The lost reviews Part 4 : The Retrieval (2013)

Korte Inhoud
Het is 1864 in Amerika. De Burgeroorlog is nog steeds in volle gang. De 13-jarige Will en zijn cynische oom Marcus sporen in opdracht van een bende blanke premiejagers weggelopen slaven op. Ze worden naar het noorden gestuurd om een bevrijde slaaf die gezocht wordt voor moord terug voorbij de Zuidelijke linies te brengen.

Genre : Drama
Land : VS

Cast :
Ashton Sanders : Will

Tishuan Scott : Nate
Keston John : Marcus

Regisseur : Chris Eska

Mijn mening

Het werd eens tijd om mijn oordeel te geven over een aantal films die ik al een tijd geleden heb gezien, maar waar ik niet de zin of tijd voor had om ze te bespreken. Niet omdat ze slecht waren. Verre van. Maar doodeenvoudig omdat ze al uitgebreid door anderen zijn bewierookt. Bij deze dus mijn bescheiden, korte opinie.

1864. De burgeroorlog tussen Noord en Zuid woedt hevig en nadert zijn eindpunt. Will (Ashton Sanders) en Marcus (Keston John) trachten munt te slaan uit hun miserabel bestaan als slaaf en dienen als lokaas voor de premiejager Burell (Bill Oberst Jr.). Op hun aanwijzen worden ontsnapte slaven terug gevangen genomen en ontvangen ze een klein deel van de op te strijken premie. Raar maar waar. Ik had geen notie over zulke handelswijzen door onderdrukte slaven. Hun overlevingsdrang drijft hen tot het uitvoeren van zulke verraderlijke praktijken om alzo hun eigen lotgenoten te verklikken. Ze zoeken het gezelschap op van deze blanke premiejagers, zodanig dat ze veilig gesteld zijn voor andere blanken. Een tegenstrijdige situatie. Enerzijds heerst er bij hen een soort veiligheidsgevoel. Maar anderzijds staan ze nog altijd onder het bewind van meedogenloze blanke premiejagers die geen enkel menselijk gevoel tonen voor de in hun ogen minderwaardige zwarte medemens.

Will’s leven draait dus eigenlijk louter en alleen rond verraad. Verraad ten aanzien van zijn eigen volk en verraad ook ten aanzien van zichzelf. Diep vanbinnen knaagt er wrok en zelfverwijt over het feit dat hij gedwongen wordt om armzalige vrouwen en kinderen in de grijpgrage handen jaagt van deze premiejagers. De ultieme opdracht die Burell de beiden oplegt is een zoektocht naar de weggevluchte slaaf Nate (Tishuan Scott) die bij de noordelijken graven delft voor de gesneuvelden. Hun beloning is dusdanig groot dat ze waarschijnlijk genoeg kapitaal hebben om hun vrijheid terug te kopen. Ze moeten alleen Nate zien te overtuigen. Daarbij gebruiken ze het smoesje van een op sterven liggende broer die Nate nog éénmaal wil terugzien.

Het schuldgevoel waar Will mee zit, wordt tijdens de terugweg nog versterkt door de vertrouwensband die er groeit tussen hem en Nate. Het gemis van een vaderfiguur in zijn jonge leven begint door te wegen en Will kijkt meer en meer op naar Nate. Als de beide personen elkaars leven redden tijdens de trip, begint de weerstand van Will tegen het oorspronkelijk plan toe te nemen. Hij is genoodzaakt om een welbepaalde moeilijke beslissing te nemen.

“The Retrieval” tracht, net zoals de film “Django Unchained”, het leven van een Afro-Amerikaan vanuit een heel andere invalshoek te tonen. In Django stond de vrije Afro-Amerikaan op de voorgrond. Een individu die gelijke rechten had als de blanke overheerser. In de blanke meesters hun ogen was dit onaanvaardbaar en moeilijk te accepteren. Hier worden de Afro-Amerikanen gedwongen om vreselijke feiten te plegen. En dat ze deze feiten pleegden was louter en alleen om hun eigen leven veilig te stellen in deze tragische en mensonterende tijden. Spijtig genoeg is er een overaanbod aan genres in deze film. Van oorlogsfilm (met korte fragmenten van het slagveld) tot een drama over slavernij. Als het dan ook nog eens een soort road-movie is met een coming of age verhaal als rode draad, dan is het vanzelfsprekend dat de film echt alle kanten kan opgaan.

De interactie tussen Will en Nate is het meest boeiende gedeelte van de film. Een magistraal samenspel met aangrijpende conversaties. Misschien geeft deze onverbloemde versie zonder verbluffende achtergronden en kleurrijke beelden een realistischer beeld weer dan de grotere Hollywood producties. Het schrale winterlandschap met zijn grijze, fletse kleuren onderstrepen het menselijke verdriet en de melancholische toon van het verhaal. Misschien is het tempo iets te laag maar dit wordt gecompenseerd door de dynamiek tussen de zwijgzame oude slaaf en de door twijfels ontredderde jonge knaap. Misschien is “The Retrieval” film technisch inferieur ten aanzien van “12 Years a slave” maar inhoudelijk vond ik het toch veel sterker.