Cash Only (2015)

Korte Inhoud :

Elvis Martini is een worstelende verhuurder wiens appartementencomplex op het punt staat om gesloten te worden door de bank. Elvis realiseert zich dat hij de duizenden dollars niet kan terug betalen aan de gevaarlijke Albanese onderwereld. De zaken veranderen wanneer hij gestolen geld ontdekt in een ontruimde flat. Hij komt er echter achter dat het geld toebehoort aan een nog grotere schurk die zijn gestolen geld terug wil. Om druk uit te oefenen kidnapt hij de 9-jarige dochter van Elvis en geeft hem 24 uur om de $25.000 terug te bezorgen.

Genre : Misdaad
Land : VS

Cast :
Nickola Shreli : Elvis Martini

Stivi Paskoski : Dino
Malik Bader : Kush

Regisseur : Malik Bader

Mijn mening

“Well I'm Elvis, the king of lowlife tenants.”

Het is misschien niet zo gruwelijk en walgelijk als “A Serbian Film” (ik weiger deze te kijken vanwege immorele handelingen die er blijkbaar in voorkomen), maar door het slotstuk verdient het misschien wel de titel “An Albanian Film”. Niet dat dit gedeelte zo

grensverleggend afschuwelijk was, maar wel intens genoeg in ieder geval. Deze indie misdaadfilm toont het zelfvernietigende proces van zich opstapelende schulden en de eeuwige strijd om ze af te lossen. Iets waarmee Elvis Martini geconfronteerd wordt in het dagelijkse leven. Zijn voornaam is in dit geval dan ook ietwat ongelukkig gekozen, daar zijn legendarische naamgenoot hier zonder twijfel geen last van had. Je kan “Cash Only” niet echt origineel noemen, maar de film is wel pijnlijk realistisch en puur.

Een koorknaapje kan je Elvis Martini (Nickola Shreli) nu ook weer niet noemen. In het verleden stak hij zijn huis in de fik om de verzekering op te lichten, met een celstraf tot gevolg (om nog maar te zwijgen van een nog zwaarder persoonlijk verlies). Gokken heeft waarschijnlijk ook de schuldenberg aangedikt. Het keldergedeelte in het flatgebouw waar hij appartementen verhuurd, is in beslag genomen door een wiet teler. En dit met zijn medeweten. Tevens int hij ook nog eens huur in natura bij de vriendin van een vriend. Maar ondanks deze minder fraaie kanten, kreeg ik zowaar medelijden met deze tegen de ondergang vechtende huisbaas. Op een wanhopige manier probeert hij te overleven en zijn dochter toch op een degelijk manier op te voeden. De manier waarop hij om de tuin wordt geleid door zijn huurders, toont aan dat hij enerzijds niet zo meedogenloos is en anderzijds begripvol optreedt. Alleen het buitenwerken van een callgirl en het zich toe eigenen van haar bezit, bleek uiteindelijk een schromelijke vergissing.

“Cash only” is rauw en grauw. Een schets van een Amerikaanse achterbuurt waar een Albanese bevolking tracht de Amerikaanse droom na te jagen, om vervolgens tot de conclusie te komen dat het eerder een dagelijks gevecht is waar men de wet van de sterkste moet ondergaan. Albanezen zijn nu ook weer niet het meest vreedzame volk maar hechten nog waarde aan de begrippen eer en zich aan zijn belofte houden. Iets wat Elvis ook ondervindt. Nochtans is het somtijds het tegengestelde wat hij ervaart. Niemand heeft eigenlijk respect voor hem. Het leek wel alsof iedereen probeerde te profiteren van andermans uitzichtloze situatie. Dat dit maatschappijkritisch beeld naderhand werd vervangen door een gewelddadig kidnapping scenario, verraste me enigszins. Een akelig en buitensporig einde.

Nickola Shreli (die ook meeschreef aan deze film) kwam uitermate overtuigend over. Zowel als de meelijwekkende huisbaas, als de energieke en vastberaden vader. Al bij al een lovenswaardige rol. De overige bijrollen zijn functioneel maar niet bepaald impressionant. Malik Bader verzorgde een gastrol als de geschifte Kush die in hogere sferen vertoefde in de kelder van Elvis. Vanzelfsprekend de meest amusante rol. Stivi Paskoski kreeg de meest psychotische rol van Dino toegeschoven. Ondanks de cliché-elementen uit andere misdaadfilms, liet de choquerende (maar niet al te gore) ontknoping een redelijke indruk na.