Mijn mening
Are you dense? Everyone's left.
The pool's closed for the holiday weekend.
We're stuck in here. We're gonna die in here.
Ik hoop niet dat dit een trend gaat worden, anders gaan er nog meer van
dit type films verschijnen in de toekomst. Ik zie het al zo voor me. “For a few degrees more”
met een blonde vamp die opgesloten zit in een sauna complex met een
slecht functionerende thermostaat zodanig dat haar siliconen implantaten
dreigen te imploderen. Of “Once upon a time … a hand in a hole”
met een mannelijk koppel op een minigolfbaan waarbij één van die venten
vlak voor sluitingstijd met zijn hand vast blijft zitten in zo’n hole
terwijl hij zijn golfballetje wil recupereren. God beware ons. In “12 Feet deep”
zijn het twee zussen die, hoe is het mogelijk, vast komen te zitten
onder de siliconen afdekzeil van een publiek zwembad. En de boosdoener
is een ring die vast zit in een metalen rooster op de bodem van het
zwembad. Hoe verzinnen ze het? En ik vraag me nog altijd af hoe ze dat
klein juweel van zover hebben kunnen zien zitten!!!??
Vrouwen en water. Blijkbaar geen goede combinatie. Kijk maar eens naar de films “The Shallows” en “47 Meter down”.
In de eerste belandt Nancy bij een partijtje surfen samen met een
zeemeeuw op een stukje rots, terwijl een immense haai met lonkende ogen
naar haar lillend vlees kijkt. In “47 Meters down” zijn het de
zussen Kate en Lisa die in een haaienkooi vastzitten terwijl een hoop
haaien hen al zien als sappig middagmaal. In “12 Feet deep” zijn
er ditmaal geen haaien te bespeuren maar wel weer eens twee zussen, Bree
(Nora-Jane Noone) en Jonna (Alexandra Park). En nu speelt het zich ook
niet af ergens in een Caraïbisch gebied maar wel in een doorsnee publiek
zwembad. En dat is ook de enige locatie die je te zien gaat krijgen de
gehele film. Plus een heleboel water.
Zelf ben ik ook niet bepaald een fan van het fenomeen zwembaden. Ik ging
er dan ook al vanuit dat de makers van deze film toch enigszins
verrassend uit hoek zouden komen om mijn aandacht erbij te kunnen
houden. Om eerlijk te zijn ging ik er al vanuit dat het doodsaai ging
worden. Enerzijds was dat ook zo. Zeker als je al voor de zoveelste keer
één van de zusje het zwembad ziet ronddobberen op zoek naar een
ontsnappingsmogelijkheid. Anderzijds werden er nog aspecten bijgesleept
die het dan toch interessant maakten. Vooreerst is er het dispuut tussen
de beide zussen vanwege een duister voorval in hun verleden die
littekens heeft geslagen. Zowel letterlijk als figuurlijk. En dan is er
vervolgens nog een weekend-poetsvrouw wiens intenties niet bepaald
hulpvaardig te noemen zijn. Deze twee factoren zorgen er voor dat de
film, weliswaar minimaal, intenser werd.
Grappig was de verschijning Tobin Bell in deze film. Hier kreeg hij dan
wel de taak als uitbater van het zwembad toebedeelt. Een minder sinister
rol als Jigsaw in de “Saw” franchise natuurlijk. Maar heel even
leek het wel alsof hij een demonisch gelaatsuitdrukking vertoonde
terwijl hij over het wateroppervlak keek. Ik vroeg me af of er op dat
moment niet de zin “Hello, I want to play a game” door zijn hoofd
schoot, voordat hij zich naar huis haastte. Zijn bijdrage is echter
beperkt. Dus niet alleen is er de beperking van de locatie, maar ook dat
van de hoofdrolspelers die de hele film dragen.
Toch slaagden de makers om het geheel op een schitterende manier in
beeld te brengen en je een claustrofobisch gevoel te bezorgen. Een
camera die constant tussen het wateroppervlak en de overkapping zweeft.
Een beperkte ademruimte waar je de twee zussen hulpeloos naar elkaar
turen, beseffend dat ze in een wel erg benarde, levensbedreigende
situatie terecht zijn gekomen. Als blijkt dat één van de twee zussen ook
nog diabeticus is die dringend een injectie insuline nodig heeft, wordt
het een gevecht op leven en dood. De film kreeg de labels horror en
thriller opgeplakt (op IMDb toch). Maar echt horror kan je het niet
noemen. Of je moet een panische angst hebben voor water of enge ruimtes.
En echt boeiend vond ik het nu ook niet. Misschien dat zweminstructeurs
of professionele duikers dit fascinerend vinden. Hadden ze er een einde
als in “Let the right one in” bij verzonnen, dan was het
misschien adrenaline verhogend geweest. Ik ben er zeker van dat het voor
de personen die dit in werkelijkheid hebben meegemaakt (want blijkbaar
is de film gebaseerd op waargebeurde feiten) intens en huiveringwekkend
was.
Korte Inhoud 
Post a Comment