Bastard (2015)

Korte Inhoud
Vijf vreemden. Pasgetrouwde, liftende seriemoordenaars, een suïcidale, aan alcohol verslaafde politieagent en een van huis weggelopen broer en zus. Zij raken allen verstrikt in een bizarre reeks moorden, gepleegd door een gemaskerde moordenaar in de buurt van een 'Bed & Breakfast' in een afgelegen stad in de bergen.

Genre : Horror
Land : VS

Cast :
Ellis Greer : Hannah

Dan Creed : West
Tonya Kay : Rachael

Regisseur : Powell Robinson, Patrick Robert Young

Mijn mening

"You should've killed him.
Yeah, I know. But it's your turn."

Op het eerste gezicht is “Bastard” niet meer dan de zoveelste horror uit het slasher-genre. Maar door de zonderlinge personages en hun vreemdsoortig gedrag, tracht men toch een beetje af te wijken van wel gekende patronen die gebruikt worden in dit genre. Ook in het derde luik van het verhaal probeert men er een uiterst geschifte wending aan te geven. Verrassend? Ja. Maar in mijn ogen een beetje overdreven en te ver gezocht. Dit was dan ook het meest ontgoochelende aspect van “Bastard”. De verhaallijn was een beetje te exorbitant. Het eerste moment was het choquerend. Het volgende moment kwam het redelijk lachwekkend over.

Je mag dus gerust “Bastard” in één adem bizar, geschift, gortig en rijkelijk overdreven noemen. Als je dus op zoek bent naar een horror waar alles abnormaal overkomt en je je begint af te vragen of er nog wel iemand in meespeelt die nog bij zijn volle verstand is, dan ben je met deze film aan het juiste adres. Al vanaf het begin zit de sfeer er al goed in. Een stoffige weg waar twee schijnbaar onschuldig gestrande toeristen staan te liften. Naar we later zullen vernemen, gaat het hier over het pasgetrouwde koppel Hannah (Ellis Greer) en West (Dan Creed). En al snel kom je tot de vaststelling dat ze compleet knettergek zijn. Een soort “Natural born killers” duo. En vooral Hannah is een explosief vat vol krankzinnigheid. Een verkeerd woord of eens te veel lonken naar haar rijkelijk gevulde T-shirt is reeds voldoende om haar te doen ontploffen. Het te flirterig gedrag van de chauffeur in de zojuist gestopte wagen, geeft onmiddellijk aanleiding tot het in zijn voorhoofd planten van een zware hamer (waarna het slachtoffer vakkundig in stukjes wordt gezaagd langs de weg). En daarmee is onmiddellijk de toon gezet.

Hierna worden de andere protagonisten geïntroduceerd. Allereerst neemt West langs de weg liftende jongelui mee. Betty (Rebekah Kennedy) en Jake (Will Tranfo) lijken een doodgewoon koppeltje. Maar tegelijkertijd voel je dat er iets niet klopt. Betty is het schuchtere ietwat verlegen type, terwijl Jake de iets vlottere prater is. Als het van Hannah afhing, die ter plekke een grondige hekel aan de beide tieners heeft, zouden ze in mootjes achterin de koffer eindigen. Vervolgens wordt Michael (Burt Culver) voorgesteld. Een homoseksuele politieagent met een ernstig drankprobleem en zelfmoordneigingen. Spijtig genoeg kom je niet te weten waarom Michael zelfmoordpogingen onderneemt. Laat staan dat je te weten zal komen waardoor Hannah en West zo’n brutale seriemoordenaars zijn geworden. Niet dat dit van belang is, maar het zou een interessante aanvulling zijn.

De tweede akte speelt zich af in de B&B van Rachael (Tonya Kay) waar het gezelschap terechtkomt. Rachael is een niet onaardig uitziende gastvrouw, die echter al snel aan Hannah duidelijk maakt, op een verbale manier, dat er met haar niet te sollen valt. Toch wel een rare manier van gastvrijheid tonen. Diezelfde avond komt Michael hen waarschuwen dat er enkele tieners zijn verdwenen. Dat kan hen er niet van weerhouden om de volgende dag een trektocht te organiseren doorheen het woud. Rariteit nummer twee. Wat dan volgt is een soortement “Friday the 13th” waarbij men zich telkens afvraagt wie het volgende slachtoffer zal zijn, en wie uiteindelijk de dader wel is. Als je het fragment bekijkt waarbij de lokale barman een grondige ruggengraat transplantatie ondergaat, dan weet je al waar je je aan kunt verwachten. Dit fragment toont dan ook het absurdistische van de humor die in deze film wordt gebruikt. Als de barman zich waagt aan een stoeipartij met zijn overduidelijk hitsige vriendin (reden genoeg om een bar onbewaakt achter te laten. Rariteit drie), dan verwacht je niet dat er een paarse voorbind dildo in het spel betrokken wordt. En al helemaal niet dat dit voorwerp naderhand een handig verdedigingsmiddel is.

De ontknoping in de derde akte is volkomen bizar en gestoord. Een totaal van de pot gerukte ontwikkeling en openbaring. Iets wat ik totaal niet had verwacht. Voordat ik het wist werden misvormde tepels heen en weer geslingerd voor mijn neus en ontvouwde zich een totaal ontspoord en geschift complot. Maar ik moet toegeven dat ik me vermaakt heb met deze film. Niet alleen door de bloederige en soms wel intense scenes (die ruggengraat). Maar het was vooral het acteren dat me verraste, vooral tussen Hannah en West was de chemie overduidelijk aanwezig, en de toch wel subtiele humor die gebruikt werd. Het samenspel van Ellis Greer en Dan Creed was gewoonweg schitterend. Misschien was het einde een beetje “over the top”. Maar door dit alles oversteeg het wel de doorsnee slasher die men tegenwoordig gepresenteerd krijgt. Aanradertje !