Who's watching Oliver (2017)

Korte Inhoud
's Nachts trekt Oliver door de straten van de stad en laat hier een bloedbad achter. Het enige lichtpuntje in zijn leven is de charmante en enigszins excentrische Sophia. Zij is de enige die ervoor kan zorgen dat Oliver stopt met moorden. Maar zij kent zijn ware aard niet.

Genre : Horror
Land : VS/Thailand

Cast :
Russell Geoffrey Banks : Oliver
Sara Malakul Lane : Sophia
Margaret Roche : Mama

Regisseur :
Richie Moore

Mijn mening

“Who’s watching Oliver” zal zeker en vast niet door iedereen gesmaakt worden. Het is een film over voyeurisme, sadisme en totale krankzinnigheid. Op het eerste zicht lijkt het alsof deze film inhoudelijk niet veel voorstelt. Maar naarmate de film vordert, kom je tot de vaststelling dat het een meer uitgesproken boodschap bevat. Het moment dat Oliver (Russell Geoffrey Banks) als een krankzinnige een opgescharreld meisje begint te mishandelen en te folteren, onder toeziend oog van zijn autoritaire moeder (Margaret Roche) die het hele spektakel via een webcam gadeslaat, ga je ervan uit dat dit de zoveelste ziekelijke folterfilm is. Maar zo gauw de knappe Sophia (Sara Malakul Lane) in beeld komt, kantelt de verhaallijn lichtjes. Vanaf dat moment is het niet meer de Oliver die zonder verpinken de nukken van zijn moeder moet verdragen en routineus zijn twee pilletjes inneemt, om vervolgens op zoek te gaan naar een volgend slachtoffer. Neen. Nu is het de Oliver die beseft dat er misschien een uitweg bestaat uit dit gewelddadig bestaan.

Is “Who’s watching Oliver” een uitstekende film? Nee, dat nu ook weer niet. Maar het is wel een choquerende en verwarrende film. Nodeloos te zeggen dat ik de acteerprestatie van Russell Geoffrey Banks subliem vond. De manier waarop hij Oliver portretteert is magistraal. Die dwaze uitdrukking op zijn gezicht met zijn vooruitstekende onderkaak en scheefzittende tanden. Een sullig brilletje en achteruit gekamde vettige haren. Het debiel gebazel en het binnensmonds gemompel. Dit alles zorgt ervoor dat je hem ziet als een geestelijk gestoord individu. En het moment dat hij in lachen uitbarst, is tegelijkertijd aandoenlijk als angstaanjagend. Een lach van een dwaas of een schizofrene gek. Het is ook overduidelijk dat Oliver’s toestand rechtstreeks te maken heeft met zijn moeder, want die is van hetzelfde niveau. Ook een totaal krankzinnig mens. Ook al zien we Margaret Roche louter en alleen verschijnen op een monitor. De manier waarop ze druk gesticulerend de slachtoffers denigrerend toespreekt en uitlacht voelen diabolisch aan. Als je dan te weten komt hoe het haar man verging, dan besef je pas hoe geschift deze vrouw is.

En dan is er de naïeve en engelachtige Sophia die spontaan contact zoekt met Oliver in het pretpark waar hij dagelijks tot rust komt. Achteraf bekeken is het ook een andere rusteloze ziel die troost zoekt. Het is niet dat je een uitgesproken uitleg krijgt over haar verleden. Maar tussen de regels door kan je veronderstellen dat ze ook een verleden gekend heeft vol misbruik en verdriet. Waarom Sophia hem benaderde, bleef uiteindelijk voor mij een raadsel. De eindscene zorgt voor een verscheidenheid aan interpretaties. Zal Oliver zich ontrekken aan de grip van zijn moeder op dat moment? Of vond hij zijn “partner in crime” ? Daar heb je het raden naar.

En zo zijn er nog meer van die onduidelijkheden. Hoe komt het dat Oliver in Thailand rondslentert? En waar komt al dat geld vandaan om meisjes naar zijn kamer te lokken? “Who’s watching Oliver” is zo’n typische film waar je als kijker niet weet welke richting het uitgaat. Maar als je het expliciete naakt en de bloederigheid weglaat, blijft er een fragiel liefdesverhaal over. Maar wel op een bizarre wijze. Alles voelt nogal absurd aan. Zeker als er vrolijke jazzy muziek met een xylofoon weerklinkt tijdens het opruimen van de slachtoffers. En de dagelijkse trip naar één of ander pretpark in dit Aziatisch land benadrukt de absurditeit van het geheel. Voor diegene die houden van slasherfilms met een psychopathisch personage wiens meedogenloos gedrag voor bloederige toestanden zorgt, is dit zeker en vast een aanrader. En deze film geeft er dan ook nog eens een briljante wending aan. Niet voor niets dat deze film al in prijzen gevallen is op filmfestivals.