At first light (2018)

Korte Inhoud

Sean en Alex zijn op de vlucht nadat Alex een innige ontmoeting had met mysterieuze lichten. Hierdoor kreeg ze bovennatuurlijke krachten. Zowel hun familie, de politie als de overheid zitten achter hen aan. Wanneer Alex' krachten toenemen, en hiermee ook groter gevaar woedt, moet Sean beslissen of hij bij Alex blijft om mee de waarheid te achterhalen. Zijn keuze kan al dan niet zijn dood betekenen.

Genre : Drama/SF
Land : Canada

Cast

Stefanie Scott : Alex
Théodore Pellerin : Sean
Percy Hynes White : Oscar

Regisseur
Jason Stone

Mijn mening

Hey, Sean, you got to see this.
Look, this... this girl, you got to see what she can do.
She has some crazy powers or something.

Ondanks dat deze minimalistische SF een redelijk ontgoochelende uitkomst biedt en men meer had kunnen doen met de krachten waar Alex (Stefanie Scott) op een bepaald moment over beschikte, is deze film toch de moeite waard om te bekijken. Voor de zoveelste keer een bewijs dat je geen enorm budget nodig hebt om een boeiende film te maken. Een beperkt budget betekent ook dat je geen overweldigende speciale effecten moet verwachten. Buiten het verplaatsen van wat voorwerpen met behulp van een bepaald soort telekinetische kracht en enkele zich verplaatsende lichtpunten, valt er hier verder niets te bespeuren van indrukwekkende effecten.

Je kan deze SF het beste omschrijven als een mix van “Close encounter of the third kind” met “Chronicle” en dit vermengd met een beetje tiener-romantiek. Films over aardbewoners die in contact komen met buitenaardse wezens zijn niets nieuws. Nog maar recent kon je genieten van “Arrival” en “A quiet place”. De eerste waarin men probeert, met de hulp van een taalkundige, een communicatieve brug te slaan tussen de mens en zich raar uitdrukkende aliens. In de tweede film mijdt men de ongure ruimtewezens en communiceert men op alle gebied zo miniem mogelijk. De onderlinge conversaties in “At first light” zijn ook zo goed als afwezig. Hier beperkt het zich tot wat rondzwevend lichtpuntjes die je eerder verblinden dan iets zinnigs tegen je zeggen.

In de meeste films waar het over zulk een contact gaat, zijn het volwassenen die zich iets van zo’n treffen aantrekken. Hier zijn het de twee tieners Alex en Sean (Théodore Pellerin) die geconfronteerd worden met sciencefictionachtige toestanden. Er zijn wel meer films uit het verleden waarin jeugdigen marsmannetjes ontmoeten. Kijk maar eens naar “E.T.” en “Super 8”. Het mooie aan “At first light” is dat het niet alleen over een communicatieprobleem tussen mens en buitenaardse wezens gaat, maar ook over een terugkerende liefde tussen de beide protagonisten. Het is overduidelijk dat er in het verleden iets scheef is gelopen tussen Alex en Sean. Maar toch is er een affectie tussen hun beide. Zeker van Sean zijn kant, die ondanks dat zijn aanwezigheid in de buurt van Alex een destructieve invloed heeft op zijn lichamelijk gestel, toch aan haar zijde blijft.

Misschien is de film op SF-gebied een beetje te licht uitgevallen en zal het voor velen een ontgoochelend geheel zijn. Het verhaal is op zich wel boeiend genoeg en lijkt naarmate het vordert op weg te zijn naar een spetterende apotheose. Maar deze blijkt achteraf spijtig genoeg afwezig te zijn. Een nazinderende ontknoping moet je niet verwachten. En je blijft na de film achter met onbeantwoorde vragen. Dat is op zich niet zo dramatisch, want dat heb je wel met meer films. Maar toch. Desalniettemin schittert deze film toch op één welbepaalde manier. En dat is het bewonderenswaardig acteren van de drie jeugdige acteurs Theodore Pellerin, Percy Hynes White en Stefanie Scott. Ondanks zijn beperkingen zou deze film wel eens in de smaak vallen bij een tienerpubliek. Vergeleken met “The darkest minds”, waar het ook over tieners gaat met bepaalde bovennatuurlijke krachten en zoetsappig romantisch gefleem, was dit in ieder geval stukken beter. Niet dat er iets nieuws te ontdekken valt of dat het een adembenemende indruk naliet. Maar “At first light” zal me langer bijblijven dan het klef gedoe uit “The darkest mind”. Voor de verstokte SF liefhebbers is dit toch wel een aanrader.