoeiharde actie, vond ik het als geheel ontgoochelend en matig. Ook al waren de gevechten qua uitzicht oerdegelijk, toch vond ik het allemaal te braaf en binnen de lijntjes gekleurd. Misschien omdat men op een jong publiek mikte. Maar vooral miste ik een degelijk en vooral duidelijk verhaal. Men maakte gewag van een zogenaamde grote oorlog (“The Great War”) maar doet daar bitter weinig mee. Ook de vliegende steden waren voor mij een compleet raadsel. Het ontbrak aan duiding. Pas op, ik had dat ook een beetje bij “Valerian and the city of a thousand planets”. Ook zo’n visueel overweldigende film met een praktisch niet te volgen verhaal. Deze laatste film is tevens gebaseerd op een stripverhaal, net zoals “Alita”. Ik kan me best voorstellen dat fans van deze comics zich meer kunnen inleven in het verhaal. Maar mijn allergrootste ergernis was dat ik op het uiteinde besefte dat ik naar een ellenlange intro had gekeken voor het vervolg dat hoogstwaarschijnlijk nu al op tafel ligt bij Twentieth Century Fox. En ik heb zo’n hekel aan sequels. Goede raad Fox. Voorzie het vervolg liefst van een vleugje humor, want die ontbrak hier ook.
Conclusie: een film met indrukwekkende graphics maar een belabberd verhaal.
Post a Comment