The Judge (2014)

Korte Inhoud
Hank Palmer is een bekende advocaat uit de grote stad. Hij keert terug naar zijn geboortedorp waar zijn vader, de rechter van het dorpje, verdacht wordt van moord. Ondanks het feit dat Hank van zijn vader vervreemd is geraakt gaat hij toch op zoek naar de waarheid en ondertussen haalt hij de banden met zijn familie opnieuw aan.

Genre : Drama
Country : VS

Cast :
Robert Downey Jr. : Hank Palmer
Robert Duvall : Joseph Palmer
Vera Farmiga : Samantha Powell

Regisseur : David Dobkin

Mijn Mening

“The law is the only thing capable of making people equal”

Hank Palmer (Robert Downey Jr.) is een gewiekste en succesvolle advocaat met een gladde tong. Een spraakwaterval die je overdondert met zijn betogen en waar geen speld tussen te krijgen is. Hij gebruikt argumenten en tegenargumenten op zo’n vanzelfsprekende manier alsof hij een broodje gezond bestelt in een broodjesbar. Voor sommigen is hij dan ook een onuitstaanbaar individu die zegt waar het op staat. Mijn favoriete scene is de confrontatie met enkele dronken lokale figuren in een plaatselijke bar waar hij met zijn twee broers Glen (Vincent D’Onofrio) en Dale (Jeremy Strong) bijpraat over verloren tijden. De manier waarop hij de praatjesmakers lik op stuk geeft en ze de mond weet te snoeren, is een perfecte weergave van wie de persoon Hank Palmer is. Dit fragment deed me een beetje denken aan Matt Damon in “Good will hunting” die een groepje universiteitsstudenten op hun plaats zet. Geniepig geniet ik van zulke momenten. Ik weet het wel, leedvermaak is geen mooie deugd.

Het is door familiale omstandigheden dat Hank moet terugkeren naar zijn geboortedorp, dat hij jaren geleden de rug heeft toegekeerd. De begrafenis van zijn moeder confronteert hem weer met zijn verleden. Zijn broer Glen die ooit eens aan het begin stond van een beloftevolle carrière als beroepssportman in baseball. Zijn andere jongere mentaal gehandicapte broer Dale die een passie heeft voor filmen en doorgaans een camera met zich meedraagt om allerhande taferelen vast te leggen. En dan is er zijn vader Joseph Palmer (Robert Duvall) die steevast door iedereen “Judge” wordt genoemd. Een bitter man die kan terugblikken op een indrukwekkende staat van dienst als rechter in het stadje Carlinville en die meer bezig is met zijn nalatenschap als rechtvaardige rechter dan zijn huidige beroerde situatie. Want de avond nadat de drie broers een avondje zijn gaan stappen, wordt Mark Blackwell dood teruggevonden en wordt diens bloed teruggevonden op de wagen van “The Judge”. Hank’s vader kan zich niet herinneren iets aangereden te hebben en pleit onschuldig. Ware het niet dat hij jaren geleden de fout heeft begaan deze Mark Blackwell een lichte gevangenisstraf te geven en de veroordeelde na zijn vrijlating een 16-jarig meisje verdronk, zou er nog twijfel kunnen bestaan. Maar dit gegeven bezorgt Judge wel een doorslaggevend motief voor een moord met vluchtmisdrijf.

“The Judge” is niet een typische rechtszaak film zoals er al zoveel zijn gemaakt. Het is een subtiel gebracht familiedrama waar het juridisch steekspel eerder een bijkomstigheid is en meer de nadruk wordt gelegd op het familiaal steekspel. Hierbij spelen onopgeloste wrevel en gemaakte fouten in het verleden een grote rol. Het geheel wordt op een schitterende en subtiele manier uit de doeken gedaan en er wordt ruim de tijd genomen om de hele familiesituatie te schetsen aan de hand van conversaties en door Dale gefilmde fragmenten. En ondanks de forse speelduur van 140 minuten, krijg je niet het gevoel dat je jezelf er doorheen moet slepen. Een intrigerende en boeiende familieschets die soms wel eens wil neigen naar het melodramatische (met als hoogtepunt de confrontatie in de kelder tijdens een plots opstekende tornado). Dat de confrontatie tussen Downey Jr. en Duvall garant staat voor acteren van de bovenste plank, was te verwachten. Duvall schittert als koppige pater familias, die uiteindelijk toch blijk geeft van menselijke gevoelens als zijn kleindochter op bezoek komt (overigens ook een bewonderenswaardige rol gespeeld door Emma Tremblay). Dat Downey arrogant kan zijn, demonstreerde hij al in “Iron Man”. Het verschil is dat dit mij irriteerde in “Iron Man” , terwijl het hier wonderwel perfect past. En zeker het vermelden waard zijn de toch twee emotionele (en soms grappige) vertolkingen van D’Onofrio en Strong. Vera Farmiga (“The Conjuring”) die als ex-liefje van Hank terloops komt aandraven, dient louter en alleen als afwisseling voor het wapengekletter tussen de twee Palmer clanleden.

Amazon.com Widgets

“The Judge” is op acteergebied een genot om naar te kijken, maar uiteindelijk is het toch maar een doorsnee familiedrama waarbij een rechtszaak komt kijken. Voor het overige is het volgepropt met alle denkbare emotievolle onderwerpen zoals dood, ziekte en een onwrikbare vete. De hoofdlijn vormt de vader-zoon relatie en daaromheen worden nog enkele verhaallijnen gewikkeld, die uiteindelijk niet echt iets met de kern van de zaak te maken hebben en alleen dienst doen om veelvuldig gebruikte clichés in te verwerken zodanig dat je gegarandeerd een zakdoek bovenhaalt om een traan weg te pinken.