Korte Inhoud Als
monsters, Kaiju genoemd, vanuit de oceaan beginnen te verschijnen,
begint er een oorlog die miljoenen levens zal kosten. Om ze te
bestrijden wordt er een speciaal wapen gefabriceerd nl. de Jaegers. Deze
worden simultaan bestuurd door twee piloten wiens gedachten verbonden
worden via een neurale verbinding. Maar zelfs de Jaegers kunnen de
Kaiju's niet meer aan. De hoop van de mensheid steunt op een kansloos
koppel bestaande uit een ex-piloot en een groentje die een oude
legendarische Jaeger moeten bedienen. Genre : SF/Actie Land : USA Cast : Charlie Hunnam : Raleigh Becket Rinko Kikuchi : Mako Mori Idris Elba : Stacker Pentecost Ron Perlman : Hannibal Chau Regisseur : Guilermo del Torro
Mijn mening Haven't you heard Mr. Beckett? The world is coming to an end. So where would you rather die? Here? or in a Jaeger! Dit was een onderhoudende relaxerende verstand-op-nul film waar je
onderuitliggend in je knusse zetel van kunt genieten na een stressvolle
werkweek. Dat wil dus wel zeggen dat je een oog moet dichtknijpen voor
het vreselijk inhoudsloos verhaal en de bij momenten abominabele
acteerprestaties. De hele film schreeuwt een "We will prevail"-houding
uit over de hele lijn. Voor een moment had ik een echt "Top Gun" déja-vu
moment wanneer het tot mislukken gedoemd koppel zegevierend terugkeert
na een dramatisch gevecht met 2 Kaiju's, waar ze dan ook nog een
goedkeurend knikje krijgen van een aartsrivaal die de mannelijke helft
van dit koppel uitermate haat en liever ziet verdampen op deze wereld.
Maverick en Iceman knikten waarschijnlijk goedkeurend bij dit moment.
De
overtollige speech door Stacker deed me denken aan Bush op de puinhopen
van de Twin Towers en klonk zo belachelijk patriottistisch als wat. De
hele film was trouwens een ode aan “The Transformers” die een potje
gingen vechten met Godzilla-achtige buitenaardse wezens. De bewegingen
die de Jaegers maakten waren trouwens al ruimschoots aan bod gekomen in
"Real Steel" in het recent verleden. De voorspelbaarheid was
overduidelijk. Zeker nadat mijn vrouw al in het begin zei : "Ach nee, wedden dat één van die tweelingbroers het niet zal halen?"
En 5 minuten later was het al zover. Dat het eindspektakel de volgende
verplichte Holywoodiaanse richtlijn zou volgen was ook geen verrassing :
stervende ex-Jaeger offert zich op
zodanig dat de held en heldin op het laatste nippertje slagen om hun
robot door de verbinding te krijgen en dan als kers op de taart floept
de dood gewaande held het water uit.
Wat hield dan deze film overeind ? De verrekt gelikte en prachtig in
beeld gebrachte vechtscènes. Dit was telkens puur genieten. Zowel in als
onder water zag het er fenomenaal uit. Maar overweldigend waren de
delen waarbij het gevecht zich voltrok op het vasteland. Hierbij werden
vrachtwagen,containers en mammoettankers als Matchboxwagens
rondgeslingerd, samengeperst als malse broodjes en gebruikt als
vernietigend slagwapen tegen de dinosaurusachtige monsters. De CGI ziet
er dus schitterend uit behalve dat het soms wel moeilijk te
onderscheiden is wat er gebeurd bij close-up momenten. Zonder de special
effecten zou een film als "Pacific Rim" moeilijk te realiseren zijn. Dit
is voor mij dus de ultieme vertoning wat je met computerbeelden kunt
creëren in een overtuigende en realistische manier. Het heeft me dus
allemaal uitermate geboeid en heeft geen moment mijn aandacht verloren.
Waar ik enorm verrast over was, is het feit dat ondanks dat er overduidelijk een romantische spanning was tussen Raleigh en Mako,
men toch niet gevallen is voor het aloude cliché om ze als 2
tortelduifjes in elkaars armen te laten vallen. Dat zou dus een
kokhalzend rilmoment geweest zijn voor mij. Daarnaast vond ik de twee totaal geschifte wetenschappers zo vreselijk
vervelend en overdreven spelend, dat ik ze op laatste eigenlijk wel best
goed vond. En zeker als ze triomferend naast elkaar staan na de
eindzege met hun zenuwachtige trekjes en een debiel glimlachje
De humor
was niet enorm sterk aanwezig, maar het moment dat Hannibal Chau zijn
blufferige speech houdt over het feit dat hij wel wist dat de baby-Kaiju
niet lang meer te leven zou hebben omdat de longen nog niet ontwikkeld
waren, en hij dan toch uiteindelijk opgeslokt werd door deze laatste , vond ik dus wel grappig. Een spektakel op CGI-vlak rondom een uitermate leeg verhaal ...
Mijn mening
Post a Comment