Ready or Not (2019)

Korte Inhoud
Een jonge vrouw staat op het punt te gaan trouwen met haar rijke vriend. Tijdens haar huwelijksnacht wordt ze door de familie van haar man uitgenodigd om mee te doen in hun traditie. Maar dan verandert het spelletje in een dodelijk spel waarbij de deelnemers moeten vechten om te overleven.

Genre : Horror/Komedie
Land : Canada/VS

Cast
Samara Weaving : Grace
Mark O'Brien : Alex Le Domas
Nicky Guadagni : Aunt Helene

Regisseur
Matt Bettinelli-Olpin, Tyler Gillett

Mijn mening

So, at midnight you have to play a game.
It's just something we do when someone new joins the family.

Ik moet toch wel heel dringend mijn mening herzien over de cross-over horror/komedie. Na “Monster Party” en “The Dead don't die” is “Ready or not” toch weer een film die me aangenaam verraste. Echt waar. Ik heb me goed kunnen amuseren bij het bekijken van deze film. En niet alleen omdat de hoofdrolspeelster Samara Weaving er appetijtelijk uitzag, maar ook vanwege het entertainmentgehalte. Ook de morbide zwarte humor kon ik wel appreciëren. Het is dan wel niet zo’n absurdistische humor als in “The dead don’t die”. Maar het slapstickachtige dat er in verwerkt werd, resulteerde soms in een spontaan gegrinnik. Tevens zaten er aardig wat bloederige scenes in. Kortom het was genieten geblazen.

En dat alles vanwege een onschuldig potje verstoppertje spelen. Een keuze die Grace (Samara Weaving) maakt op haar huwelijksnacht door een kaart te trekken uit een houten doosje. Blijkbaar heeft de Le Domas familie, die hun fortuin hebben gemaakt in het gezelschapspellen-wereldje, een weerkerende familietraditie bij huwelijken. Dus op het moment dat Grace een trouwring aangeschoven kreeg door Alex Le Domas (Mark O’Brien), haar kersverse echtgenoot, werd ze onbewust deel van deze traditie. Dus in plaats van een potje rampetampen en flikflooien in het ouderwets uitziend hemelbed, wordt het huwelijkspaar verzocht om zich te begeven naar de familiekamer om aldaar een ouderwets gezelschapspelletjes te spelen. Wat Grace niet beseft is dat er één wel echt speciale kaart tussen zit die verstrekkende gevolgen kan hebben voor de rest van de avond. En raad eens. Yep, trekt ze toch wel die bewuste kaart.

Niet alleen het verloop van het verhaal vond ik enorm boeiend en uitgekiend. Ook het decor waar het zich allemaal afspeelt is prachtig om te zien. Een reusachtig Victoriaans landhuis vol donkere hoeken en nissen. Zo’n enorme villa, dat perfect past bij een vermogende familie als Le Domas, vol houten lambriseringen, majestueuze trappenhallen en rijkelijk met ornamenten versierde gangen. Als kind zou je er probleemloos in verdwalen. En daar voltrekt zich het onschuldig “verstoppertje spelen” waar Grace enthousiast aan meedoet. Totdat ze beseft dat niemand van de familie Le Domas met aftellen begint om vervolgens “Wie niet weg is, is gezien” te roepen, maar dat deze krankzinnige familie zich bewapend heeft met oude wapens en de jacht op haar geopend is.

Het meest hilarische van de film, zijn de familieleden zelf. Stuk voor stuk zijn het karikaturale personages. Van de autoritaire ietwat leeghoofdige pater familias Tony (Henry Czerny) en zijn eega Becky (Andie MacDowell) tot en met de akelig overkomende, feeksachtige tante Helene (Nicky Guadagni). Deze laatste is wel het meest extreem personage. Ze lijkt zo uit een satanische sekte weggelopen met haar paars mantelpakje, zwarte nagellak en rechtopstaand Cruella de Vil kapsel. En als ze naderhand al gillend door de gangen stormt met een enorm houthakkersbijl, is het plaatje compleet. Voeg hier nog een resem andere familieleden toe zoals de alcoholzuchtige Daniel (Adam Brody) en zijn trutterige echtgenote (Elyse Levesque). De aan coke verslaafde dochter Emilie (Melanie Scrofano) en angsthaas Fitch (Kristian Bruun). En vanzelfsprekend mag de butler niet ontbreken. Tezamen vormen ze een bontgekleurd “Adam’s Family”-achtig collectief.

Tenslotte nog eventjes iets over het horror-gedeelte. Ook al is de algehele sfeer nogal luchthartig en karikaturaal, toch zal de hardcore horrorfanaat van bepaalde momenten genieten. Deze gothic aanvoelende horror is gevuld met enkele gore en bloederige scenes terwijl een opzwepend tempo aangehouden wordt. Vooral het fragment in de stal vond ik enorm geslaagd en tegelijkertijd buitengewoon grappig. Je ziet de nagel. Je ziet het gat in een hand. En je weet onmiddellijk hoe deze twee feiten gekoppeld zullen worden. Subliem. En ook al weet je welke richting het uitgaat, toch werd ik verrast door de ontknoping. Een ontknoping waar een Quentin Tarantino jaloers op zou worden. En ik veronderstel dat het iet of wat de bedoeling was om de kloof tussen arm en rijk aan te tonen. Uiteindelijk was dit een klein beetje bijzaak allemaal. “Ready or not” is misschien wel de wreedaardige versie van het Assepoester-sprookje. Maar hier was ultieme entertainment het hoofddoel. En daar zijn ze voor mij persoonlijk wel degelijk in geslaagd.