Andròn : The Black Labyrinth (2015)

Korte Inhoud
Een groep mensen zit gevangen in een mysterieus en dodelijk doolhof. Niemand van hen weet hoe ze er terecht zijn gekomen zelfs niet meer hoe ze heten. Ze zullen middels het ontcijferen van tekens en codes antwoorden moeten zien te vinden en het geheim achter Andròn zien te ontdekken.

Genre : SF
Land : Italië/UK/Malta

Cast :
Skin : Anita

Alec Baldwin : Adam
Danny Glover : Cancellor Gordon

Regisseur : Francesco Cinquemani

Mijn mening

“10 must enter the challenge.
The goal is the conquest of freedom.
Welcome to the season premiere
of the redemption games.”

Er zijn slechte films. Er zijn afschuwelijk slechte films. En er is “Andròn: The Black Labyrinth”. Normaalgezien kan ik altijd wel iets positiefs ontdekken in een film. Maar welke moeite ik me ook getroost, bij deze film kan ik nu eens echt niks opnoemen. Welk aspect je ook maar bekijkt. De conclusie is telkens dat het een mislukking is. Dat er tegenwoordig wel eens een matige versie uitkomt van een succesvol Hollywoodproduct, is niets nieuws. Op die manier probeert men een beetje mee te surfen op de golven van het succes. Je zou dan toch wel verwachten dat er iets creatiever wordt omgesprongen met het gestolen concept. Zelfs daar doet deze film geen moeite voor. Het wordt gewoonweg schaamteloos overgenomen.

Uiteindelijk lijkt dit wel een soort “The Hunger Games” dat zich afspeelt in een labyrint zoals in “The maze runner” in een post-apocalyptische, overbevolkte wereld zoals je al kon bewonderen in “Elysium”. In “Elysium” werden de armoedige mensen achtergelaten in erbarmelijke omstandigheden, terwijl de gefortuneerden in een baan rond de aarde zweefden op een kunstmatig aards paradijs. In “Andron” houdt men de wereldbevolking in balans door het organiseren van weddenschappen met als inzet het leven van de armzalige bevolking zelf. Een soort “Bet to Win” waar je beter niet bij verliest.

Dat Alec Baldwin en Danny Glover de laatste jaren niet echt kieskeurig zijn qua films waar ze in spelen is een vaststaand feit. Baldwin schitterde eventjes in “Still Alice” en van Glover kan ik me geen enkele film meer herinneren na “Lethal Weapon” die de moeite was om te kijken. Maar wat de beide heren bezielde om aan dit project mee te werken, is voor mij een compleet raadsel. Niet dat het zo’n zwaarwichtige rollen zijn. En echt overenthousiast komen ze ook niet over. De tien ongelukkigen die terechtkomen in het labyrint en daar een overlevingsstrijd moeten voeren zijn stuk voor stuk onbekende acteurs voor mij. Dat was dan ook te merken. Soms leek het wel alsof ze aan het wachten waren op de souffleur zodanig dat ze hun volgende dialooglijn terug wisten. Zelfs de gevecht scènes met de soortement Ninja Turtles was slecht gecoördineerd. Het leek soms wel op een ordinair spelletje tikkertje waarbij een afwachtende houding werd aangenomen tot één van die tegenstanders achter hun aanging.

De enige die ik direct herkende was Skin, beter bekend als de leadzangeres van Skunk Anansie. Sowieso was ik al geen grote fan van deze band. En grote fan van Deborah Anne Dyer als actrice zal ik ook wel niet worden. Het voelde allemaal redelijk geforceerd aan. Hoewel de personages soms wel echt stupide en betekenisloos overkomen, zijn ze zelf niet echt schuld hieraan. Het komt eerder door het nietszeggend en verwarrend verhaal. Het grootste gedeelte van de film zit je je af te vragen waar het nu in hemelsnaam over gaat. De gedupeerden zitten in een cirkelvormig doolhof waar het volgens mij moeilijk is om in een cirkel te lopen als je de geometrie van de muren bekijkt. En dat is dan ook het enige wat je kan verwachten. Een groep verwarde met amnesie geplaagde mededingers die radeloos en verward door dit doolhof strompelen (het heeft meer weg van een vervallen fabrieksgebouw trouwens). Alec Baldwin stuurt het spektakel met behulp van hoogtechnologische snufjes. En Glover’s bijdrage is ridicuul te noemen.

Voor diegenen die het einde gehaald hebben en niet onderweg ergens in slaap gesukkeld zijn, was het sluitstuk wel echt ontgoochelend. Zonder weerga één van de slechtste films die ik gezien heb dit jaar. Inhoudsloos verhaal, erbarmelijke acteerprestaties en ook nog eens goedkoop uitziende speciale effecten. Het zou me niet verwonderen als we ooit te horen krijgen dat er in één of ander dictatoriaal land een nieuwe folterpraktijk wordt toegepast. Namelijk het verplicht urenlang kijken naar “Andròn: The Black Labyrinth”. Pijnlijk !