Honeymoon (2014)

Korte Inhoud

Het pas getrouwde stel Paul en Bea reist voor hun huwelijksreis af naar een afgelegen meer in Canada. Kort na aankomst ontdekt Paul dat Bea gedesoriënteerd door de nachtelijke duisternis dwaalt. Als haar gedrag steeds vreemdere vormen begint aan te nemen heeft Paul het vermoeden dat er iets meer gebeurd is in het bos.

Genre : Horror/Thriller
Land : VS

Cast :
Rose Leslie : Bea
Harry Treadaway : Paul
Ben Huber : Will
Hanna Brown : Annie

Regisseur : Leigh Janiak

Mijn mening

“You taste the same. But you're different. You're different.”

Degenen die op het punt staan om in het huwelijksbootje te stappen en naderhand ook nog een huwelijksreis gepland hebben, geef ik toch de goede raad om deze film links te laten liggen. En zeker als de geboekte huwelijksreis als eindbestemming één of ander afgelegen woud is, want dat was ook de bestemming van Bea (Rose Leslie) en Paul (Harry Treadaway). “Honeymoon” is niet een doodnormaal reisverslag van de twee tortelduifjes hun reis, maar een subtiel horror-SF verhaal waarbij de klemtoon niet ligt op het gebruik van meesterlijke gebruikte SE’s of gore,bloederige fragmenten. Het is het summier gebruik van middelen (waarschijnlijk ook door het micro-budget) waardoor het een beklemmende,naargeestige sfeer schept. Het is het besef dat je levensgezel niet meer diegene lijkt te zijn als ervoor.

Laat je vooral niet afschrikken door het begin. Het lijkt er wel op dat het weeral de zoveelste footage-film is als de twee pasgetrouwden voor de camera een kleine toelichting geven over hun huwelijksfeest. Dus vooral niet direct een paniekaanval krijgen en op de “Off”-knop beginnen te beuken. Bea (Rose Leslie) en Paul (Henry Treadaway) reizen na hun huwelijksfeest naar een blokhut ergens in een woud in Canada. Een idyllisch beeld van pril geluk en een schouwspel van een soort kameraadschap waarbij kinderlijk,plagerig en seksueel uitdagend met elkaar omgaan vanzelfsprekend is. Een soort innige band zoals verse geliefden kennen en het lijkt alsof ze elkaar pas ontdekt hebben. De twee huppelen door het bos,genieten van elkaars gezelschap en zien er oprecht gelukkig uit. Dit geluk wordt danig verstoord na een bezoek aan een lokaal restaurantje waarbij ze een agressieve ietwat labiele eigenaar, en tevens oude jeugdvriend van Bea, en zijn nogal ziekelijk uitziende vrouw, die hun aanmaant om te vertrekken, ontmoeten. Die avond vind Paul zijn kersverse vrouw terug in het bos : naakt,verweesd, gedesoriënteerd, afwezig en met eigenaardige beten op de binnenkant van haar benen. Bea minimaliseert de bedenkingen van Paul en beweert dat ze slaapwandelde en dat alles in orde is. Maar Paul realiseert zich dat er toch fundamenteel iets verandert is. De romantiek is verdwenen, Bea vergeet dagdagelijkse dingen zoals hoe koffie te zetten of een toastje te bakken,ze lijkt niet meer te beseffen wie ze eigenlijk is en vooral haar frigide,afwijzende houding tegenover seks is opvallend.

Deze film zal niet iedereen bevallen en lijkt redelijk simplistisch en inhoudloos. Voor diegenen die van dit genre houden (ik reken mezelf hierbij) zal dit toch een aangename verassing zijn. In “Honeymoon” wordt een gevoel van onbehagen gecreëerd door gebruik te maken subtiele elementen waarbij je de persoonlijkheid van iemand langzaam ziet veranderen. Hierbij wordt er geen gebruik gemaakt van fysieke eigenaardigheden. Misschien is het wel een metafoor voor iets dat iedereen wel eens meemaakt namelijk tot de conclusie komen dat iemand niet meer diegene is die we kenden. En mij lijkt het een echte nachtmerrie om te ontdekken dat diegene waarop je initieel verliefd werd en besloten hebt om je leven mee te delen, ineens een heel andere persoon blijkt te zijn. Natuurlijk doet het principe denken aan “Invasion of the Body Snatchers” en beland ik bij het enige minpunt bij de deze film. Het mysterie wordt uiteindelijk iets te vroeg uit de doeken gedaan door de vertoning van het geheimzinnige licht dat door kieren naar binnen schijnt in de slaapkamer. Griezelig of eng is deze film helemaal niet. Het is niet een hutje in het bos zoals in “Evil Dead” of “Mama” waarbij demonische krachten aanwezig zijn in het hutje zelf of het woud waardoor de personages constant vertoeven in een dreigende omgeving. Maar de onmacht van Paul en het onbekende dat Bea in zijn macht heeft, sprak meer tot de verbeelding dan een bezeten persoon wiens hoofd ronddraait.

Wat me wel aangenaam verraste waren de vertolkingen door Henry Treadaway en Rose “Game of Thrones” Leslie. Ze waren perfect gekozen voor deze rollen en vormden een geloofwaardig koppel die jeugdigheid en dynamiek uitstraalden. Hun samenspel en interactie tussen elkaar was zo herkenbaar en natuurlijk. Van meet af aan werden we bij deze relatie betrokken en zorgde hun acteerwerk ervoor dat we, naarmate de situatie vorderde, ons gevoelsmatig zorgen maakten over beide individuen. Schitterende uitvoeringen. Eveneens waren de gebruikte beelden technisch gezien soms van een hoog niveau waarbij variërende posities zorgden voor visuele hoogstandjes. En het tempo is van dusdanige aard dat men gewoon hunkert naar het vervolg om de waarheid te achterhalen en het mysterie te zien ontrafelen. Voor diegenen die op het einde van de film een volledige uitleg verwachten, zal ik nu al verklappen dat het mysterie gedeeltelijk verborgen blijft. En voor de anderen die graag bloedstollende fragmenten bekijken met gore taferelen, kan ik ook vertellen dat (buiten een toch grillig derde deel) dit niet veelvuldig aanwezig is.

Misschien is de hele film een metafoor voor sommigen, die het instituut huwelijk aanzien als een ware hel. Uiteindelijk werd het huwelijk van Paul een ritje naar de hel met onwaarschijnlijke gevolgen. Narratief gezien kon het misschien een beetje meer uitgewerkt zijn. En ik moet toegeven dat het misschien wel ietsje meer had mogen zijn. Maar uiteindelijk vond ik “Honeymoon” toch aardig geslaagd en weet de film een redelijk creepy en huiveringwekkend. Ik denk niet dat Paul zich zulk een huwelijk had voorgesteld. Een film met een sober maar subliem uitgewerkt verhaal, waar je nog dagen over napeinst.