The Shallows (2016)

Korte Inhoud
'The Shallows' volgt een vrouw, Nancy genaamd, die alleen is aan het surfen op een afgelegen strand. Op een korte afstand van de kust wordt ze aangevallen door een grote witte haai. Nancy komt vast te zitten op een kleine rots, minder dan 200 meter verwijderd van het strand. Zal ze de oversteek wagen?

Genre : Thriller
Land : VS

Cast :
Blake Lively : Nancy

Seagull : Steven Seagull

Regisseur : Jaume Collet-Serra

Mijn mening

“I'm not totally alone.
I've got this little dude, Steven Seagull, here keeping me company.”

Als je als nietig klein zeemeeuwtje meer aandacht trekt dan een flink uit de kluiten gewassen mensenhaai, dan verdien je toch een eervolle vermelding op elk gerenommeerd filmfestival. Nog nooit werd ik zo gecharmeerd door dergelijk pluimage. Een zelfverzekerd, gewond dier en zeker en vast een aangenaam gezelschap. Geen verkeerd woord kwam over zijn snavel. Een mede-slachtoffer in dezelfde levensbedreigende situatie. Steven Seagull was een inventief bedenksel zodanig dat Nancy (Blake Lively) niet het grootste gedeelte van de film tegen zichzelf moest argumenteren. Want geloof me vrij, gezellig keuvelen met de bloeddorstige haai die kringetjes rond haar zwom, stond niet op haar programma.

En dan komen we dus terecht bij het volgende item uit de wereld van de fauna. De 6 meter lange psychotische haai die blijkbaar niet genoeg had aan het rottende kadaver van een walvis. En hem storen tijdens het eten is bij deze carnivoor uit den boze. Deze haai vergelijken met zijn befaamde verwante “Jaws” is iets onvermijdelijks. Anatomisch zal het wel allemaal kloppen. Alleen dat in “The shallows” het over een compleet door een computer gegenereerd exemplaar gaat, terwijl het Jaws model een mechanisch en elektronisch model betrof. Niet dat sharky in deze film nep leek of anatomisch niet klopte, maar toch kreeg je in “Jaws” meer de indruk dat het over een levensechte afgerichte haai ging. Toen ik nog een snotneus was, won ik op de kermis zo’n plastieken mensenhaai wiens bek opengesperd stond, waardoor hij er in mijn ogen (als ukkie) nogal dreigend uitzag. Totdat je hem tegen de grond propte en zijn smoelwerk zich dubbel plooide. Dan zag dit plastieken monster er stukken minder dreigend uit. Eerder lachwekkend. Observeer de ontknoping in “The Shallows” en je zal begrijpen wat ik bedoel.

Tussen al dat subtropisch geweld dartelt het enige menselijke wezen rond in een minuscule bikini. Nancy is een ravissante verschijning die na het overlijden van haar moeder een bezinningsmoment in haar leven nodig heeft. Niets is dan zo leuk om te gaan bezinnen in een Mexicaanse baai waar haar moeder vroeger ook eens rondslenterde. Blake Lively was voor mij een grote onbekende, maar na het zien van haar afgetrainde lichaam en de perfect ogende vrouwelijke lichaamsdelen, ben ik van plan om toch ook eens de films waar ze aan deelnam te controleren. Ik geef het eerlijk toe. Lively liggend op haar surfplank met een camerastand strategisch gericht op haar strak gevormd zitvlak, was een adembenemend zicht. Een pluim voor Collet-Sera om deze film op dusdanige manier te brengen dat mijn aandacht werd afgeleid van deze lichamelijke bekoringen, ondanks dat ze een gehele film in badpak rondloopt. Alle lof ook voor Lively die eigenlijk bijna de gehele film cavalier seul speelt. Geen eenvoudige taak die ze met verve uitvoert. Ook wel een beetje dankzij de superieure medewerking van Steven Seagull.

Op vlak van verhaal stelt het eigenlijk niet veel voor. Exotische blondine surft wat af in azuurblauw water, verandert in de ogen van een reusachtige haai in een hartelijk hapje, verzeilt op een stuk rots te ver van het strand en ook boei. De opdracht is dus om in veiligheid te komen terwijl de hoog intelligente haai in de buurt patrouilleert. Niet echt bijster origineel. Wat rest zijn de beeldschone beelden. Zowel de slow motion beelden van de over subtropische golven scherende surfers, als de onderwater fragmenten zien er subliem uit. Perfecte beelden die zouden passen in een Bounty reclamefilmpje. En dan is er de gestaag oplopende spanning. Het is wachten op het opdagen van de haai, de fatale aanval en de vraag of Blake Lively er in zal slagen om in leven te blijven (weeral een toepasselijk naam) en aan de haai zal ontsnappen. Al bij al veel positieve zaken (behalve het totaal van de pot gerukte einde) in deze film met eenvoudige verhaallijn. Dan blijft voor mij Steven Seagull het briljante hoogtepunt van “The Shallows”.