Star Trek Beyond (2016)

Korte Inhoud
Captain Kirk, Spock, Scotty, Uhura en de rest van de bemanning van de Enterprise hebben twee jaar van hun vijf jaar durende missie erop zitten. Ze besluiten te stoppen op een buitenpost van de Federatie om even tot rust te kunnen komen van het werk dat ze verrichten. Daar worden ze echter aangevallen door een vijandige kracht die de naam Krall draagt, waardoor de crew vraagtekens begint te plaatsen bij het nut van hun organisatie.

Genre : SF
Land : VS

Cast :
Chris Pine : Captain James T. Kirk

Zachary Quinto : Spock
Karl Urban : Doctor McCoy

Regisseur : Justin Lin

Mijn mening

“Cut the throat.”

Ondanks dat ik op jeugdige leeftijd aanzienlijk veel afleveringen heb gezien van de televisieserie Star Trek, ben ik nooit een echte Trekkie geweest. Het fascineerde me wel, maar niet dermate dat ik in mijn dagelijkse leven iedereen onthaalde op een Vulcaanse groet. Toen de volgende generatie Star Trek afleveringen zich aandienden (met de charismatische Captain Picard) werd het nog minder interessant en vervaagde het bestaan van deze serie voor mij volledig. Toen ik drie jaar geleden “Star Trek into Darkness” ging kijken, stelde ik tot mijn verbazing vast dat dit reeds de 12de cinemafilm was waarin de Enterprise nog altijd "boldly" ging waar niemand ooit tevoren was geweest. Echt omverblazen deed deze film me ook niet. En ik miste dat avontuurlijke uit de serie waar ze telkens weer nieuwe beschavingen ontdekten. Het zal wel iets met nostalgie te maken hebben.

Maar om eerlijk te zijn, “Star Trek Beyond” heeft een enorme indruk op mij gemaakt met zijn adembenemende beelden en grootse actiescènes. Ik was zelfs een beetje aangedaan toen ik zag hoe het vlaggenschip de Enterprise langzaam maar zeker herleidt werd tot een hoopje schroot. Dit legendarische ruimtetuig van Starfleet zo verwoest zien liggen op de planeet Altamid deed een klein beetje pijn. Maar zoals bij elke Star Trek afleveringen, is er voor elke onmogelijke situatie wel een uitweg om de situatie terug recht te trekken. Zo ook in deze film. Alhoewel er momenten waren dat het er overdreven uitzag. Maar laat ik zeggen dat de gebruikte beelden van zowel het ruimtestation Yorktown, de aanval door Krahl’s zwerm en de crash van de Enterprise zien er adembenemend en indrukwekkend uit. York Town is een sferisch ruimtestation (met het uitzicht van een sneeuwbal volgens Bones) voorzien van een ingenieus zwaartekrachtsysteem. Een futuristisch uitziende artificiële planeet dat gelijkenis vertoont met dat wat we zagen in “Elysium” en “Interstellar” bevolkt door allerhande rassen en creaturen. En ik moet toegeven dat de fantasie van de makers nog altijd levendig is als het over ruimtewezens gaat.

Het verplaatsen van het actieterrein naar de oppervlakte van de planeet Altamid was een slimme zet. Het uiteenvallen van de bemanning in verschillende groepjes, die elkaar naderhand trachten terug te vinden, was een verfrissend idee en droeg bij aan de opbouw van spanning. De oorlogszuchtige Krall (Idris Elba) heeft als enige doel het vernietigen van de Verenigde Federatie van planeten door gebruik te maken van het biologisch wapen Abronath, een wapen dat werd ontworpen door zijn voorvaderen die het allesvernietigende wapen niet meer onder controle hadden. Ondanks het immense lagen make-up slaagde Idris Elba er toch in om een expressievolle uitdrukking te tonen waardoor Krall er zowel dreigend als onheilspellend uitzag. Het meest opwindende en boeiende personage was dat van Sofia Boutella als de buitenaardse Jaylah die haar mannetje kan staan bij confrontaties en tegelijkertijd ook technisch onderlegd is. Wat opviel waren de verschillende humoristische situaties en dialogen. Hoogstwaarschijnlijk heeft dit iets te maken met Simon Pegg.

Wat me altijd stoort aan een film zoals Star Trek, is de vanzelfsprekendheid waarmee bepaalde problemen (van technische aard) opgelost worden. Het technische (onbegrijpelijk) jargon wordt dan weer bovengehaald. Lichtsnelheid werkt niet meer? Geen probleem. Dan leiden we toch eventjes energie over van de warp core naar de impuls motoren. Wil je de compressors van een wrak terug tot leven brengen, dan krijg je dit voor elkaar met één welgemikt schot met je laserpistool. En tijdens een achtervolging met een aan de lichtsnelheid grenzende snelheid, dient zich een probleem waar onmiddellijk een oplossing voor moet gevonden worden. Ook geen probleem. Er wordt een blueprint geprojecteerd (die men klaarblijkelijk van buiten kent) en voor je het weet wordt er een pasklare oplossing aangeboden. Maar dat hoort bij de charme van een legendarisch fenomeen zoals Star Trek. Anders hadden ze ook niet "boldly" kunnen gaan waar niemand ooit voet had gezet!