Burning Bright (2010)

Korte Inhoud
Nadat haar moeder stierf, werd de 20-jarige Kelly de voogd van haar 12-jarige autistische broertje Tom. Kelly doet de ontdekking dat haar vader haar studiefinanciering gebruikt heeft om een tijger te kopen voor zijn safaripark. Ook komt er een gevaarlijke orkaan richting haar huis en deze laat een spoor van vernieling achter. Om de orkaan hoeft Kelly zich echter niet veel zorgen te maken, maar wel om de tijger die op de één of andere manier het huis binnen gekomen is. Kelly en Tom zullen nu moeten vechten voor hun leven tegen de dodelijke menseneter.

Genre : Thriller
Land : VS

Cast :
Briana Evigan : Kelly Taylor
Garret Dillahunt : Johnny Gaveneau
Charlie Tahan : Tom Taylor

Regisseur :
Carlos Brooks

Mijn mening

“Never touch the cage. “

Je zit opgesloten in een huis samen met je autistisch, moeilijk handelbaar broertje en wordt belaagd door een indringer, waarna er een soort kat en muis spelletje ontstaat. In deze film “Burning Bright” hebben ze die kat wel echt letterlijk genomen, want het is nu eens niet één of andere ontsnapte psychopathische gek die charmante goed uitziende dames als ontbijt lust, maar een volgroeide tijger die al 2 weken niks tussen de messcherpe tanden heeft gehad. Het enigste waar Kelly voor moet zorgen is uit de tijger zijn klauwen te blijven om niet levend verscheurd te worden.

Wel een originele opzet voor een film. Ik kan me niet herinneren dat dit al eens gebruikt werd in een andere film. Dat is dan ook het enige originele aan deze film, de tijger, want de rest is zo voorspelbaar. Het is dan ook een spannende zaterdagavond film die wel prettig is om naar te kijken (en niet alleen door de beeldschone Briana Evigan) .

Kort samengevat : Kelly Taylor (Briana Evignan) staat op het punt om naar de universiteit te gaan en wil haar zwaar autistisch broertje Tom (Charlie Tahan) plaatsen in een speciaal opvangtehuis. Als blijkt dat ze de rekening niet kan betalen, is ze genoodzaakt haar broertje terug mee te nemen en naar haar stiefvader Johnny Gaveneau (Garret Dillahunt) terug te keren om te achterhalen waar het geld dat bestemd was voor Tom, naartoe is. Blijkt dat die stiefvader toch wel een tijger gekocht heeft voor zijn Wildpark dat hij op korte termijn zou willen openen. Kelly en Tom’s moeder heeft in het verleden blijkbaar zelfmoord gepleegd, waarna Kelly alleen verantwoordelijk werd voor de opvoeding van Tom. En dan eindigen ze in het huis van haar stiefvader, dat ondertussen hermetisch verzegeld is met houten platen tegen de aankomende storm, samen met de hongerige tijger.

Meer verklappen is een beetje absurd, anders blijft er helemaal niks meer over om naar uit te kijken. Dat het een helse klopjacht wordt tussen roofdier en mens is evident. Het wordt dan ook een zenuwslopend spelletje tussen de twee waarbij Kelly al haar talenten (die ze blijkbaar tijdens haar lidmaatschap bij de lokale scouts heeft ontwikkeld als deze ver doorgedreven survival tochten organiseren) moet gebruiken en tegelijkertijd haar broertje in bedwang moet houden die nooit of te nimmer aangeraakt wil worden (en anders begint hij hysterisch te schreeuwen, wat gezien de omstandigheden niet aan te raden is) en als hij honger heeft resoluut begint te roepen voor eten (en naarmate de tijd verstrijkt luider en luider. Ook weeral geen aanrader). De motivatie om dit opgezet spel uit te voeren, is er eentje die we al in honderden films hebben gezien. De uiteindelijke ontknoping was ook niet bijster origineel. En de melige afsluiter was ook eentje om in te kaderen langs alle welbekende melige momenten uit de filmwereld.

Over de acteerprestaties geen slecht woord. Meat Loaf werd als verrassingsact opgevoerd aan het begin van de film als de verkoper van de tijger. Ik had hem nochtans niet direct herkend, want hij is nogal gekrompen in volume. Garret Dillahunt ("12 Years a slave", "Looper") heeft maar een beperkte rol als toekomstig eigenaar van een park en als hardvochtige stiefvader. Briana Evignan is echt een plaatje en is een vrouwelijke versie van John McClane. Voor mij was het beste fragment, het spannend moment wanneer ze probeert te ontsnappen via de “vuile was” schacht. Charlie Tahan (Ethan uit “I am Legend”) begon bij momenten echt op je zenuwen te werken met zijn autistische trekjes, maar voor iemand van zijn leeftijd vond ik het toch een sterk staaltje acteren. De grote sterren van de film echter waren Katie, Schicka en Kismet de 3 tijgers die gebruikt werden.

Op enkele domme foutjes na, was het een genietbare film. Zo vond ik het vreemd dat het ene moment een eiken deur geen obstakel was voor de tijger, en deze met enkele rake meppen in twee brak. Maar enkele houten plankjes van een bergkast waren blijkbaar beter bestand tegen dit dierlijk geweld. En ik had het scherp voorwerp toch wel eens in zijn oog geramd. Een doorsnee cliché verhaaltje met aardig wat spanning. Goed voor een regenachtige zondagnamiddag !