Greta (2018)

Korte Inhoud
De jonge naïeve Frances wil het helemaal maken in New York. Wanneer ze een verloren handtas terugvindt wil ze deze teruggeven aan de eigenaar, zijnde de pianiste Greta. Deze voelt zich erg eenzaam en is maar al te blij om gezelschap te hebben. Frances heeft net haar moeder verloren en voelt zich vervreemd van haar vader terwijl Greta haar echtgenoot heeft verloren en haar dochter ver weg van haar woont. Frances en Greta sluiten vriendschap, maar dit gaat al snel de sinistere kant op.

Genre : Thriller/Mysterie
Land : Ierland/VS

Cast
Isabelle Huppert : Greta Hideg
Chloë Grace Moretz Chloë Grace Moretz : Frances McCullen
Maika Monroe : Erica Penn

Regisseur
Neil Jordan

Mijn mening

I have been in this well of loneliness, this black hole.
Maybe it drove me a little mad.
We were meant for love, Frances,
not this terrible isolation.

Kom je deze tegen op je favoriete streaming platform of ergens op één of andere VOD-netwerkdienst, dan is het zeker geen slechte keuze om anderhalf uur mee op te vullen. De film an sich is zeker niet baanbrekend of adembenemend vernieuwend. Deze Hitchcock-achtig thriller zorgt voor tijdelijk vertier waarbij het acteerwerk vooral hetgeen is dat je zal bijblijven. Spijtig genoeg wordt al heel vroeg aan het begin van de film een onthulling gedaan waardoor het wel enorm evident is welke richting het uitgaat.

Laat ik met de deur in huis vallen. Isabelle Huppert is gewoonweg fantastisch als Greta. Een vriendelijk ogende weduwe, woonachtig ergens in New York in een lieftallig huisje dat tussen flatgebouwen is geplet, die haar eenzame dagen doorbrengt met alledaagse dingen. Haar man is overleden en haar dochter studeert aan een conservatorium in Frankrijk. De andere hoofdrol wordt ingepalmd door Chloë Grace Moretz. Zij speelt Frances. Een jong volwassene die als serveerster werkt in een chique restaurant en een zorgeloos leventje leidt samen met haar beste vriendin Erica (Maika Monroe). Een levenslustig en doodbraaf kind die geniet van het leven. En net als Greta moet ze omgaan met het verdriet na het verlies van een naast familielid. Haar moeder is het jaar ervoor overleden aan kanker.

Als ze op een avond een handtas vindt op de metro is ze de eerlijkheid zelve en beslist ze om het kostbare item aan de rechtmatige eigenares terug te bezorgen. Ondanks het luid protest van haar vriendin Erica ( “Okay, this is Manhattan. You find a bag, you call bomb squad”) die liever een wellness-weekendje wil bekostigen met het gevonden geld. Frances beseft echter niet dat ze weldra in een spiraal van psychologische intimidatie en regelrechte stalking terecht zal komen. Een gekmakende, onleefbare situatie die haar wel zal overtuigen om de volgende keer als ze nog eens zo’n achtergelaten handtas tegenkomt, deze met een parmantige trap de Upper Bay in te sjotten. Wat start als een innige vriendschap tussen twee lotgenoten die gezellig samen een wandeling maken, een hond aanschaffen en wat kokkerellen, lijkt naderhand niets anders dan een schertsvertoning te zijn. Een scenario ontsproten aan het krankzinnige brein van Greta.

Het is het acteerwerk van beide actrices dat de film net boven het gemiddelde tilt. De verhaallijn daarentegen scheert niet echt hoge toppen. Qua stijl is het niet al te origineel en volgt de film het aangelegde pad door meerdere films uit het verleden. Zelfs de poging om je op het verkeerde been te zetten op het uiteinde was niet snugger genoeg. Verwacht dus niet een thriller à la “Single white female”, maar eerder aan een psychologisch steekspel tussen de twee hoofdpersonages. Schitterend om te zien hoe zo’n lieftallige, oude dame kan veranderen in een ijskoud, geschift sadistisch vrouwmens. Zonder dat er ook maar iets aan haar gelaatstrekken verandert. Alleen al daarvoor is het de moeite om deze doorsnee film een kans te geven.