The 5th Wave (2016)

Korte Inhoud
Na een vierde golf van buitenaardse aanvallen op de Aarde gaat de 16-jarige Cassie op zoek naar haar broer. De aanvallen hebben stroomuitval, tsunami's en plagen met zich meegebracht. De bevolking is gedecimeerd en de mensheid is teruggeworpen naar het stenen tijdperk. Tijdens de zoektocht ontmoet ze Evan Walker, een vreemde maar aantrekkelijke jongen die een geheim met zich meedraagt.

Genre : SF/Romantiek
Land : VS

Cast :
Chloë Grace Moretz : Cassie
Alex Roe : Evan Walker
Nick Robinson : Ben Parish

Regisseur : J. Blakeson

Mijn mening

“There were no messages from our galactic party crashers during the first 10 days.
But pretty soon, they had a name.
We called them The Others."

Ik ben geen echte voorstander van voornemens die volgens aloude traditie gemaakt worden voor het Nieuwe jaar. Meestal zijn deze al lang vergeten na een paar maanden. Ik heb me echter voorgenomen na het kijken van “The 5th wave” dat ik post-apocalyptische, tiener films die gebaseerd zijn op een jeugdboek en waar mijn sowieso al de intentie heeft om deze over ettelijke films uit te smeren, links te laten liggen. Het bakvisgehalte werd zodanig opgedreven dat de genres die geplakt werden op deze film volledig in het niet vielen. Het begon allemaal wel behoorlijk en het leek een interessante richting in te slaan, maar door de romantische, puberale verhaallijn die aangeboord werd ergens in het midden van de film, werden de labels actierijke, avontuurlijke sciencefiction door mij vervangen door flauwe romantische prietpraat-film dat waarschijnlijk door puberende tienermeisjes wel gesmaakt zou worden.

Dat er duchtig geleend werd bij andere films was overduidelijk. Het moment dat Cassie (Cloë Grace “The Equalizer” Moretz), Miss Popularity op school en verliefd op de bink van die school, het buitenaards gevaarte boven de aarde ziet bengelen (geniet er van want het is het enige kortstondige moment dat de film iets buitenaards toont) leek deze scène zo uit “Independence day” te komen. Dat deze intergalactische bezoekers niet zo vriendelijk zijn als E.T. is snel duidelijk. Middels verschillende aanvalsgolven, “waves” genaamd, proberen de snoodaards de wereldbevolking systematisch uit te dunnen. Je moet geen intellectueel zijn om aan de hand van de titel te raden hoeveel golven de menselijke bevolking over zich heen krijgt. Laat ik nog wat parallellen trekken met andere films. De eerste golf deed me terugdenken aan “Dragon Day”. De tweede golf veroorzaakte een tsunami die op een gelijkaardige manier gefilmd werd als in “The day after tomorrow”. Alleen de olietanker ontbrak. En het trainingskamp waar tieners werden opgeleid om ten strijde te trekken tegen “the others”, kan gerust worden vergeleken met “Ender's game”. De gelijkenissen met andere dystopische tienerfilms, waarbij er zich telkens een onschuldig iemand ontpopt tot de redder van de mensheid zoals in “The Hunger Games”, “Divergent” en “The Giver”, zijn dusdanig evident dat het nodeloos is deze op te rakelen.

Zoals ik dus al eerder zei, het begon behoorlijk en zelfs uiterst schokkend. De manier waarop de geliefden die Cassie omringend aan hun einde kwamen, was zelfs voor mij eventjes slikken. Vader Oliver (Ron “The Conjuring” Livingstone) had zijn lot toch minder gewelddadig voorgesteld. En voor moeder Lisa (Maggie Siff) was die derde golf fataal. Het leek wel alsof de plagen die over Egypte werden uitgestort, hier een tweede leven kregen. Behalve dat de vierde plaag zo infantiel overkwam. Een beetje gemakzuchtig van de schrijver om op die manier de twist die op het uiteinde werd gebruikt te vergemakkelijken. Het was dan ook overduidelijk hoe de vork aan de steel zat op het moment dat Cassie de stoere, houthakkende Evan Walker (Alex Roe) tegenkomt. En vanaf dat moment veranderde de film van een spannende, veelbelovende SF in een irritante, zoetsappige tienermeisjesfilm die me koude rillingen bezorgde. Liev Schreiber probeerde nog de meubelen te redden, maar zijn rol hier staat wel in scherp contrast met dat van in “Spotlight”.

Alle respect voor Moretz die hier toch een degelijk rol in probeert te spelen maar waarschijnlijk stuitte op het belachelijke verhaal. Wat me vooral verwonderde was dat haar beautycase vol make-up en kapselproducten de gehele film nergens te bespeuren viel. Dat moet ik de filmmakers wel nageven dat ze hier minutieus op gelet hebben, want ik ben er bijna zeker van dat ze dit de hele tijd met zich meezeulde als je afgaat op haar verschijning. De titel die ik ergens tegenkwam, verwoorde het perfect : “This SF-thriller doesn’t want to tell a solid story to young adults – it just wants their Money”. Ik hoop dat de vervolgen uitblijven, zodanig dat jeugdigen hun geld aan zinvollere dingen kunnen besteden.