Bhopal : A prayer for Rain (2014)

Korte Inhoud
Het verhaal volgt een jonge riksja-bestuurder die een ondergeschikte baan krijgt bij een chemische fabriek. In december 1984 ontstaat er een ramp wanneer er chemicaliën weglekken en hierdoor 15.000 mensen gedood worden en meer dan 100.000 mensen gewond raken. Als gevolg van deze industriële ramp in de stad verandert zijn leven en die van vele anderen voorgoed.

Genre : Drama/History
Land : UK/India

Cast :
Rajpal Yadav : Dilip
Martin Sheen : Warren ANderson
Kal Penn : Motwani

Regisseur : Ravi Kumar

Mijn mening

“We are Union Carbide, united in our efforts to build a better future for everyone.”

Ondanks dat er aan het begin al op gewezen wordt dat men bepaalde feiten op een andere wijze heeft verwerkt om het dramatisch effect van de film te verhogen, was ik toch verbijsterd en geschokt na het bekijken van deze docudrama. Eerlijk gezegd had ik nog nooit gehoord van deze industriële ramp die zich afspeelde in Bhopal in 1984. Een menselijk drama dat vermeden had kunnen worden, als factoren zoals winstbejag en onverschilligheid niet hadden meegespeeld. Martin Sheen vertolkt Warren Anderson, CEO van Union Carbide, en is perfect gecast hiervoor. Hij slaagt erin om Anderson enerzijds als mens te tonen terwijl anderzijds dat zakelijk instinct weeral de overhand krijgt en hij langs zijn neus vraagt waarom een hoeveelheid pesticide niet is verkocht. Nochtans wordt zijn bijdrage weggespeeld door de doorgaans Indiase acteurs. Bollywood films zijn voor mij onbekend terrein en is doorgaans niet het summum van schitterende acteerprestaties of overweldigende filmbeelden, maar ik ben ervan overtuigd dat de boodschap in deze film veel belangrijker was.

December 1984, Bhopal, Madhya Pradesh,India. In een pesticide fabriek van Union Carbide zorgt een chemische reactie van water met Methyl Isocyaat (MIC) ervoor dat een dodelijk giftige gaswolk zich verspreidt over de omringende sloppenwijk. De volgende dag zijn er rond de 2000 slachtoffers en honderdduizenden omwonenden zijn aangetast door de gifwolk waarvan er dan nog eens op korte termijn een 8000 sterven. 30 Jaar later zijn er nog steeds aandoeningen en slachtoffers tengevolge van deze ramp. De combinatie van ontoereikende veiligheidsmaatregelen, menselijke fouten en wanbeleid veroorzaakten deze vreselijke ramp. Had men de sluitplaten geplaatst zodanig dat het water niet gemengd werd met de chemische substantie, hadden de gaswassers gewerkt (in reparatie), had de koelinstallatie gewerkt en hadden ze de fakkelinstallatie niet buiten gebruik gesteld, dan had men dit kunnen voorkomen.

Een vreselijk onderwerp over de desastreuze gevolgen veroorzaakt door menselijke nalatigheid en geldzucht, dat op een eerlijke manier wordt vertolkt door Indiase acteurs. En vooral door Rajpal Yadav die de aandoenlijke en ook wel komische Dipil vertolkt. Een riksja wiens voertuig herschapen wordt tot wat geplooid ijzer na het vervoeren van een corpulente passagier, is naarstig op zoek naar werk om zijn gezin te onderhouden, de nakende bruiloft van zijn zuster te kunnen bekostigen en voornamelijk zijn vrouw tevreden te stellen. Hij ziet kans om in de fabriek te kunnen werken als doodgewoon klusjesman. Naderhand krijgt hij een beter betaalde job aangeboden (nadat de vorige persoon sterft doordat een druppel Methyl Isocyanaat op zijn arm valt, wat naderhand afgedaan wordt als een doorsnee arbeidsongeval door een onverantwoorde handeling van de betrokken persoon) waar hij in wezen technisch onbekwaam voor is. De nieuwe functie is uiteindelijk doodsimpel : het in de gaten houden van een drukmeter en iemand waarschuwen als deze onder een bepaald niveau valt. Een mooie vertolking en een personage die telkens medelijden opwekt. Motwani (Kal Penn) is de lokale sterreporter die zijn eigen krantje uitgeeft met roddels en aantijgingen tegen Union Carbide. Een belangrijk personage in werkelijkheid, die echter ludiek overkomt. Deze twee zijn samen met Martin Sheen de spilfiguren in dit drama. Mischa Barton wordt nog wel opgevoerd als de Amerikaanse journaliste Eva Gascon, maar is zo snel uit het beeld verdwenen dat je je eigenlijk afvraagt wat de noodzaak van haar rol was.

De gekende afloop wordt op eenvoudige toch effectieve manier in beeld gebracht. Duizenden stervende slachtoffers in beeld, bloed overgevend, stikkend. Wezenloos kijkende kinderen. Machteloze dokters die slachtoffers trachten te redden met onvoldoende middelen voorhanden. En terwijl dit drama zich voltrekt, proberen de verantwoordelijken van Union Carbide een manier te zoeken om de schuld van zich af te wentelen. Het feit dat er in de voorschriften iets staat over de sluitplaten, is voldoende om te concluderen dat de schuld bij de fabrieksverantwoordelijken lag. De uiteindelijk schikking die getroffen werd en de 470 miljoen dollar schadevergoeding die Union Carbide uiteindelijk moet ophoesten, laat zien wat een mensenleven waard is voor zo’n industriële mastodont.