2047 : Virtual Revolution (2016)

Korte Inhoud

Het verhaal speelt zich af in Parijs in 2047, wanneer de technologie een flinke stap voorwaarts heeft gezet. De bevolking is permanent verbonden met virtuele werelden. Het grootste deel van hun tijd besteden ze online en ze trekken zich niet meer aan van de echte realiteit. Een agent in dienst van een multinational is belast met het opsporen van terroristen die het systeem bedreigen.

Genre : SF
Land : VS/Frankrijk

Cast :
Mike Dopud : Nash
Maximilien Poullein : Morel
Kaya Blocksage : Camylle

Regisseur :
Guy-Roger Duvert

Mijn mening

“The year is 2047.
A century of technological revolution.
The revolution did happen, just not really the way people thought it would.”

Blijkbaar is er één ding dat nooit zal veranderen volgens de film “Virtual Revolution” dat zich afspeelt in de nabije toekomst. En dat is de houding van het politieke etablissement ten aanzien van de burgers. Dat concludeerde ik dan toch nadat ik Dina het volgende hoorde beweren : “If the politicians want to keep things the way they are, it's because they benefit from it". Dat is dan ook het verstandigste wat Dina (Jane Badler) te vertellen had, want voor de rest was het alleen irrelevant geleuter dat ze produceerde. Dat is dan ook het enige waar ik me over ergerde in deze toch wel ambitieuze sciencefiction.

De makers hebben wel enorm veel impressies overgenomen van andere befaamde SF-films. Het is overduidelijk dat men “Blade Runner” meermaals herbekeken heeft om een soortgelijke sfeer te scheppen. Het Parijs uit 2047 ziet er duister en verlaten uit. Een utopische stad waar neonverlichting veelvuldig aanwezig is. Een grootstad met torenhoge futuristische gebouwen waartussen kleinere ruimteschepen navigeren. Geloof me, deze film heeft dezelfde uitstraling als “Blade Runner”. Alleen lijkt het alsof Parijs dunbevolkt is. En dit is omdat het grootste deel van de bevolking hun woonst niet verlaten daar ze continu verbonden zijn met virtuele werelden, “verses” genaamd. Nash (Mike Dopud) is privé detective in dienst van een multinational die deze virtuele werelden ontwikkelde en bezit. Als blijkt dat er slachtoffers vallen in deze virtuele werelden, wordt hij erop uitgestuurd om dit te onderzoeken. Blijkt dat er een ondergrondse beweging is van een groep hackers die als doelstelling vooropgesteld hebben om de “connected” mensen terug hun vrijheid te geven.

“Virtual Revolution” laat afwisselend beelden zien uit de werkelijke wereld en de virtuele werelden. Ik moet eerlijk toegeven dat het idee om in zo’n virtuele wereld vrij rond te lopen en Quake-gewijs een beetje te gaan fraggen of vermomd als een ferm gespierde avonturier draken te verslaan in een wereld dat er uitziet als Skyrim, lijkt me toch hoogst aantrekkelijk. Ik ben er zeker van dat ik na een tijd ook in die gemakkelijk tandartsstoel zou liggen met een koptelefoon op en na een tijd eenzelfde horecagezwel ter hoogte van mijn navel zou bezitten. Het lijkt me heel uitnodigend en verslavend. Zeker als je, net zoals Nash tot zijn verbazing kon ontdekken in een spiegel, elk gewenste gedaante kan aannemen van om het even welk geslacht.

Ondanks dat dit een low-budget SciFi is die via crowdfunding werd bekostigd en het ook nog eens het debuut is van Guy-Roger Duvert als regisseur, ziet deze sciencefiction er toch soms indrukwekkend en gelikt uit. Misschien is het verhaal op zich niet baanbrekend en is de introductie van een schaars geklede virtuele heldin die ontwaakt in het midden van een lesbische scene, een goedkoop trucje. Voor de rest is het bewonderenswaardig wat men hier heeft gefabriceerd. Op bepaalde momenten was het vergelijkbaar met gelijkaardige Hollywoodfilms die over het tienvoudige beschikken als je over een budget spreekt. Maar wat me toch wel het meeste verraste, is de ontknoping. Geen voorspelbaar einde zoals bij de meeste blockbusters en ook nog eens voorzien van een belangrijke boodschap. Een boodschap over menselijke vrijheden en keuzes die men als individu mag maken. Tja, er zullen geen grote prijzen gewonnen worden met deze film. Maar als je het eens ergens tegenkomt op je VOD-service, dan zou ik het toch maar een kans geven. Dat verdient deze film wel.