Lost in the Sun (2015)

Korte Inhoud
John is een kleine crimineel die Louis, een verweesde tiener, ontvoert en waarin hij een onwaarschijnlijke partner vindt. Hij laat Louis voor hem zelfs losgeld vragen aan zijn schoonouders. Naarmate hun 'avontuur' verder gaat, sleept John de jongeling mee in een reeks overvallen, waarbij zij na enkele tijd een onverwachte en sterke band smeden.

Genre : Drama
Land : VS

Cast :
Josh Duhamel : John
Josh Wiggins : Louis
Lynn Collins : Rose

Regisseur : Trey Nelson

Korte Inhoud
John is een kleine crimineel die Louis, een verweesde tiener, ontvoert en waarin hij een onwaarschijnlijke partner vindt. Hij laat Louis voor hem zelfs losgeld vragen aan zijn schoonouders. Naarmate hun 'avontuur' verder gaat, sleept John de jongeling mee in een reeks overvallen, waarbij zij na enkele tijd een onverwachte en sterke band smeden.

My Opinion

“A scorned woman will tear your heart out, put it between two buns and eat it, just as your life slips away before you. Don´t ever forget that.”

Dit is nu eens zo’n film waar je achteraf van zegt : wat een mooi opgebouwd verhaal rond twee eenzaten waarbij de interactie tussen beiden magistraal gespeeld werd en alles schitterend in beeld werd gebracht. Spijtig dat er echter niet echt iets opwindend in gebeurd, het tempo verschroeiend traag is en je tenslotte concludeert dat deze broeierige road-movie vreselijk saai is. Het verhaal op zich is simpel en ook op die manier verfilmd. Pretentieloos zonder nutteloze nevenplots.

Alles draait rond de tiener Louis (Josh Wiggins) die net de begrafenis van zijn moeder moet verteren en door de lokale priester afgezet wordt aan een busstation met zijn schamele bezitting en een enveloppe vol geld. Net op het moment dat hij de bus wil opstappen, die hem voert naar zijn grootouders die bereidt zijn hem op te vangen, wordt Louis aangesproken door de vreemdeling John (Josh Duhamel), die blijkbaar zijn grootouders kent en er geen probleem mee heeft om hem op zijn bestemming af te zetten. Dat John een egoïstische, ex-gevangene is die mensen gebruikt in zijn eigen voordeel, zal Louis algauw ondervinden.

Ik maakte al snel de vergelijking met “Mud”. Een film die een bijna gelijkaardige opzet heeft. Namelijk een misdadiger die een vriendschap aanknoopt met enkele jonge snaken en deze dan gebruikt om aan de autoriteiten te ontsnappen. Ook al zo’n trage, gezapige film waarbij de persoonlijkheden en de relatie die ontstaat tussen hen, meer centraal staat dan opwindende, actierijke scènes. Alhoewel op het einde van “Mud” er een kortstondige opflakkering is qua actie. In “Lost in the sun” zijn de occasionele overvallen het enige wat voor tijdelijke opwinding kan zorgen. Maar toch krijg je het gevoel alsof dit allemaal toevallig gebeurd en deel uitmaakt van de trip. Zo ook het intermezzo met Mary (Lynn Collins) en haar dochter Rose (Emma Fuhrmann). Een puur toevallige ontmoeting met als enig nut nog eens te benadrukken hoe John anderen zonder scrupules gebruikt om ze naderhand op onverschillige wijze te dumpen. Het gedeelte functioneel naakt in de film, werd hiermee ook geïntroduceerd in de film.

Wat rest zijn de acteerprestaties. En hierop valt nu eens niets aan te merken. Josh Duhamel laat hier duidelijk zien dat hij beschikt voor acteertalent. Beter dan in “Fire with fire”. Maar dat zal dan eerder aan een waardeloos script hebben gelegen. Hij zal er geen Oscar mee winnen, maar het was buitengewoon boeiend om te zien hoe deze gewetenloze nietsnut geleidelijk aan toch blijk geeft in het bezit te zijn van menselijke gevoelens. Maar het is vooral Wiggins die indruk maakt. Deze tengere, jonge knaap, die wel op een piepjonge Matt Damon lijkt, die terecht komt in een wel heel bizarre situatie en wiens gevoelens balanceren tussen haat en genegenheid. Alhoewel ik me eigenlijk na een tijd afvroeg waarom hij nu eigenlijk bij John bleef. Het draait dus allemaal rond karakterontwikkelingen en de band die gecreëerd wordt tussen twee individuen. Wat de uiteindelijke relatie is tussen de twee, is echter wel overduidelijk op een bepaald moment.

“Lost in the sun” is een road-movie met een streepje drama. En wat doe je als je “on the road” bent om de tijd te doden? Inderdaad, het landschap bewonderen. Dat zou ik dan ook doen als je deze rustig voortkabbelende film bekijkt, want die achtergronden zijn een lust voor het oog en vakkundig in beeld gebracht. Cinematografisch is dit wel echt een pareltje. Maar tenslotte is het niet alleen het oog dat wat wilt.