Child's Play (2019)

Korte Inhoud
Karen Barclay werkt in een warenhuis, waar op een dag een Buddi - een zeer geavanceerde speelgoedpop - wordt teruggebracht vanwege technische problemen. Omdat ze zelf geen geld heeft voor zo'n pop, besluit Karen dit teruggebrachte exemplaar in te pakken en cadeau te geven aan haar zoon Andy. Andy ontdekt al snel dat deze pop, genaamd Chucky, anders is; Chucky kan bijvoorbeeld veel meer dingen leren dan de andere Buddi poppen. Dat klinkt eerst leuk, tot Chucky leert wat geweld en moord is.

Genre : Horror
Land : Frankrijk/Canada/VS

Cast
Gabriel Bateman : Andy
Aubrey Plaza : Karen
Mark Hamill : Chucky (voice)

Regisseur
Lars Klevberg

Mijn mening

What's your name?
Andy. 'Sup?
Hi, Andysup.

Het leek wel een eeuwigheid geleden dat ik de originele film heb gezien waarin de demonische pop Chucky gevaarlijk rond zwaaide met een vlijmscherp slagersmes. Het is wel geen honderd jaar, maar dertig jaar is ook niet niks. Zolang is het al geleden dat ik de VHS ben gaan halen bij de lokale videotheek. Dat er ook al een aantal sequels werden gemaakt, was me dan wel weer ontgaan. Ik en sequels. Het blijft een eeuwige strijd. Bij gebrek aan iets beter, heb ik me dan toch gewaagd aan deze modernere versie. Buiten het feit dat de pop er lichtjes anders uitziet, een andere naam heeft gekregen en de reden van zijn kwaadaardig gedrag lichtjes gewijzigd is, was het precies alsof ik in de tijd was teruggekeerd. "Child's Play" heeft dezelfde jaren 80 horror-sfeer.

Maar vooreerst toch een dikke pluim voor de makers van deze gepimpte versie. De meeste reboots of remakes lijken gewoonweg een duplicaat van het origineel. Hier wordt er toch wel degelijk afgeweken van het originele verhaal. Geen ziel van een seriemoordenaar die de pop muteert in een bloeddorstige, duivelse moordpop. Hier is het een moegetergde Chinese fabrieksarbeider die uit wraak een beetje ligt te rommelen met de security-software van het speelgoed. Om eerlijk te zijn had ik op dat moment al zin om het op te geven. Een in lompen en duidelijk onverzorgde Chinees die zo maar eventjes bron-software gaat herprogrammeren, was in mijn ogen totaal onzinnig en overdreven. Gelukkig dat ik het toch heb volgehouden want al bij al viel "Child's Play" toch mee.

Wat me wel een beetje teleurstelde, was de pop zelf. En dan voornamelijk de transformatie van goed naar kwaad. In de originele film kreeg Chucky toch wel een duivelse en wreedaardige gezichtsuitdrukking. Hier wil men hetzelfde effect verkrijgen door Buddi (zoals deze kindvriendelijke babysitter nu heet) te voorzien van rood-oplichtende ogen. Tja, echt angstaanjagend werd het hierdoor niet. En om eerlijk te zijn is de film over het algemeen niet griezelig. Ik vond het eerder entertainend horror-materiaal, geschikt voor de beginnende horrorliefhebber. Verwacht ook geen akelig uitziende moordpartijen. Eerder clichématige toestanden met cirkelzagen en een hakselaar. De favoriete moordtuigen uit de jaren 80.

Het acteren was over het algemeen nog aanvaardbaar. Alleen Aubrey Plaza als de moeder van Andy (Gabriel Bateman), vond ik niet echt overtuigend. Om eerlijk te zijn leek ze eerder de zus te zijn van Andy (Gabriel Bateman), de in zichzelf gekeerde jongen met een gehoorprobleem. En David Lewis speelde het meeste irritante personage. Dat kan je dan wel een geslaagde acteerprestatie noemen. Het meest luchtige en komische gedeelte werd verzorgd door Brian Tyree Henry als de met zijn moeder samenwonende politieagent Mike. Niet alleen de moeder-zoon correlatie zorgt soms voor hilarische momenten. Er zijn ook slapstickachtige scenes zoals het in cadeau verpakte voorwerp (tja, ik zal maar vaag blijven) dat per abuis in handen valt van Mike’s moeder. Meest verrassende in deze film was het feit dat Mark Hamill (Luke Skywalker himself) de dialogen van Chucky voor zijn rekening nam.

Uiteindelijk was dit een verdienstelijke poging om de Chucky franchise wat nieuw leven in te blazen. Deze gemoderniseerde versie is geen episch filmwerk maar is ook allesbehalve slecht. Het tracht zelfs een beeld op te hangen over falende A.I. en de gevaren in een gerobotiseerde maatschappij. Want in feite, hetgeen Chucky uitvoert, is gewoonweg het resultaat van een leerproces dat hij ondergaat in het gezelschap van Andy. Als deze laatste de opmerking maakt dat hij de kat Mickey Rooney liever kwijt is dan rijk, dan weet je al het verdict. Uiteindelijk is Chucky niets meer dan een elektronische gadget die de robotica-wetten van Asimov langs zich neerlegt. Echt indrukwekkend of spannend is het hoegenaamd niet. Maar “Child’s Play” was toch een aardige time-killer.